“วันนี้เป็นไงบ้าง”
“ก็ยุ่งเหมือนเดิม แล้วงานเป็นยังไงบ้าง” หลังจากจัดการทุกอย่างเสร็จผมก็รีบโทรไปเช็กเรื่องงานกับหมอธนินทันที รู้สึกเกรงใจเหมือนกันแหละที่ต้องโยนงานให้มันบ่อย ๆ
“ก็เรียบร้อยดี มีคนเข้าใจผิดแล้วหนึ่ง”
“กูว่าละ มึงก็รีบเคลียร์ให้ไวเลยเดี๋ยวจะเหนื่อยตั้งแต่ยังไม่เริ่ม”
“ใครบอกว่ากูยังไม่เริ่มวะ”
“กูนี่ไง ยังไม่เห็นว่ามึงจะทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอันสักที ถ้ากูเป็นน้องก็คงโคตรจะเกลียดแล้วก็กลัวมึงเลย นั่นเขาเรียกว่าแกล้งครับไม่ใช่จีบ”
“มันไม่ใช่ความหมายเดียวกันเหรอวะ”
“ไร้เดียงสาจริงๆ มึงเนี่ย เอาตำแหน่ง ผอ.มาให้กูนี่มา แล้วมึงก็ไปเรียนใหม่” เรื่องแค่นี้มันต้องถึงขนาดนี้เลยหรือไง
“อดทนอีกหน่อยเดี๋ยวกูก็ฉลาดแล้ว”
“กูเหนื่อยครับ ทำงานแทนมึงจนจะเป็นเยี่ยวคั่นอยู่แล้ว”
“ไอ้สัด มึงไม่จำเป็นต้องอั้นขนาดนั้นก็ได้” ผมหลุดหัวเราะเสียงดัง เพราะผมกับมันสนิทกันมากจนสามารถพูดทุกเรื่องได
