No Love :: CHAPTER 1 [100%]
1448 Words
“ถ้าคุณคิดเหมือนผม กดเบอร์คุณลงในนี้นะครับ... ถ้าไม่ ผมคงเสียใจแย่ T^T” ใบหน้าหล่อทำหน้าจะร้องไห้ จนควีนไปไม่เป็นกับผู้ชายคนนี้ ใบหน้าสวยยกยิ้มที่มุมปาก ก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบมือถือเขาและกดเบอร์ตัวเองทันที และส่งคืนให้เขา
“กลัวคุณจะเสียใจนะ”
“หึ ผมฟาโรห์ครับ”
“ควีนค่ะ...” มือของทั้งสองคนจับกัน พร้อมกับใบหน้าที่เผยให้เห็นถึงความต้องการบางอย่าง ควีนกระตุกยิ้มและใช้มืออีกข้างดึงเนกไทสีดำของเขา กระชากใบหน้าหล่อให้ชิดกับใบหน้าของเธอ ทำให้ทั้งคู่ได้สบตากันอย่างพิจารณาใบหน้าของฝ่ายตรงข้ามอย่างเจ้าเล่ห์
“ยินดีที่ได้รู้จัก คุณอายุเท่าไหร่?”
“ยี่สิบครับ”
“งั้นเหรอ ถ้างั้นก็อายุเท่ากัน ไม่ต้องใช้สรรพนามว่าคุณหรอก...”
“เอางั้นเหรอ?” ควีนยิ้มก่อนจะโน้มใบหน้าก้มไปที่ซอกคอและจรดริมฝีปากลงบนปกเสื้อเชิ้ตสีขาวของเขา จนขึ้นรอยลิปสติกสีแดงสด ฟาโรห์มองการกระทำของควีนก็เอื้อมมือไปจับที่เอวบางทันที ใช้จมูกโด่งของตัวเองไล่ไปที่จมูกสวยของเธออย่างช้าๆ
“ผม... ไม่สิ ฉันชักจะติดใจเธอแล้วสิ ควีน”
“เหรอ? ทำไมนายคิดเหมือนฉันเลยล่ะ”
“หึ ให้ตายเหอะสั่นไปหมดแล้วนะ”
“เหรอ? ไม่ต่างกันเลยล่ะ” ฟาโรห์พ่นลมหายใจร้อนๆ ลงบนริมฝีปากบาง จนควีนเองก็ไม่ต่างกันที่ทั้งร่างกายตอนนี้สั่นรัวไปหมด ผู้ชายคนนี้ไม่ธรรมดา เธอไม่เคยเจอผู้ชายอย่างเขามาก่อนเลย... หรือว่าที่เอฟพูดมันจะเป็นจริง คนที่เหมาะสม คนที่เธอจะใช้เขาอยู่ตรงหน้าเธอแล้วหรือเปล่า? ควีนถอยห่างออกจากร่างหนาและยิ้มยั่วทิ้งท้าย ก่อนจะเดินหนีเขาไปทันที ฟาโรห์ถึงกับยิ้มทันทีอย่างเจ้าเล่ห์ มองเบอร์ในมือถือก็กดโทรหาเธอ สายตาคมก็มองแผ่นหลังบางที่ตอนนี้หยิบมือถือขึ้นมากดรับ
“เบอร์ฉัน... บันทึกไว้ด้วยนะ”
(“หึ กลัวว่าฉันจะให้เบอร์ปลอมหรือไง?”)
“ใช่ ไว้ว่างๆ เรานัดคุยกันสักหน่อย เธอโอเคไหม? ฉันเป็นพวกไม่อ้อมค้อมนะ”
(“รู้ไหมว่าฉันชอบคนตรงๆ แบบนายนี่แหละ ฟาโรห์”)
“ฟา... เรียกฉันว่าฟาดีกว่า ราชินีตัวน้อย”
(“งั้นเหรอแล้วนายล่ะ เป็นกษัตริย์หรือผู้ยิ่งใหญ่ดี?”) ฟาโรห์มองควีนที่หันมาสบตากับเขาในระยะที่ห่างไกลกันพอควร แต่พอจะรับรู้ได้ว่าต่างคนต่างมีสีหน้าเป็นยังไง รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ยกขึ้นทันทีกับสิ่งที่ได้ฟัง
“ฉันไม่ใช่กษัตริย์ฟาโรห์ที่ตายไปแล้วเมื่อหลายพันปีหรอกนะ... แต่ฉันเป็นผู้ยิ่งใหญ่ เธอเรียกแบบนั้นล่ะ”
(“เอางั้นเหรอ ถ้างั้นนายก็เรียกฉันว่าควีนก็พอ เพราะฉันตัวไม่น้อยแล้ว บายนะ”) ควีนวางสายและโบกมือให้ฟาโรห์ก่อนจะเดินออกจากสนามบินไป ร่างหนาส่ายหน้าไปมากดมือถือที่ถ่ายรูปเธอไว้และฉีกยิ้มจนกว้าง
“เฮ้อ ไอ้ฝาเอ่ย เจอของดีเข้าให้แล้วไงมึง... :p”
ควีนนั่งรถแท็กซี่ไปตามทางที่เอฟเพื่อนสาวได้ส่งที่อยู่ของคอนโดให้ ตอนแรกที่เธอขอคิดดูก่อน ก็เลือกที่จะไม่มา แต่พอดีดันไปเปิดเจอข่าวที่เธอเอากาแฟราดใส่นักข่าว ก็เลยโทรไปบอกป้าโรสว่าจะมาเที่ยวหาเอฟ ซึ่งแน่นอนว่าป้าโรสไม่ได้ว่าอะไรเธอเลยสักนิด แต่กลับบอกให้เธอทำตัวดีๆ ก็เท่านั้น ร่างบางมองมือถือพร้อมกับบันทึกเบอร์ของผู้ชายที่ชื่อฟาโรห์ทันที เขาเป็นผู้ชายคนเดียวที่ทำให้เธอรู้สึกว่าร่างกายเธอสูบฉีดยังไงไม่รู้ และดูจากแววตาและท่าทางของเขาแล้ว เธอรู้สึกถูกชะตากับเขายังไงไม่รู้สิ หรือจะเป็นเพราะว่าเราสองคนมีอะไรที่เหมือนกัน หรือมีอะไรที่คล้ายๆ กัน ร่างบางมาถึงคอนโดหรูของเอฟและมุ่งตรงไปที่ชั้นที่ต้องการ
“ควีน!!”
“เอฟ...” ทั้งสองคนเจอกันและกระโดดกอดกันทันทีอย่างตื่นเต้นที่สุด นานแค่ไหนที่ทั้งสองคนไม่ได้เจอกันมานานเป็นเกือบสิบปี เอฟเป็นเพื่อนสาวของควีนที่ออกจะต่างกันโดยสิ้นเชิง เธอเป็นสาวสวยน่ารักและเพียบพร้อม นิสัยไม่ยอมคนและหยิ่งสุดๆ แต่ในความหยิ่งของเธอกลับมีความอ่อนโยนในตัว
“ฉันดีใจที่สุดที่แกมานะ วันนี้ต้องฉลอง”
“เชอะ แล้วไม่มีเรียนหรือไง?”
“บ้า ฉันปีสองบริหารแล้วนะ ยังปิดเทอมอยู่... อีกสามเดือนถึงจะเปิดเทอมย่ะ”
“เหรอ เฮ้อ ดีใจนะที่อย่างน้อยยังมีแกและป้าโรสที่อยู่เคียงข้างฉัน” ควีนนั่งลงที่เตียงนอนของเอฟที่กว้างมาก คอนโดของเอฟมีสองห้องใหญ่ที่อยู่ตรงข้ามกัน และตรงกลางก็เป็นห้องโถงนั่งเล่นขนาดกว้าง
“เฮ้ยจะไปซีเรียสทำไม เรื่องข่าวฉาวมันก็ต้องคู่กับนางแบบอยู่แล้วนี่น่า”
“อืม...”
“งั้นแกพักก่อนแล้วกัน เย็นนี้ฉันจะชวนเพื่อนเราไปฉลองที่แกกลับมาหาฉันนะ จุ๊บ!!” เอฟหอมแก้มควีนทันที เพราะสนิทกันมากซะจนแทบจะรู้ไส้รู้พุงกันหมดแล้ว ควีนนอนลงที่เตียงนุ่ม มองเพดานด้วยสีหน้าเหนื่อยล้า
ตืด... เสียงมือถือดังขึ้น แต่เป็นเสียงข้อความ ทำให้เธอหยิบมาดูก็ต้องอมยิ้มทันทีกับข้อความที่ถูกส่งเข้ามา
‘อยากเจอเธอจัง เราจะได้เจอกันอีกไหม... ราชินีของผู้ยิ่งใหญ่’
รอยยิ้มของควีนปรากฏทันที ก่อนจะพิมพ์ข้อความลงไปอย่างยิ้มๆ ให้ตายเหอะ นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน? เธอคิดว่าจะมาพักผ่อนสมองนะ ไม่คิดว่าจะมาเจอคนที่เหมาะสมกับเธอเร็วขนาดนี้ เหอะ นี่มันบ้าอะไรกัน?
‘ใครเป็นราชินีของนายไม่ทราบ? อยากเจอนายเหมือนกันนะ... แต่คงต้องพึ่งโชคชะตาแล้วล่ะ ที่เราเจอกันมันบังเอิญหรือถูกขีดเส้นไว้กันแน่’
ฟาโรห์มองข้อความที่ถูกส่งมาก็ผุดยิ้มขึ้นมาทันทีอย่างเสียไม่ได้ ทำไมผู้หญิงคนนั้นถึงทำให้เขารู้สึกต้องการเธอมากขนาดนี้นะ ทำไมกันว่ะ?
“อ้าวมึง ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่... เป็นห่าไร?”
“สวัสดีค่ะพี่ฟา”
“ครับน้องเนย ยุ่งอะไรด้วยไอ้ไค!!”
“ฟาย”
“ไอ้หน้าหอยกบ!!” ไคยักไหล่อย่างกวนๆ แล้วพาเนยมานั่งดูทีวีที่ห้องฟาโรห์ อันที่จริงห้องของไคอยู่ตรงข้ามกับห้องของฟาโรห์ แต่ว่าเขามักจะมานั่งเล่นที่ห้องมันมากกว่า ไม่อยากอยู่คนเดียว แต่วันนี้เนยแฟนเขามาด้วย ก็เลยเลือกที่จะพามานั่งเล่นที่ห้องของมันดีกว่า ประหยัดไฟด้วย
“มึงยิ้มให้มือถือทำไม?”
“เสือก...”
“F*ck เจอของดีหรือไง?”
“หือ? มึง... รู้ได้ไง ไอ้ไค”
“อ่ะจริงเด่ะ กูแค่เดานะนั่น” ไคกอดคอเนยและงับขนมที่เนยป้อนอย่างยิ้มแย้ม ฟาโรห์ไม่สนใจไคแต่กลับสนใจข้อความในมือถืออย่างยิ้มๆ
“คืนนี้กูจะไปผับไอ้เชค มึงไปป่ะ?”
“ถามเวรอะไรดูด้วยว่าแฟนกูนั่งอยู่... ฟาย”
“ไปเถอะค่ะ เนยไว้ใจพี่ไค”
“โหย กูละเบื่อจริงๆ คุณมึงช่วยพาเนยไปหวานที่ห้องมึงไป หรือไม่ก็ห้องไอ้เชค ไปว่างพอดี”
“เลว... ไปเถอะเดี๋ยวพี่ไปส่งที่บ้าน ต้องไปคุมไอ้ฝาที่ผับด้วย”
“อ้าวเฮ้ยมึงเป็นเมียกูเหรอไอ้ไค ไอ้ไค!!” ฟาโรห์มองไคที่กอดคอเนยออกจากห้องไป และยกมือโบกให้เขา ร่างหนาส่ายหน้าไปมาก่อนจะเปิดรูปของควีนดู ซึ่งเธอเป็นคนที่สวยคนหนึ่งเลยจริงๆ แถมยังมีอะไรบางอย่างที่ดึงดูดเขาอย่างมาก ใช่โคตรอยากเขย่าเลยจริงๆ แต่เอาเถอะ ถ้าโชคชะตามีจริงก็คงทำให้เขาและเธอเจอกันอีกครั้ง และใช่ถ้าเจอกันอีกนะ จะเขย่าแม่งเลยล่ะ ไม่สนอะไรทั้งนั้น เพราะดูจากลักษณะแล้วผู้หญิงคนนั้นไม่ธรรมดาแน่นอน คงจะผ่านอะไรมาเยอะ เขาไม่สนหรอกว่าจะซิงหรือไม่ซิง ขอแค่ถูกใจที่จะเขย่า... เขาก็เอาหมดล่ะ ^^
- Writer
