“ไม่อยากอยู่ใกล้ ไม่อยากอยู่ไกล อยากอยู่ในใจของเอิงได้หรือเปล่าครับ..ไตรฉัตร”
เขาขบกรามแน่น ขยำการ์ดใบนั้นจะเละ แล้วปาลงพื้น
-ติ้ง- ประตูลิฟท์เปิดออก เขาดึงช่อดอกไม้จากมือเอิง เดินผ่านถังขยะ เขาทิ้งลงไปทันที
เอิงแอบเสียดาย ดอกไม้สวยๆไม่ได้ผิด แต่ถูกโยนทิ้ง
“ทำไม เสียดายเหรอ”
“เปล่าค่ะ เอิงแค่สงสารดอกไม้”
เขาไม่ตอบโต้ แต่เดินเข้าห้องไปเลย เขาทั้งหงุดหงิดที่ไอ้ไตรส่งดอกไม้มาจีบเอิง ทั้งหงุดหงิดที่เธอทำท่าเสียดาย
เอิงเดินตามเข้ามากอดเขาจากด้านหลัง
“หึงหรือคะ”
“…” ชายหนุ่มเงียบ เพราะกำลังคิดหาวิธีจัดการไอ้ไตรฉัตร คราวที่แล้วยังไม่เข็ด คงโดนเบาไปสินะ
“พี่ปราณขา” เธอเรียกเขาอย่างออดอ้อน
“หื้ม”
“เอิงไม่ได้ชอบคุณไตรฉัตรนะคะ”
เขาหันหน้ามาหาเธอ
“แล้วเอิงชอบใคร” เขาจับแขนเธอไว้
“ชอบพี่ค่ะ” พูดจบเธอซบหน้าไปที่อกของเขา
ชายหนุ่มยิ้ม อารมณ์ดีขึ้น
“แต่พี่รักเอิงนะ” เขาก
