“ดื่มเยอะไปหรือเปล่า ถ้าเมาฉันแบกแกไม่ไหวนะ” อากาศมันร้อน มองไปทางไหนก็เห็นแต่หน้าหมอจนรู้สึกหลอนไปหมดแล้ว นี่ไม่ได้กลัวนะแต่ก็ระแวงจนหลอนทำอะไรไม่ถูก
“ไม่เมาหรอกน่ะ เมื่อกี้พี่โบ๊ทเข้าที่หนึ่งใช่มั้ย”
“แกเมาแล้วญาริน ยังแข่งไม่จบเลย” อ้าวเหรอ รีบยกมือขยี้ตามองให้ชัดทันที เสียงรถดังขนาดนี้ฉันไม่ได้ยินเหรอเนี่ย
“เออจริงด้วย บ้าจริง เบียร์แค่สามกระป๋องเป็นได้มากขนาดนี้เชียวเหรอเนี่ย”
“ไปล้างหน้าล้างตาไป ถ้าไม่ไหวจะได้กลับ” มันควรสนุกกว่านี้ถ้าไม่เห็นหมอโผล่มาในงาน อยู่ๆ เขาก็กลายเป็นสปอนเซอร์รายใหญ่ซะงั้น ทุกอย่างมันเกินคาดไปหมด
“ก็ได้ เดี๋ยวมานะ”
“อืม”
ฉันเดินมาเข้าห้องน้ำ ล้างหน้าล้างตาตามคำแนะนำของไอติม พอเงยหน้าขึ้นมองกระจกก็ต้องตกใจเพราะหน้าหมอกิตอยู่ในนั้น
“ให้ตายสิ ต้องกลับจริงๆ ใช่มั้ย”
เป็นตัวตั้งตัวตีอยากมาสุดท้ายก็ต้องกลับก่อนเพราะหวาดระแวงไม่ไหว
พอออกจากห้องน้ำฉันก็รีบเ
