ร่างน้อยตอบรับพร้อมโบกมือลา จนท้ายรถลับสายตาไป จึงเดินเข้าไปในบ้าน
“ฮั่นแหน่ ไปทานข้าวที่ไหนกันมาคะ ลูกแม่”
“อุ๊ย หม่าม้ายังไม่นอนอีกเหรอคะ”
“กำลังจะนอนแล้วจ้าคุณลูกขา ลูกแม่ถึงบ้านแล้ว แม่ก็ไปนอนได้แล้วหล่ะค่ะ”
“ร้านที่พี่เค้าพาไปอร่อยมากเลยค่ะ อิ่มตื้อเลย แถมกลับบ้านปลอยภัยไร้รอยขีดข่วนด้วยค่ะ”
“จร้าๆขึ้นไปนอนเถอะลูก เดี๋ยวพรุ่งนี้หนูมีเรียนเช้านะลูก หนูอย่าลืมหล่ะ”
“คับผ้ม”
ร่างเล็กยกมือวันทยาหัตแล้วถอดรองเท้าโยนไว้ข้างตู้อย่างรวดเร็ว แล้ววิ่งขึ้นบันไดไป จนคนเป็นแม่อดอมยิ้มขึ้นมาไม่ได้
“ เฮ้อ โตแต่ตัวจริงๆเลย ลูกคนนี้”
คุณหม่าม๊าของเมลบ่นขึ้นมาเบาๆ มองตามลูกสาวไปก็อมยิ้มขึ้นมา
มาวินกรุ่นโกรธขึ้นมาไม่น้อย หัวใจร้อนรุ่มขึ้นมา กระดกวิสกี้ลงในแก้วลงคอไปอย่างรวดเร็ว แล้วสบถออกมาในที่สุดยอด
"ไอ้ห่านี่มันใครว่ะ "
"ไม่แน่ใจเลยครับนาย "
"ไปตามสืบให้รู้เรื่องเลยนะ "
"ครับนาย "
มา
