“หมายความว่า หนูม่อนรับรู้แล้ว และพี่ดนย์ก็ควรจะกลับไปทำงานของพี่ดนย์ เพราะหนูม่อนก็จะทำงานเหมือนกัน ถ้าได้รับสินค้าตามที่สั่งแล้ว คุณลูกค้ากรุณาหลีกทางให้คุณลูกค้าท่านถัดไปด้วยนะคะ”
ดนย์หันกลับไปมองด้านหลังของตนจึงเห็นผู้หญิงวัยกลางคนสองคนกำลังห่างจากเขาประมาณสองเมตร เริ่มทำหน้าไม่พอใจที่เห็นชายหนุ่มไม่ยอมขยับไปไหนเสียที เขาจึงจำยอมต้องไปนั่งเงียบๆ ที่โต๊ะของทางร้านที่จัดไว้ให้ลูกค้าได้นั่ง
“พี่ดนย์ๆ” มนสิชาสะกิดคนขี้เซาที่นอนเอาหน้าพิงกับแขนของตัวเอง สายตาของเธอเหลือบมองแก้วกาแฟหลายแก้วที่ถูกสั่งโดยคนที่กำลังนอนหลับอุตุอยู่ในขณะนี้ หญิงสาวเปลี่ยนใจไม่ปลุกดนย์แต่เปลี่ยนให้ชายหนุ่มมานอนหนุนตักของตัวเองแทนแขนแข็งๆ ของเขา เพราะไหนๆ ตอนนี้เธอก็เก็บร้านเรียบร้อยแล้ว ให้เขานอนต่ออีกสักหน่อยคงจะไม่เป็นไร
เมื่อได้พินิจมองชายหนุ่มใกล้ๆ มนสิชาจึงได้สังเกตถึงความเปลี่ยนแปลงบนใบหน้าของเขา หนวดเคร
