" หยุดนะลินดา "
อาเฉินเร่งขยับไปคว้าลินดาและดึงจนลินดาปลิวหวือมาปะทะลงไปที่หน้าอกของตัวเอง และลากออกไปอย่างรวดเร็ว คาราเมลมองตามลินดาไปดวงตาก็วาววับ กระชากคอเสื้อของมาวินอย่างโมโหขึ้นมา
"ใคร บอกมาเลยนะว่าใคร "
มาวินตกใจในตอนแรกแล้วก็หัวเราะร่า หรี่ดวงตาใส่น้อยๆ และหันหน้าหนีไป เมลโกรธมากๆ บิดหูมาวินลงไปแรงๆ จนมาวินร้องตะโกนใส่ขึ้นมา
"โอ๊ย ทำอะไรเนี่ยคิตตี้ "
เมลโมโหอีกตวาดลั่นขึ้นมา
“ใครชื่อคิตตี้อีก บอกมานะ "
มาวินยิ้มให้หัวเราะร่า หอมแก้มเมลแรงๆ ดึงตัวมากอดในอกตึง เมลทำตาเขียวขึ้นมาและผลักอกมาวินและดิ้นไปมาในอกแกร่งอย่างรุนแรง ร้องตวาดคนขึ้นมา
"ปล่อยเลยนะ เมลจะกลับบ้านแล้ว"
"ไม่ปล่อยหรอก แมวดุๆเค้าต้องให้ปราบพยศก่อน ถ้าปล่อยไปง่ายๆ จะเอามาเลี้ยงได้ยังไงกัน ”
มาวินล้อเลียนคนลงไป กอดรัดคนแน่นๆ และเอียงคอซบลงไปบนบ่าของเมลในทันที เอ่ยบอกคนออกไป
"ลินดาเคยเป็นแฟนเก่าของฉันมาก่อน แ
