EP#6“เธอเป็นว่าที่คู่หมั้นผม”

1736 Words

"วันหน้าถ้ามีเวลาว่าง คุณปราณพาหนูเอิงเอยมาทานข้าวที่บ้านป้าอีกนะคะ" คุณหญิงเอ่ยปากชวน เธออยากเจอเอิงเอยอีก "ได้เลยครับ" "วันนี้เอิงขอบคุณคุณป้ากับคุณลุงมากๆนะคะ" หญิงสาวเรียกทั้งสองตามที่คุณหญิงสอน หลังจากกลับจากบ้านทั้งสอง "เอกรัตน์ นายเตรียมสัญญาให้ผม 2 ฉบับ เรื่องการจ้างเป็นคู่หมั้นให้ผมด้วย สัญญา 6 เดือน จบสัญญา เงิน 1 ล้านที่นายโอนให้ถือว่าเป็นค่าจ้าง แต่ถ้าเธอหนีก่อนหมดสัญญา ปรับ 10 เท่า" เขาโทรสั่งเอกรัตน์เลขาคนสนิท และจงใจให้เธอที่นั่งข้างๆ ได้ยินด้วย "เดี๋ยวคุณเข้าไปเซ็นต์สัญญาที่บริษัทผมก่อนกลับ" เขาหันไปสั่งเธอ "ได้ค่ะ แต่เพิ่มข้อตกลงอีก 2 ข้อ ได้ไหมคะ" เธอเอ่ย "อะไร" "เอ่อ..." "อย่าอ้ำอึ้ง มีอะไรก็พูดมา" "คือว่า เราจะแค่แกล้งเป็นเฉยๆ ไม่มีสัมพันธ์เกินเลยกันใช่ไหมคะ" "เรื่องนั้น คุณสบายใจได้" ตัวเขาเองก็ไม่ชอบข้องเกี่ยวกับสตรีอยู่แล้ว ในชีวิตเขาผู้หญิงที่เขาเกี่ยวข้องมีแม่และน้องสาวเท่านั้น เขาจึงตอบตกลงไปโดยไม่ต้องหยุดคิดเลย "ค่ะ ขอบคุณค่ะ" เธอถอนหายใจอย่างโล่งอก "อีกข้อหละ" "เอิงกำลังหางานอยู่ ถ้าระหว่างนี้เอิงได้งาน เอิงขอไปทำงานนะคะ อาจจะไม่สามารถมาได้ตลอดเวลาตามที่คุณเรียก" เธออยากพูดให้ชัดเจนไว้ก่อน เขาหยุดคิดนิดหนึ่ง เพราะถ้าเธอได้งานประจำ แล้วเขาต้องการให้เธอไปพบคุณการุณด้วยคงติดขัดแน่ "คุณจบอะไรมา" "บริหารธุรกิจค่ะ" ชายหนุ่มแอบชำเหลืองมองเธอนิดนึง เพราะไม่คิดว่าเธอจะเรียนด้านนี้มา เขาโทรหาเอกรัตน์อีกครั้ง "ผมใกล้ถึงบริษัทแล้ว เดี๋ยวเรียกฝ่ายบุคคลมาหาผมด้วย" "ได้ครับ" "หมายความว่าไงคะ" เอิงเอยถาม "คุณยังหางานไม่ได้ไม่ใช่เหรอ" "ค่ะ สมัครไว้ รอเรียกสัมภาษณ์ค่ะ" เธอตอบตามตรง -ถึงบริษัท ไพบูลย์ยานยนต์- "สวัสดีครับ ท่านประธาน" "สวัสดีค่ะ ท่านประธาน" พนักงานต่างทำความเคารพคุณปราณนต์ประธานกรรมการผู้จัดการ บริษัทไพบูลย์ยานยนต์ ผู้ผลิตและนำเข้ารถที่ใหญ่ที่สุดในไทย นอกจากทำความเคารพคุณปราณนต์แล้ว สายตาของทุกคนต่างมองไปที่หญิงสาวที่เดินเคียงข้างคุณปราณนต์เข้ามา ชายหนุ่มที่ไม่เคยมีข่าวกับหญิงสาวคนใดมาก่อน แต่วันนี้เดินเข้ามาพร้อมสาวสวยคนหนึ่ง “ดูนั่นๆสิ เธอเป็นอะไรกับท่านประธาน” พนักงานจับกลุ่มซุบซิบ เอิงเอยเห็นสายตาของทุกคนต่างจ้องมองมาทางเธอ จึงเอื้อมมือไปดึงแขนเสื้อเชิ้ตตัวยาวของชายหนุ่ม “เอิงมีอะไรผิดปกติหรือเปล่าคะ ทำไมคนอื่นถึงจ้องมาที่เอิงกันหมดเลย” “เดินไปไม่ต้องถามเยอะ” ปราณนต์บอกเธอเสียงเรียบ ตัวเขาเองก็ไม่ชอบสายตาที่โดนจ้องมองแบบนี้เหมือนกัน เขาพาเธอขึ้นลิฟท์ผู้บริหาร เพื่อไปยังห้องทำงานที่ชั้น 14 ของเขา “เธอว่านั่นใช่แฟนท่านประธานไหม” พนักงานคนหนึ่งเอ่ยถามเพื่อนพนักงานข้างๆ “ไม่ใช่หรอก ดูแต่งตัวสิ เชยจะตาย” “แต่ท่านประธานไม่เคยเดินใกล้ผู้หญิงแบบนี้นะ” พนักงานอีกคนแย้งขึ้น “นั่นสิ ท่านประธานพาไปที่ห้องด้วย ขนาดพนักงานผู้หญิงที่จะขึ้นไปส่งเอกสารยังโดนห้ามเลย” ก๊อกๆๆ ผู้จัดการแผนกเค๊าะโต๊ะ ส่งสัญญานให้ทุกคน กลับไปทำงาน “เลิกนินทา แล้วกลับไปทำงานได้แล้ว” “ค่ะๆ / ครับ” แต่ผู้จัดการเองที่เป็นคนของคุณแม่ท่านประธานส่งมาคอยดูแลคุณปราณนต์ ก็รู้สึกแปลกใจเช่นกัน จึงรีบรายงานคุณปราณี แม่ของคุณปราณนต์ทันที “ฮัลโหล” คุณแม่ปราณีรับสายผู้จัดการฝ่ายต้อนรับ ซึ่งเป็นคนของเธอที่ส่งเข้าไปในบริษัท “คุณปราณีคะ วันนี้คุณปราณ พาผู้หญิงหน้าตาน่ารักคนหนึ่งเข้ามาที่บริษัทด้วยค่ะ” “ตาปราณนต์นี่นะ พาผู้หญิงมาด้วย สงสัยชั้นจะได้ลูกสะใภ้ ฮ่าๆ” เธอหัวเราะอย่างอารมณ์ เธออยู่บ้านคนเดียวเพราะปราณต้องมาทำงาน และอาศัยอยู่คอนโดซะส่วนใหญ่ ส่วนลูกสาวคนเล็ก ปรียาพร หรือปริ้นซ์ กำลังเรียนปี 4 และทำวิจัย จึงขอไปอยู่คอนโดใกล้มหาวิทยาลัย “สืบให้ชั้นหน่อย เธอเป็นใคร แล้วเป็นอะไรกับตาปราณแน่ ขอด่วนเลยนะ” “รับทราบค่ะ คุณณี” หลังจากวางสายผู้จัดการที่คอยส่งข่าวให้ คุณปราณีก็นั่งยิ้ม เพราะเธอห่วงมาตลอดว่าบุตรชายของเธอจะไม่ชอบผู้หญิง วันนี้เธอได้รู้ข่าวว่าตาปราณควงสาวเข้าออฟฟิต เธออยากรู้จักว่าผู้หญิงแบบไหนกันนะ ที่เอาชนะใจตาปราณได้ ด้านปราณนต์เมื่อถึงห้องทำงาน “คุณนั่งรอตรงนี้ก่อน” ชี้ไปที่โต๊ะรับแขก “นายเอาสัญญามาให้ชั้นที่ห้อง” โทรบอกเอกรัตน์ ก๊อกๆ ”ขออนุญาตครับ“ เอกรัตน์เดินถือสัญญาเข้ามาในห้อง “นี่ครับ” ยื่นสัญญา 2 ฉบับให้ปราณนต์ เขารับไปอ่านตรวจทานก่อน จะเดินมายื่นให้หญิงสาวที่นั่งรออยู่ “อ่านก่อน ถ้าไม่มีแก้ไข ก็เซ็นต์ซะ” เขายื่นสัญญาให้เธอ เธอรับไปอ่าน สัญญาได้เขียนเงื่อนไขตามที่เธอบอก แต่หายไปหนึ่งข้อ “เงื่อนไขหายไป 1 ข้อค่ะ” เธอรีบแย้ง “คุณไม่ต้องไปทำงานที่อื่น ผมจะรับคุณเข้าทำงานเอง ทดลองงาน 6 เดือน ถ้าครบสัญญาคุณทำงานผ่าน คุณก็บรรจุเข้าทำงานที่นี่ได้เลย” “จริงเหรอคะ” เธอไม่แน่ใจ “ผมไม่ชอบพูดซ้ำนะ” “ค่ะ” “อีกข้อ นายไปเติมมาเพิ่ม สัญญานี้ต้องเป็นความลับ ห้ามให้คนอื่นรู้ ว่าเธอเป็นคู่หมั้นกำมะลอ” เขาสั่งเลขา “ได้ครับ” “หวังว่าคุณจะรักษาความลับนี้ให้ดีนะ” “ได้ค่ะ ปกติเธอก็ไม่ได้มีเพื่อนให้พูดคุยมากอยู่แล้ว” “นายไปแก้สัญญา แล้วโทรตามฝ่ายบุคคลให้มาพบผมด้วย” “ครับนาย” “สวัสดีครับ คุณปราณนต์” ผู้จัดการฝ่ายบุคคลไหว้ทำความเคารพปราณนต์ “รับเธอเข้าทำงาน ตำแหน่งฝ่ายขายของบริษัท ให้เริ่มทำงานอาทิตย์หน้า ส่วนเงินเดือนก็ตามบริษัทเลย” เขาสั่งการ “เธอตามผู้จัดการไปทำสัญญานะ แล้วเริ่มงานอาทิตย์หน้า “ค่ะ ขอบคุณค่ะ” ตอนนี้เธอได้ทั้งงาน ได้ทั้งเงินไปรักษาป้า เธอรู้สึกโชคดีจัง “เชิญทางนี้ครับ” ผู้จัดการบอกเธอด้วยความเคารพ เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่ปราณนต์สั่งให้รับใครเข้าทำงาน แสดงว่าเธอคนนี้ต้องมีความสำคัญอยู่ไม่น้อย “ทำสัญญาเสร็จ คุณมาหาผมก่อนกลับด้วย มาถูกใช่ไหม” “ถูกค่ะ” หลังจากทำสัญญางานเสร็จ เงินเดือนเธอเริ่มที่ 30,000 บาท มีสวัสดิการอีก เงินดีแบบนี้นี่เอง ที่ใครๆ ต่างใฝ่ฝันอยากเข้ามาทำงานที่นี้ จากนั้นเธอรีบกลับมาหาปราณนต์อีกครั้ง เธอใช้ลิฟท์ตัวเดิมที่ขึ้นพร้อมปราณนต์ ซึ่งลิฟท์ตัวนี้มีแค่ผู้บริหารชั้นสูงเท่านั้น ที่มีสิทธิ์ใช้ แต่เมื่อตอนบ่ายปราณนต์เป็นคนพาเธอขึ้นลิฟท์ตัวนี้เอง เลยไม่มีใครกล้าทักท้วง เธอวิ่งมาเจอลิฟท์กำลังจะปิด “รอด้วยค่ะ” เธอกดเปิดลิฟท์ ทุกคนตกใจเพราะในลิฟท์นั่นคือ คุณเดช ที่ปรึกษาบริษัท ที่อดีตเคยขึ้นเป็นประธานมาก่อน แต่เมื่อปราณนต์กลับมา จึงยกตำแหน่งประธานให้เขา ส่วนคุณเดชเองซึ่งมีศักดิ์เป็นอาแท้ๆ ก็ยังดำรงตำแหน่งที่ปรึกษาอาวุโสของบริษัท ที่ทุกคนให้ความเคารพและเชื่อฟัง เป็นบุคคลที่มีอิทธิพลมากที่สุดในบริษัทตอนนี้เลย ขนาดปราณนต์เองซึ่งขึ้นเป็นประธานบริษัท เวลาจะตัดสินใจเรื่องใหญ่ๆ ยังต้องขอความเห็นชอบจากคนผู้นี้ คุณเดชและเลขาอีก 3 คน มองไปที่เอิงเอย “ขอโทษด้วยค่ะ ขอเอิงไปด้วยนะคะ” พูดจบเธอแทรกตัวเข้าไปในลิฟท์ทันที เธอไม่อยากเสียเวลา เธออยากไปหาปราณนต์ไวๆ เสร็จแล้วจะได้รีบกลับไปเยี่ยมป้าที่ต่างจังหวัด เธอมองไปที่ปุ่มเลือกชั้น ปุ่มหมายเลข 13 สว่างขึ้นมา แสดงว่าพวกคุณลุงต้องไปชั้น 13 แน่เลย แต่มันคนละชั้นกับที่เธอจะขึ้นไป “ชั้น 14 ค่ะ” เธอบอกให้เลขาคุณเดชช่วยกดลิฟท์ให้ เพราะเขายืนบังปุ่มกดอยู่ “เธอเป็นใคร” คุณเดชเอ่ยถาม “หนูมาหาคุณปราณค่ะ” เธอรีบบอก “ใครนะ” เลขาคุณเดชเอ่ยถาม เพราะไม่เชื่อในสิ่งที่เพิ่งได้ยิน ส่วนทางด้านคุณเดช อาของปราณนต์ ก็สงสัยในตัวของเธอเช่นกัน “เธอรู้ไหม ลิฟท์ตัวนี้ใช้แค่ได้ผู้บริหารระดับสูงเท่านั้น เธอมีสิทธิ์อะไรมาใช้” เลขาอีกคนเอ่ยท้วงบ้าง ไม่มีใครเชื่อในสิ่งที่หญิงสาวเอ่ย เลขาอีกคนที่กดลิฟท์ค้างไว้ เรียก รปภ. ให้เค้ามาจับเธอ “รีบเรียก รปภ. มาเอาผู้หญิงคนนี้ออกไปที” เอิงเอยได้ยินแบบนั้นก็ตกใจ รีบก้าวออกมาจาก ลิฟท์ทันที “ขอโทษครับคุณเดช มีเรื่องอะไรครับ” รปภ.วิ่งหน้าตื่นเข้ามา “ทำไมปล่อยให้คนนอกเข้ามาเผ่นพ่านในบริษัท เห็นไหมนี่ ปล่อยให้เธอขึ้นลิฟท์สำหรับผู้บริหารอีก” เลขาคุณเดชตำหนิ รปภ. “ขอโทษครับ พอดีเมื่อตอนบ่ายคุณผู้หญิงท่านนี้ เข้ามาพร้อมคุณปราณ ผมเลยไม่ได้ห้ามครับ” รปภ.ชี้แจง ทุกคนหันไปจ้องหน้าเอิงเอย “ขอโทษค่ะ เอิงไม่ทราบจริงๆ ว่าลิฟท์ตัวนี้สำหรับผู้บริหารใช้เท่านั้น เชิญท่านเลยค่ะ”เธอก้มหน้าสำนึกผิด “เธอเป็นอะไรกับตาปราณ” คุณเดชที่เงียบอยู่นานเอ่ยถาม “เอ่อคือ..” เธอไม่รู้ต้องตอบยังไงดี “เธอคือว่าที่คู่หมั้นผมครับ” เสียงปราณนต์ดังขึ้น

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more