ชาติก่อนฉันเป็นฮองเฮา

วาดภาพหารายได้

เช้าวันต่อมาไป๋หรงก็ตื่นขึ้นด้วยความสดใส หัวใจเต็มไปด้วยพลังบวก พลังชีวิตเหมือนถูกเติมเต็มอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เธอลุกขึ้นมาห้องจัดเตรียมบริเวณวาดภาพอย่างขยันขันแข็ง เมื่ออุปกรณ์วาดภาพมาจัดส่งเรียบร้อย เธอก็จะได้เริ่มวาดภาพด้วยความรู้สึกอิ่มเอม

ภาพในวันนี้เธอตั้งใจจะถ่ายทอดวิถีชีิวิตของตัวเอง สิ่งที่อยู่รอบ ๆ กายเธอในตอนนี้

ภาพแรก จึงเป็นภาพจากริมหน้าตาคอนโดที่เธออาศัยอยู่ มองทอดออกไป เห็นตึกมากมายถนนมีผู้คนเดินขวักไขว่ แต่นั้นก็ยังเป็นภาพที่ให้เห็นถึงความหวัง ความหมายในการดำเนินชีวิตในแต่ละวัน

ทว่าภาพที่ 2 กลับเป็นริมหน้าต่างของตำหนักฮองเฮา ภาพกิ่งดอกไม้ริมหน้าต่าง ตะวันสอดส่อง ล้วนทำให้ระลึกถึงช่วงวันวานวัยแรกแย้มที่จิตใจยังคงสดใสเบ่งบาน

เธอวาดภาพเมืองอดีตในความทรงจำที่คล้ายเป็นเพียงภาพในจินตนาการกับภาพเมืองหลวงอี้จงสลับกันไป เมื่อเธอวาดรูปรถม้าของผู้สูงศักดิ์ เธอก็วาดรูปรถประจำทาง หญิงสาวระบายอารมณ์บรรยายบรรยากาศของชีวิตในช่วงอดีตกับปัจจุบันคล้ายระบายความรู้สึกเหงา อบอุ่น สะท้อนใจ ทุกอย่างล้วนสะท้อนลงไปในแผ่นกระดาษ

เวลาผ่านไปโดยที่ไป๋หรงเองก็ไม่รู้สึกตัว จนกระทั่งเสียงข้อความดังขึ้น

“ยอด 60,000 หยวน เตรียมของให้เรียบร้อยฉันกำลังจะเข้าไปเอา”

ไป๋หรงเปิดอ่านข้อความเฟยเฟย พลางอมยิ้มไป จากนั้นก็เข้าไปเตรียมกระเป๋าใส่กล่อง ใส่ถุงแล้วลงไปชั้นล่างรอเฟยเฟย เธอเองก็ร้อนใจอยากให้มีเงินวางอยู่ในบัญชีเห็นตัวเลขถึงจะอุ่นใจ

หลังจากส่งมอบกระเป๋าเสร็จ ไม่กี่ชั่วโมงต่อมายอดเงิน 60,000 หยวน ก็เข้าบัญชีไป๋หรง เธอยิ้มแย้มและรู้สึกผ่อนคลายทันที ในวันถัดมาภาพเริ่มมีแสงตะวัน อบอุ่นละมุนละไมประโลมจิตใจ

ผ่านไป 1 สัปดาห์ ไป๋หรงก็มีภาพวาดอยู่ในมือสิบกว่าภาพ แม้กระทั่งตัวเธอเองก็ยังตกใจ

ได้เวลานำภาพวาดไปวางขายแล้ว

ณ ลานวัฒนธรรม

สถานที่แสดงและขายของเล็กๆ น้อยๆ ของผู้คน

สินค้าที่ขายในลานนี้จำเพาะต้องเป็นสินค้าทำมือ DIY งานสร้างสรรค์

หรือการแสดงที่แปลกใหม่สามารถหาดูได้จากที่นี่

ไป๋หรงมาจับจองพื้นที่ตั้งแต่ช่วงบ่าย พอแสงแดดเริ่มอ่อนตะวันเริ่มลับขอบฟ้า เธอก็เริ่มวางภาพวาดของตัวเอง เธอไม่ได้มีอุปกรณ์จัดวางอะไรมากมาย เพียงแค่วางเรียงๆ กันเท่านั้น

ทว่า ภาพวาดของไป๋หรงได้รับความสนใจไม่น้อยส่วนใหญ่เป็น ร้านคาเฟ่ ร้านอาหาร ร้านกาแฟที่นำไปตกแต่งร้าน

“ภาพนี้เท่าไรคะ” สาวน้อยแววตาสดใสผู้หนึ่งเอ่ยถามขึ้น

“3,000 หยวนค่ะ ทุกภาพขายราคาเดียวกันค่ะ" ไป๋หรงเอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงละมุน ใบหน้าเปื้อนยิ้มวันนี้เธอขายภาพได้หลายภาพอารมณ์จึงดียิ่งนัก

อี้เฟยหลิง เงยหน้าจากภาพวาด เมื่อเห็นคนขาย สวยหยาดเยิ้มให้อารมณ์หวานปนความเซ็กซี่ เธอเหม่อมองไปชั่วขณะ ทว่าก็ได้สติอย่างรวดเร็วเธอหลุบตาต่ำลงมองภาพอีกครั้งอย่างใคร่ครวญ ภาพภาพกิ่งดอกเหมย ปลิวไสวบนหลังคา ใต้ต้นดอกไม้มีดรุณีแรกแย้มสวมชุดโบราณยืนอยู่ มันให้อารมณ์คิดถึงวันวานความสดใส ยังอยู่ในใจคน

แต่ว่าภาพวาดชิ้นนี้ราคาถูกเกินไป อาจจะไม่เหมาะให้เป็นของขวัญท่านย่า ทว่าสิ่งของใดๆ คุณย่าล้วนมีหมดแล้ว วันนี้เธอเลยลองมาหาอะไรใหม่ๆ ที่นี่ ปกติของที่ขายที่นี่จะเป็นของเล็กๆน้อยๆ หลายอย่างก็ไม่ค่อยมีคุณภาพเท่าใดนัก ตอนแรกก็ไม่คิดจะมา แต่หลังจากตะเวนเดินไปทั่วเมืองเลยได้เสี่ยงมาเดินดู

เด็กสาวเงยหน้าขึ้น สายตาจ้องมองของไป๋หรงทำให้เธอรู้สึกเขินอาย

“เอ่อ พี่ช่วยแนะนำให้หน่อยได้ไหมคะ ฉันจะซื้อภาพให้เป็นของขวัญญาติผู้ใหญ่”

อี้เฟยหลิงไม่ค่อยเข้าใจสื่อความหมายของงานวาดภาพเท่าไรนัก จึงลองขอคำปรึกษาดู

“ภาพทุกภาพ ล้วนสวยงามในแบบฉบับของมันค่ะ ดิฉันวาดเป็นภาพความรู้สึกอุ่นๆ นะคะ อาจจะมีบ้างให้ความรู้สึกห่วงหา คะนึงแต่เป็นความรู้สึกดีๆ ทั้งนั้นค่ะ คุณหนูชอบภาพไหนท่านก็น่าจะชอบค่ะ”

“น่าจะเป็นอย่างนั้น ฉันขอภาพวิวสะพานลอยด้วยอีกภาพค่ะ”

“ยอดรวม 6,000 หยวนค่ะ ขอบคุณมากนะคะ"

ไป๋หรงยิ้มแก้มปริดวงตาเปร่งประกายแวววาว จนอี้เฟยหลิงอยากจะเพิ่มราคาภาพวาดให้ เธออยากจะมองดวงตามีเสน่ห์ดวงนั้นต่อ

ไป๋หรงขายภาพวาดได้จนหมด ไม่เหลือ เธอเดินทางกลับบ้านด้วยความสุข วันนี้เธอขายภาพได้เงิน 50,000 หยวน เป็นรายได้ที่ดีพอสมควร ต่อไปเธอจะค่อยๆ เก็บเงินค่าหนี้คอนโดให้หมด จะได้ไม่ต้องกังวลอีก

ไม่ได้การเธอจะต้องไปวาดภาพเพิ่มก่อนนำมาขายอีก

ไป๋หรงไม่ได้คิดเลยว่า สไตล์การวาดภาพของเธอทำให้มูลค่าของรูปภาพมากมายกว่า 3,000 หยวนนัก ภายหลังจากนี้ภาพวาดของเธอกลับมีราคาสูงถึงภาพละหลายล้านหยวน

นายหญิงผู้เฒ่าตระกูลอี้

งานวันเกิดของนายหญิงผู้เฒ่าตระกูลอี้ครบ 60 ปี จึงเป็นการจัดงานวันเกิดที่ยิ่งใหญ่ รวมถึงยังมีการเชื้อเชิญนักการเมืองและนักธุรกิจชั้นนำของประเทศ ทุกคนล้วนเป็นแขกกิตติมศักดิ์ ตระกูลจัดงานครั้งนี้นอกจากจะเป็นการให้ลูกหลานของตระกูลอี้ได้แสดงความกตัญญูยังเป็นการแสดงความยิ่งใหญ่ของตระกูลที่กำลังเติบโตเป็นเสืออีกตัวหนึ่งของประเทศ จึงไม่แปลกหากจะมีผู้ร่วมงานที่ต้องการความก้าวหน้าจะมางานนี้เพื่อพบปะผู้คน บรรยากาศในงานคลอเสียงบรรเลง เพลงเบาๆ แม้ผู้คนมากหน้าหลายตา ทว่ากลับรู้จักกันเกือบทั้งหมดแขกแต่ละท่านสามารถพูดคุยกับทุกคนได้อย่างสนิทชิดเชื้อ

ผู้ที่ได้รับเชิญมาล้วนแต่พยายามสรรหาของของเล่อค่าเพื่อมอบเป็นของขวัญ และที่เป็นจับตามองย่อมเป็นการมอบของขวัญของลูกหลาน