แสงแดดสีทองค่อยๆ โรยตัว บ่งบอกเวลายามเย็น
ภายในห้องหนังสือของถังไห่เฉิงเริ่มมีการจุดเทียนเพิ่มโดยพลทหารรับใช้
หลังโต๊ะสลักลายพยัคฆ์คำราม ร่างสูงใหญ่สง่างามนั่งนิ่งไม่ไหวติงใด ๆ บนโต๊ะมี ‘สิ่งของบางอย่าง’ วางไว้ในระดับสายตา
ด้านหน้าของโต๊ะห่างเพียงสามก้าว มีร่างระหงของสตรียืนอย่างสำรวมแต่แววตากลับทอประกายพราวระยับ
เสียงวาจาแว่วหวานดังขึ้นอีกครั้ง
“สิ่งเหล่านี้คือของนางคณิกาชุดแดงเพคะ เห็นได้ชัดว่านางประสงค์ร้ายหมายล่อลวงให้ท่านอ๋องตกบ่วงมายา ยังมีน้ำมันหอมเสน่หา ขี้ผึ้งเคลือบผงกำหนัด ในฐานะหมอหญิง หม่อมฉันได้ลงมือตรวจสอบแล้วด้วยตัวเอง รับรองไม่มีผิดพลาด นางผู้นั้นต้องการวางยาพระองค์แน่นอนเพคะ”
ช่านเย่เอ่ยอย่างฉะฉานมีหลักการและหลักฐานพร้อมมูล ในใจยังคิดว่าหญิงนางโลมผู้นั้นต้องไม่รอดแน่นอน
หึ! ก่อนหน้านี้อิ๋นถิงห้ามนางมิให้โวยวาย นางจึงสงบลง แล้วคิดหาวิธีกำจัดสตรีไร้ยางอาย สุดท้า
