ชาติก่อนฉันเป็นฮองเฮา

ตัวละครลับคือนางร้าย

ณ ร้านฟอเรสเต้ คาเฟ่ขนาดใหญ่ ติดกับรั้วโรงเรียนเอกชนชื่อดัง

กิจกรรมปกติหลังเลิกเรียนของเด็กสาววัย 14-15 ย่อมเป็นการนั่งดื่มนม เค้กและขนมหวาน

อี้เฟยหลิงกับเพื่อนล้วนนัดมาเจอกันที่นี้เป็นประจำ

“นี้!! พวกเธอดู นางร้ายไป๋หรง ช่วงนี้กระแสมาแรงมากเลยนะ”

“เป็นเพราะมีข่าวกับพี่ชายอี้เฟยหลิงหรอ”

“บ้าไม่ใช่ เราก็บอกไม่ได้เหมือนกัน ว่าทำไมอยู่เฉยๆ ก็ดูโดดเด่นขึ้นมา”

“มีด้วยหรอ ไม่ใช่ว่า…”

คริๆ เสียงหัวเราะกระซิกกระซาบกันก็ดังแว่วขึ้น

จุดเว้นวรรคไม่เอ่ยถึงจุดนั้นหลายคนก็ต่างเข้าใจตรงกัน เพราะพวกเธอล้วนเป็นทายาทตระกูลใหญ่ อะไรที่ไม่เป็นข่าวล้วนรู้หมด วงการบันเทิงและธุรกิจหลายอย่างมันก็มีด้านเทาๆ หรือเกือบจะมืดดำด้วยซ้ำ ดาราดังๆ หลายคนต่างเอาตัวเข้าแลกเพื่อให้ได้งานและมีตัวตนพื้นที่สื่อ

“พวกเธออย่าคิดไปเชียว …ฉันก็สงสัยข้อนี้ แต่ลองสืบแล้วไม่มี เขาโดดเด่นจริงๆ นะแก ยิ่งเป็นวีดีโอตอนออกเกมโชว์แบบว่า เหมือนนางพญาเลยอ่ะ”

“เวอร์ไปแระแก ไหนๆ มาดูสิ”

อี้เฟยหลิงพูดขึ้นพร้อมชะโงกหน้าไปดูภาพดารานางร้ายคนนั้น ปกติเธอไม่ได้สนใจดาราเท่าไรเมื่อเพื่อนให้ความสนใจ จึงได้เหลือบตาไปมองร่วมด้วย

พี่สาวสวยคนนั้น!!!

อี้เฟยหลิงเบิกตากว้างเล็กน้อยพร้อมสายตาแพรวพราว มุมปากยกยิ้มอย่างชั่วร้าย เธอรีบส่งข้อความหาพี่ชายสุดรักทันที

ติ้ง ติ้ง

เสียงข้อความมือถือสมาร์ทโฟนรุ่นใหม่ล่าสุดของอี้เฟยหลาง ซึ่งย่อมเป็นข้อความจากคนในครอบครัวเท่านั้น ชายหนุ่มจึงหยิบมือถือขึ้นเปิดอ่านดูข้อความทันที

“พี่ชาย…น้องสาวที่น่ารักของพี่มีข้อมูลหญิงสาวที่ขายภาพคนนั้น”

ชายหนุ่มยกปากยิ้ม พลางคิดถึงหน้าน้องสาว คาดว่าตอนนี้ใบหน้านั่นต้องยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์และเต็มไปด้วยความลำพองใจ เขาหันเอ่ยกับเลขาส่วนตัวเบา ๆ

“โอนเงินให้อี้เฟยหลิง 10 ล้านหยวน”

เหตุการณ์เช่นนี้เกิดขึ้นเป็นประจำ สิ่งตอบแทนที่น้องสาวตัวร้ายนี้ต้องการ คือ เงินเท่านั้น

แม้ปกติเขาจะชื่นชอบงานศิลปะ แต่ไม่ได้ติดตามถึงเพียงนี้

แต่เป็นความต้องการของคุณย่า เขาผู้เป็นหลานรับปากแล้วจึงจำเป็นต้องจัดการให้ท่านคิดว่าเป็นเรื่องง่ายที่ไม่ลำบากอะไร ทว่ากลับเป็นสิ่งที่ทำให้เขาหงุดหงิด เลยผ่านมาเกือบครึ่งเดือนเขากลับสืบหาข่าวอะไรไม่ได้

เช่นนั้น 10 ล้านหยวนย่อมไม่มากเกินไปแต่สำหรับน้องสาว จ่ายมือหนักหน่อยล้วนเป็นสิ่งที่ดี

ติ้ง ติ้ง

เมื่อข้อความแจ้งยอดเงินเข้า 10 ล้านหยวน อี้เฟยหลิงยิ้มหน้าระรื่นอย่างพอใจ พี่ชายมือหนักแบบนี้ช่างน่านับถือ เธอยืนตัวตรงขึ้นพร้อมส่งข้อความตอบกลับ

“นางร้ายไป๋หรง”

กดส่งเรียบร้อย การซื้อขายเป็นอันเสร็จสิ้น

อี้เฟยหลิงมองยอดเงินพร้อมวางแผนการใช้ทันที กระเป๋าอันลิมิเต็ดใบนั้น ในที่สุดเธอก็จะได้มาครอบครอง เช่นนี้ต้องตอบแทนเพื่อนสักหน่อย

“ฉันว่าสักหน่อยเขาต้องมีข่าวกับพี่ชายแน่นอน”

เมื่อเฟยหลิง เอ่ยเช่นนี้ทุกคนต่างคิดไปในทิศทางเดิม แววตาของเพื่อนที่ส่งมาทำให้อี้เฟยหลิงรีบพูดปฏิเสธ

“ไม่ใช่แบบนั้น พวกเธอดูสิ เธอมีเสน่ห์น่าค้นหามากนะ ผู้หญิงสวยแบบนี้พี่ชายชอบไม่พ้นเงือมมือแน่นอน”

“โอ้ยย.. ทำไมพี่ชายใจร้าย”

เพื่อนๆ ของเฟยหลิงต่างพากันโอดครวญ เอามือกุ้มหัวใจรับไม่ได้ที่พี่ชายในดวงที่ที่พวกเธอมอบตำแหน่งพี่ชายที่แสนดีให้เมื่อก่อน กลายเป็นหนุ่มเพลย์บอย จนได้รับฉายาบุรุษเจ้าสำราญ เวลาที่เขามีข่าวชอบพอใครสักคน ทำให้สาวน้อยต่างเจ็บปวดหัวใจ

“อย่างอื่นอย่าพึ่งสนใจเลย วันนี้กินให้เต็มที่ เราเลี้ยงเอง”

เพราะเพื่อนเธอจึงได้ขายข่าวได้เงินตั้ง 10 ล้านหยวน แค่นี้เธอจ่ายไหว

“ว้าว.. เฟยหลิงเธอคือนางฟ้าในกลุ่มของเรา”

“ใช่ๆ” ทุกคนต่างพยักหน้าเห็นด้วย

ณ ห้องทำงานของอี้เฟยหยาง

“ไม่มีข้อมูล อย่างอื่นเลยหรือ”

อี้เฟยหลิงเอ่ยถามอย่างสงสัย

ไป๋หรง เป็นชื่อของผู้วาดภาพที่สลักไว้ไม่ผิดเพี้ยน เขาสั่งให้คนหาสืบเรื่องราวของไป๋หรง ไม่มีความเป็นได้สักนิดว่าหญิงสาวจะเป็นผู้วาดภาพเอง เช่นนั้น คงต้องเป็นผู้นำมาขายต่อเท่านั้น

ตารางงานของหญิงสาววันนี้ มีงานเดินแบบแฟชั่นโชว์

หลังจากเห็นภาพถ่าย ภาพของหญิงสาวก็ตราตรึงในใจของอี้เฟยหยางทันที เป็นหญิงสาวงดงามหมดจด ทรวดทรง องค์เอวน่ารัญจวนใจ และยิ่งมีเรื่องราวเกี่ยวกับภาพวาดยิ่งน่าค้นหา

น่าสนใจจริงๆ

ช่วงนี้ข้างกายเขาก็ขาดคู่ควงมานาน จะไปพบหญิงสาวสวยจะเพียงไปซื้อภาพวาดได้อย่างไร

รอยยิ้มมุมปากของอี้เฟยหยาง แฝงความชั่วร้ายพร้อมออกล่าเหยื่อ

เลขาเป็นสีหน้าของนายหนุ่ม เธอก็อดสงสารหญิงสาวคนนั้นไม่ได้

ณ งานแฟชั่นโชว์

พอเริ่มมีชื่อเสียง งานบันเทิงต่างติดต่อเข้ามา ไป๋หรงก็ไม่ได้ปฏิเสธเธอรับงานทั้งหมด เพราะคิดว่าหลังเปิดเทอมเธอจะมีเวลาลดลง ตอนนั้นจึงจะค่อยๆ ลดงานลง

“น้องไป๋หรงคะ วันนี้หนูจะได้เดินชุดฟินาเล่นะคะ เดินให้เป็นนางพญาไปเลยนะหนูขา”

เมื่อมีผลประโยชน์มากมาย พี่เฟยเฟยก็ปรับเปลี่ยนตัวเองไปตามยอดเปอร์เซ็นต์ที่ได้รับทันที

“ค่ะ เปลี่ยนชุดได้เลยค่ะ”

การได้มาซึ่งบัตรเชิญของอี้เฟยหยางไม่ใช่เรื่องยากแต่อย่างไร

ก่อนงานจะเริ่ม อี้เฟยหยางก็มานั่งอยู่ตรงแถวหน้าของงาน

ดารานางแบบ หลายคนก็มองเห็นชายหนุ่มแล้ว ต่างก็คิดการได้มางานเดินแบบครั้งนี้คุ้มค่าจริงๆ เผื่อได้มีโอกาสทำความรู้จักหรือความสวยของเราถูกตาต้องใจท่านประธานคนนี้ แค่มีข่าววันสองวันก็สบายไปหลายเดือนเลยดีเดียว

หญิงสาวเหล่านั้นคิดไปไกล เพราะเมื่อจบงานแฟชั่นโชว์อี้เฟยหยางจะชอบควงนางแบบออกไปด้วยตลอด รอบนี้ไม่รู้ใครจะโชคดี งานดำเนินไปเรื่อยๆ จนมาถึงชุดสุดท้าย

“ชุดฟินาเล่ ภายใต้คอนเซปสวยอย่างทรงคุณค่าและสง่างาม”

ไป๋หรงค่อยๆ ย่างก้าวออกมา นอกจากชุดที่ขับผิวคล้ายเนื้อหยกขาวชั้นดีแล้ว ยังเน้นให้เป็นหญิงสาวมีทรวดทรงที่บุรุษเห็นต้องแอบกลืนน้ำลาย

แต่ละย่างก้าวของไป๋หรง คล้ายนางพญาใครเห็นต้องก้มนอบน้อมให้เธอและตอนนี้เธอได้ครอบครองโลกใบนี้แล้ว

ความยิ่งใหญ่และความอลังการของชุดส่งให้สีหน้าและแววตาของหญิงสาวเย่อหยิ่ง ทนงตนแฝงความอวดดี

มีแต่เสียงสูดหายใจเข้าอย่างแรง

ไม่มีแม้กระทั่งเสียงตบมือ

ทุกคนล้วนตกตะลึง

นอกจากเสียงเพลงที่ยังบรรเลงอยู่ แต่สิ่งอื่นทุกอย่างคล้ายหยุดนิ่ง

แม้กระทั่งอี้เฟยหยาง คล้ายหัวใจของเขาได้หยุดไว้ที่หญิงสาวแล้ว