EP#15“ดูแลคนป่วย”

1698 Words

หลังพยาบาลออกไปแล้ว “ขอน้ำหน่อย” “ค่ะ” ยื่นหลอดให้เขาดื่ม คุณลุงหมอมาพอดี “ดีจัง คุณปราณฟื้นสักที” คุณลุงหมอเอ่ยทักชายหนุ่ม “ครับ” “คุณปราณ มีอาการปวดหัวหรือเห็นภาพเบลอ ภาพซ้อนบ้างไหมครับ” “มีปวดหัวนิดหน่อย แต่ภาพเห็นปกติครับ” คุณลุงหมอตรวจความดันกับชีพจร ก็ปกติ แต่ยังมีไข้นิดหน่อย ”น่าจะเป็นเพราะมีไข้อยู่ เลยทำให้ปวดหัว” “ครับ” “ส่วนอาการคุณปราณตอนนี้ถือปลอดภัยแล้วนะครับ พักฟื้นเยอะๆ ทานยาตามที่หมอสั่ง แล้วก็อย่าเพิ่งเคลื่อนไหวเยอะนะครับ กระดูกถึงจะไม่ถึงขั้นหัก แต่ข้อเท้าแพลง หมอใส่เฝือกอ่อนไว้ให้แล้ว ส่วนที่หัวอย่าให้โดนน้ำเด็ดขาดนะครับ อีก 7 วันหมอจะมาตัดไหมให้ ส่วนแผลถลอกตรงอื่น ก็ให้คุณพยาบาลทำแผลให้ทุกวันนะครับ” คุณหมออธิบาย “ได้ยินไหม” ปราณนต์หันไปถามเอิง เอิงเอยที่ยืนฟังอยู่ก็พยักหน้ารับแบบงงๆ คุณลุงหมอเองก็ลอบมองทั้งคู่ไปมา แล้วยิ้มมุมปากอย่างคนอาบน้ำร้อนมาก่อน “แล้วควรทานอาหารอ่อนๆ ผมจะสั่งแม่ครัวไว้ให้นะครับ” “ครับ” “ช่วงนี้ควรงดอาบน้ำไปก่อน ให้พยาบาลเช็ดตัวให้ก่อนนะครับ” “ไม่ต้อง” สำหรับปราณนต์แล้ว ตั้งแต่เด็กที่เริ่มจำความได้ เขาไม่เคยให้ผู้หญิงคนไหนมาสัมผัสตัวเขานอกจากแม่และยัยปริ้นซ์เท่านั้น แล้วอยู่ๆจะให้คนอื่นมาแก้ผ้าเขา เขาไม่ยอมเด็ดขาด “แต่คุณปราณ ยังเคลื่อนไหวไม่สะดวกนะครับ” “งั้นให้คุณเอก เช็ดตัวให้” เอิงเอยเสนอ “ไม่เอา” ปราณนต์แย้งอีก เขาผู้ชายทั้งแท่งนะ จะให้ไอ้เอก มาเช็ดตัวให้ ฟ้าผ่ากันพอดี “หรือคุณปราณจะทำเอง” หญิงสาวถามต่อ พยาบาลก็ไม่ คุณเอกก็ไม่เอาอีก ทำเองก็ไม่ได้ “นั่นสิครับคุณปราณ คุณเคลื่อนไหวลำบาก จำเป็นต้องมีคนช่วยนะครับ” “เดี๋ยวผมจัดการเอง” “หรือจะให้ผมแจ้งคุณณีหรือคุณปริ้นซ์ มาดูแลคุณดีไหมครับ” คุณลุงหมอเป็นหมอประจำตระกูลของปราณนต์ จึงรู้จักทุกคนเป็นอย่างดี ปราณนต์นิ่งเงียบไป เพราะถ้าแม่รู้คงตกใจ ส่วนยัยปริ้นซ์ก็กำลังทำวิจัยอยู่ เขาไม่อยากให้ทั้งสองรับรู้อาการบาดเจ็บของเขา ”ห้ามบอกทั้งสองคนนะครับ” “งั้นคุณปราณต้องตัดสินใจแล้วว่า จะให้ใครช่วยคุณเอกหรือพยาบาล หรือ..” มองไปทางเอิงเอยที่ยืนอยู่อีกฝั่งของเตียง ปราณนต์มองตามสายตาของคุณลุงหมอ ในเมื่อเขาจำเป็นต้องเลือก ก็เลือกยัยนี่แล้วกัน ดีกว่าให้คนอื่นมาโดนตัวเขา “ยัยนี่ก็ได้” ปราณนต์เอ่ย “ตกลงครับ ฝากหนูเอิงด้วยนะ” คุณลุงหมอรีบพูดตัดบททันที ลุงหมอยิ่งมั่นใจ ว่าคนไข้คนนี้ที่เขารู้จักมาตั้งแต่เด็กคนนี้ เริ่มสนใจผู้หญิงเป็นแล้ว “ห๊ะ จะให้เอิงเช็ดตัวให้คุณปราณเหรอคะ“ “ใช่ครับ ฝากหนูเอิงด้วยนะ” ลุงหมอพูดย้ำ ส่วนคนป่วยเอาแต่ใจ ก็นอนทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ ไม่สนใจบทสนทนาระหว่างเธอกับลุงหมอ “ส่วนอันนี้ ยาหลังอาหาร ให้ทานหลังอาหารทันที ส่วนนี้ ทานก่อนอาหาร ทานวันละ 4 ครั้ง เช้า กลางวัน เย็น และก่อนนอน” ลุงหมออธิบายวิธีการทานยาให้เอิงเอยฟังอย่างละเอียด “ส่วนแผลตามตัวทำเช้าเย็นหลังเช็ดตัวนะครับ” “แล้วกี่วัน คุณปราณถึงจะอาบน้ำได้คะ” “อย่างเร็ว 7 วันครับ” “คือ เอิงต้องไปทำงาน เอิงกลัวจะดูแลคุณปราณไม่ได้อะคะ” “ดูแลผม ก็ถือว่าทำงานเหมือนกัน” ปราณที่นอนเงียบ เอ่ยขึ้น “แต่ว่า ที่บริษัทจะไม่ไล่เอิงออกเหรอคะ” เธอกังวล เพราะเธอเพิ่มาทำงานไม่กี่วันเอง “เธอลืมไปหรือเปล่า บริษัทที่เธอทำงานอยู่ นั่นมันบริษัทผม แล้วใครจะกล้าไล่คุณออก” “ก็ใช่ แต่คนอื่นจะมองเอิง ยังไงคะ มาทำงานไม่กี่วัน ก็หายไป แล้วก็มาทำใหม่” “หรือเธอจะไม่เข้าไปทำที่บริษัทอีกก็ได้นะ” “คุณปราณจะไล่เอิงออกเหรอคะ” เธอตกใจ “ก็เลือกเอา” ตอนแรกที่เขาพูด เขาแค่จะบอกว่าให้เธอทำงานส่วนอื่นที่ไม่ต้องเข้าบริษัทหรือนานๆ เข้าสักครั้ง ไม่ได้จะไล่เธอออกซะหน่อย แต่ในเมื่อเธอเข้าใจแบบนั้น เขาเลยตามน้ำซะเลย แค่ให้ดูแลเขาแค่นี้ ทำไมต้องหาข้ออ้างมาปฏิเสธ เขาน่ารังเกียจตรงไหน ทั้งที่มีสาวๆ เข้าหาเขาตลอด แต่เขาเองที่ไม่เคยให้ใครเข้าใกล้ เธอน่าจะดีใจนะ แต่ดูทำหน้าเข้าสิ ทำยังกะเขาไปแย่งเธอเข้าห้องน้ำ ด้านเอิงเอย ไม่ได้รังเกียจแต่เธอรู้สึกเขินมากกว่า ที่ต้องดูแลเขา เพราะเธอเองก็ไม่เคยสัมผัสใกล้ชิดผู้ชายคนไหนมาก่อน แล้วจะให้เธอเช็ดตัวให้คุณปราณนต์ แต่ถ้าโดนไล่ออกตอนนี้ เธอจะเอาเงินที่ไหนมาคืนเขา “ค่ะ เอิงจะดูแลคุณปราณเองค่ะ” เธอหันไปบอกลุงหมอ ชายหนุ่มที่รอฟังคำตอบอยู่ เมื่อได้คำตอบเป็นที่น่าพึงพอใจ ก็แอบยิ้มมุมปาก ซึ่งเหตุการณ์ทั้งหมดอยู่ในสายตาคุณลุงหมอ ผู้ที่มีประสบการณ์อาบน้ำร้อนมาก่อน “ดีๆ ถ้าหนูเอิงตกลง ลุงหมอก็สบายใจ ส่วนยาเริ่มให้ทานมื้อเช้าพรุ่งนี้นะครับ วันนี้คุณปราณได้ยาเพียงพอแล้ว” “ค่ะ แล้วต้องเริ่มเช็ดตัววันไหนคะ” เธอเขินอายหน้าแดงจนเห็นได้ชัด “พอลุงหมอกลับ หนูเอิงก็เช็ดได้เลยครับ แล้ววันนี้ต้องเช็ดทุกซอกด้วยนะครับ เพราะคุณปราณยังไม่ได้อาบน้ำ มาตั้งแต่เกิดเรื่อง” “ห๊ะ” เอิงเอย/ปราณนต์ อุทานพร้อมกัน แล้วหันมองหน้ากัน แล้วหน้าทั้งคู่ก็เริ่มแดง “ต้องขนาดนั้นเลยเหรอครับ” ปราณนต์ถาม “ใช่ครับ” “ฮ่าๆ หมอขอตัวก่อนนะครับ ถ้ามีเรื่องเร่งด่วนคุณเอิงโทรบอกลุงหมอได้ตลอดนะครับ” “ค่ะ” ยกมือไหว้ หลังจากลุงหมอทิ้งระเบิดไว้ แล้วขอตัวกลับไป ภายในห้องเหลือเพียงปราณนต์และเอิงเอย “เอ่อ คุณปราณ หิวไหมคะ” เธอขอเวลาทำใจหน่อย “ก็ดี” ความจริงเขาเองก็ไม่หิวหรอก แต่เขาขอเวลาทำใจเหมือนกัน “งั้นเอิงไปเอามาให้นะคะ” พูดจบเธอก็รีบวิ่งออกไปทันที เธอรีบตรงไปที่ครัว ตักข้าวต้มปลาใส่ถ้วย แต่ยังไม่ยกมาให้ปราณนต์ เธอกำลังใช้ความคิด หรือเธอจะโทรบอกคุณเอกให้มาดี ส่วนชายหนุ่มที่นอนอยู่ก็เริ่มใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว เขาจะโดนเธอจับแก้ผ้าจริงๆ เหรอ หรือเขาจะโทรตามเลขาเขามาเช็ดให้ดี ระหว่างเอิงเอยใช้ความคิดอยู่ โทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น คุณเอกโทรเข้ามาพอดี “สวัสดีค่ะ เอิงกำลังจะโทรหาพอดีเลย” “คุณปราณเป็นไงบ้างครับ” “คุณปราณฟื้นแล้วค่ะ คุณลุงหมอมาดูอาการแล้ว บอกว่าปลอดภัยแล้วค่ะ” “ดีๆ ดีจริงๆ ไม่งั้นผมไม่มีหน้าไปบอกคุณณีแน่ๆ” คุณณีอีกแล้ว คุณณีต้องเป็นคนสำคัญของคุณปราณแน่ๆ เธอเป็นใครกันนะ หรือว่าจะเป็นคนรักของเขา ทำไมเธอรู้สึกใจหายนะ “คุณเอิง พี่มีเรื่องรบกวนหน่อยครับ” เอกรัตน์เลขาปราณนต์เอ่ยขอร้อง “เรื่องอะไรคะ” “ช่วงนี้ ผมต้องจัดการงานแทนคุณปราณ หลายอย่าง เพื่อไม่ให้ใครทราบว่าคุณปราณเกิดเรื่อง พี่คงต้องฝากเอิงดูแลคุณปราณด้วย” ความคิดที่จะให้คุณเอกมาเช็ดตัวคุณปราณพังทลายลงตั้งแต่เธอยังไม่ได้เอ่ยปาก “ค่ะ” เธอรับคำอย่างเสียไม่ได้ “ขอบคุณจริงๆ แค่นี้ก่อนนะครับ” “ค่ะ” หลังจากวางสาย เธอเดินก้มหน้าไปที่ถ้วยข้าวต้มที่ตักไว้ แล้วยกไปที่ห้องปราณนต์ทันที มันคงเป็นฟ้าลิขิตแล้วแหละ “คุณปราณนั่งพิงหัวเตียงหน่อยนะคะ จะได้ทานได้สะดวกขึ้น” เธอช่วยพยุงเขานั่งพิงหมอนที่วางไว้ที่หัวเตียง “นี่คะ” ยื่นถ้วยข้าวต้มให้ เขาไม่รับถ้วยจากเธอ แต่ใช้สายตาไม่พอใจ มองหน้าเธอแทน เธอรู้ได้ทันที ก็เห็นเจ็บขา ไม่ได้เจ็บมือสักหน่อย เธอตักข้าวต้ม ป้อนเขา ชายหนุ่มอ้าปากอย่างรู้งาน “โอ้ย” ชายหนุ่มร้อง “มีอะไรคะ” รีบหยิบทิชชู่มาซับปากให้เขา แล้วส่งแก้วน้ำให้เขาดื่ม “เธอจงใจแกล้งใช่ไหม” “เปล่านะคะ” เธองง “มันร้อน” ชี้ไปที่ถ้วยข้าวต้ม “ค่ะ เอิงขอโทษ” เธอไม่ได้ตั้งใจ เธอตักข้าวต้มขึ้นมาใหม่ แล้ค่อยๆ เป่าก่อนป้อนเขา ชายหนุ่มอ้าปากรออย่างว่าง่าย เขาทานจนหมดถ้วย “เอาอีกไหมคะ” “ไม่ ขอน้ำหน่อย” เอิงเอยส่งน้ำให้ “งั้นเอิงเอาถ้วยไปเก็บก่อนนะคะ” “อืม” ระหว่างเดินเอาถ้วยมาเก็บ เจอแป้งคนที่เอกรัตน์จ้างมาดูแลบ้าน “คุณเอิง แป้งเตรียมอุปกรณ์เช็ดตัว และชุดคุณปราณไว้ให้แล้วนะคะ คุณหมอสั่งแป้งไว้ก่อนไปค่ะ” “ค่ะ” รอบคอบจริงนะลุงหมอ เมื่อเอาถ้วยไปเก็บ เอิงจึงหยิบของที่แป้งเตรียมไว้ให้มาด้วย ยังไงก็ต้องทำ สู้ทำให้จบๆไปดีกว่า เธอสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ก่อนเข้าห้องปราณนต์

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more