เรือนส่วนพระองค์ของรุ่ยอ๋องถังไห่เฉิง
เปลวไฟบนเชิงเทียนยังคงวูบไหวส่องสว่างท่ามกลางบรรยากาศกระอักกระอ่วนของบุคคลในห้อง
ฝ่ายสตรียังคงกะพริบตามองอีกฝ่ายอย่างบริสุทธิ์ใสซื่อ แฝงความหวังให้เขาอยู่ด้วยกันทั้งคืนเพราะเหตุผลบางประการ
ทว่าบุรุษกลับไร้ซึ่งความร่วมมือทั้งยังมีสีหน้าอึมครึม ไม่สบอารมณ์อย่างมาก
หากต้องเลือกการใช้เวลายามค่ำคืนระหว่างสะสางงานในกองทัพกับการได้คลอเคลียสาวงาม บางทีบุรุษอาจพลั้งเผลอทำตามอารมณ์แล้วเลือกสิ่งหลังโดยวางงานที่คั่งค้างเอาไว้ก่อน
ทว่าหากต้องเลือกระหว่างสะสางงานกับวาดภาพวสันต์ ไม่ต้องเสียเวลาคิดไตร่ตรอง ผู้มีสมองปกติย่อมรู้ว่าควรเลือกกระทำสิ่งใด ต่อให้ไม่มีงานคั่งค้างอันใด ถังไห่เฉิงย่อมไม่จับพู่กันเพื่อภาพเหล่านั้น
อ๋องหนุ่มจึงสะบัดชายเสื้อเดินจากไป
ปิดฉากสงครามอันไร้สาระลงทันที
ลี่เซียนชะงักชั่วครู่ ก่อนจะค่อยๆ เงียบเสียงคร่ำครวญ ท้ายที่สุดน
