“คุณเอิงคะ มีดอกไม้ส่งมาให้คุณเอิงค่ะ” เอิงกับปราณนต์กำลังเดินเข้าลิฟท์
“เอ่อ” เธอพอจะเดาได้ว่า ใครส่งมา แต่เธอเกรงใจพนักงานที่ถือมาให้เธอ จะยื่นไปรับ ก็รู้สึกได้ถึงพลังงานอำมะหิตข้างหลังเธอ
“รบกวนพี่พิม เอาไปใส่แจกันดอกไม้ ไว้ตรงไหนก็ได้ค่ะ” เธอไม่กล้ารับ
“มีการ์ดมาด้วยนะคะ” พิมยื่นการ์ดให้
“เอาทิ้งไป แล้วถ้าพรุ่งนี้มีคนมาส่งอีก ห้ามรับไว้ ใครรับ ไปเขียนใบลาออกได้เลย” ปราณนต์กำชับเสียงเข้ม
“ค่ะ ได้ค่ะ ท่านประธาน” พิมรีบเดินออกไป
เอิงก้มหน้าเดินตามเข้าไปในลิฟท์
“ทำไมไม่รับไว้” ปราณนต์ถามหยั่งเชิง
“กลัวบางคนหึงค่ะ” เธออมยิ้ม
“รู้ก็ดีแล้ว”
วันรุ่งขึ้นไตรฉัตรส่งดอกไม้มาให้เอิงเหมือนทุกวัน แต่คนส่งรายงานว่า ปฏิเสธการรับ
“ไม่เป็นไร ส่งไปไม่รับ เดี๋ยวผมไปส่งให้เองถึงที่” ไตรฉัตรยิ้มอย่างอารมณ์ดี
ส่วนเจนี่ ที่ส่งคนมาดูความสัมพันธ์ระหว่างปราณนต์กับเอิง
“ทั้งสองยังดูรักกันดี
