พอผมจัดการกับสัมภาระที่มีอยู่เพียงหยิบมือยัดลงกระเป๋าเป็นที่เรียบร้อย ผมก็ลงมาข้างล่างตามคำสั่ง เนวิลล์ยืนกอดอกรออยู่หน้าโรงนอน พอเสียงรองเท้าคอมแบทของผมที่กระแทกพื้นดังขึ้น เขาก็หันมามองราวกับรู้ว่าคนทำเสียงนั้นเป็นผม
“ไปกันได้” เขาว่าแล้วทำท่าจะเดินไป
ผมรีบคว้าแขนเขาไว้ ก่อนที่เขาจะเดินไปไหนได้ไกล
“ฉันไม่เข้าใจว่าทำไมฉันต้องย้ายไปอยู่กับนายด้วย”
“ก็บอกแล้วไงว่ารักษาความลับของนาย” เนวิลล์สะบัดแขนออกจากการเกาะกุม พลางตอบเสียงเรียบ
“มันเกี่ยวกันตรงไหนเนี่ย แถมห้องนอนนายยังอยู่ในบ้านท่านนายพลอีก กะให้เขารู้แล้วยกทหารมารุมระเบิดสมองฉันทั้งกองทัพล่ะสิ” ผมจงใจพูดใส่หน้าเขา
“อ่อนหัดอย่างนาย แค่ฉันคนเดียวก็เหลือแหล่แล้ว” เนวิลล์ย่นหน้ายู่ ก่อนจะว่ายาว “ที่ฉันให้นายไปอยู่กับฉัน ก็เพราะจะช่วยนายให้รอดพ้นจากเงื้อมมือซอมบี้ฮันเตอร์นายอื่น ๆ ต่างหาก ไม่คิดหรือไงว่าการที่นายอยู่ท่ามกลางซอมบี้ฮั
