No Love :: CHAPTER 1 [50%]
2099 Words
Pharaoh & Queen
1
เสียงแสงแฟลชดังไปทั่วริมสระว่ายน้ำที่ตอนนี้กำลังกดรัวๆ เนื่องจาก ภาพที่อยู่เบื้องหน้าเป็นหญิงสาววัยยี่สิบปี ที่กำลังมาแรงที่สุดในรัฐแคลิฟอร์เนีย ใบหน้าสวยหยิ่งแลออกดูอ่อนหวาน กำลังโพสท่าถ่ายแบบในชุดแบรนด์ดังที่สุดของรัฐ เธอเป็นนางแบบที่ดังมากที่สุดในตอนนี้ ไม่ว่าเธอจะถ่ายนิตยสารลงปกที่ไหนก็ตาม หนังสือเล่มนั้นจะขายดีจนขาดตลาด เธอกลายเป็นขวัญใจและโด่งดังมากที่สุด แต่ในขณะที่เธอดัง ความแรงและความร้ายของเธอก็ต่างใช่ย่อย เธอเป็นนางแบบที่ขี้วีนและขี้เหวี่ยงเป็นที่สุด แถมยังแสบซะจนได้ฉายาว่า ‘The evil queen’ ร่างระหงถ่ายแบบเสร็จก็เดินออกจากกองทันที และเปลี่ยนชุดเพื่อที่จะกลับบ้าน แต่ดันเจอกับกองทัพนักข่าวที่กำลังรอถามคำถามเธอ ใบหน้าสวยหยิ่งถอดแว่นกันแดดออกทันที กลอกตาไปมาอย่างสุดแสนจะเซ็งเป็นที่สุด
“ขอถามหน่อยค่ะ คุณควีนมีคลิปออกมาว่าคุณกำลังช่วยตัวเองนี่จริงหรือเปล่าคะ?”
“แล้วที่ว่าปีเตอร์ที่เป็นนายแบบคู่กับคุณมาออกมาแฉว่า เขานอนกับคุณแล้วจริงหรือเปล่าครับ?” ใบหน้าสวยกวาดสายตามองนักข่าว ที่มองเป็นอีกอย่างคำถามพวกนี้คือการทำให้เธอรู้สึกสติแตก และเริ่มจะคุมตัวเองไม่อยู่แล้ว
“แล้วมีข่าวว่าคุณควงนักร้องหนุ่มไฮเปอร์ที่ชื่อลอยด์ ไปมีสัมพันธ์กันในรถนี่จริงหรือเปล่าคะ?”
“นางแบบรุ่นเดียวกับคุณออกมาให้สัมภาษณ์ว่า คุณใช้ร่างกายหาเงินทางออนไลน์ นี่จริงหรือเปล่าคะ?”
“Stop!!” น้ำเสียงแหบพร่าแต่เซ็กซี่ของควีน ทำให้นักข่าวที่จ้องถามคำถามถึงกับนิ่งไปทันที ใบหน้าสวยจับจ้องไปที่ใบหน้านักข่าวทุกคนอย่างนิ่งๆ ทุกวันและทุกครั้ง ไม่ว่าเธอจะทำอะไร? เธอมักจะเจอคำถามแบบนี้ และใช่มันไม่จริงเลยสักนิด มือบางหยิบแก้วกาแฟเย็นที่อยู่ในมือของผู้จัดการส่วนตัวและ...
ซ่า!!
“เฮ้ย/กรี๊ด!!”
“ข่าวที่พวกคุณถามฉันทั้งหมด ไม่มีเรื่องไหนจริงสักอย่าง!!”
“...”
“อ่อ แล้วก็นะ ถ้าอยากให้ฉันทำตัวดีๆ กับพวกคุณ... ก็กรุณาถามคำถามที่มันดีกว่านี้ด้วย พอที!!” ร่างบางสวมแว่นกันแดด ก่อนจะเดินขึ้นรถตู้สุดหรูของตัวเองไปทันที เมื่อขึ้นมาบนรถใบหน้าสวยก็ยกยิ้มที่มุมปาก หยิบไวน์ขึ้นมาดื่มทันทีอย่างนิ่งๆ
“ควีน ทำแบบนั้นเดี๋ยวเธอก็โดนแบนจากนักข่าวอีกหรอกนะ!!”
“เหอะ ควีนสนเหรอลิซ่า ไม่มีทาง” ลิซ่าคือผู้จัดการสาวประเภทสองของควีนที่มักจะเอือมระอากับเด็กในสังกัดคนนี้ เพราะคนอื่นๆ ของเธอก็ไม่มีใครแรงและร้ายเท่ากับควีนมาก่อน รถตู้มาส่งควีนที่บ้านหลังใหญ่แต่ไร้ซึ่งความสุข แน่นอนว่าควีนไม่มีพ่อและแม่ เพราะทั้งสองคนต่างแยกทางกันและเธอก็เลยเลือกที่จะอยู่กับป้าโรสแทน ซึ่งเธอเป็นพี่สาวของพ่อ ป้าโรสมีธุรกิจโรงแรม ไม่ค่อยมีเวลาอยู่ที่บ้านสักเท่าไหร่ เธอทำงานและไม่เคยคิดจะใช้เงินของป้าอย่างฟุ่มเฟือย แต่ป้าของเธอก็จัดการให้เธอใช้บัตรเครดิตวงเงินไม่จำกัดเท่านั้น ร่างบางมาถึงห้องก็ถอดเสื้อผ้าออก แช่ตัวอยู่ในอ่างน้ำ พร้อมกับหลับตานึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นวันนี้ นิ้วมือเล็กค่อยๆ สอดเข้าไปในกลีบบางของตัวเอง ก่อนจะขยับนิ้วมือของตัวเองเข้าออกกับร่องฟิตคับแน่นของตัวเองอย่างช้าๆ ใบหน้าสวยเคลิ้มและกัดฟันแน่น
“อือ...” เสียงครางเล็ดลอดออกมาภายในห้องน้ำ นิ้วมือบางขยับรัวๆ ทันทีจนน้ำให้อ่างกระเพื่อม ก่อนที่ร่างบางจะค่อยๆ กระตุกเกร็งรับนิ้วมือของตัวเอง ดวงตากลมโตก็ลืมขึ้น จะว่าเธอเป็นพวกตัณหาจัดก็ได้ เพราะว่าเธอเป็นแบบนั้นจริงๆ แต่อย่านึกว่าที่เธอเป็นอยู่ทุกวันนี้ จะเป็นตามที่ข่าวพาดหัว มันไม่ใช่เลยสักนิด เธอยังไม่เคยถูกผู้ชายคนไหนล่วงเกินมาก่อน ที่เธอต้องทนช่วยตัวเอง เพราะตัณหาจัดแล้ว อีกอย่างที่เธอต้องการคือ...
“ใครกันที่จะเหมาะกับฉัน” สิ่งนี้เป็นสิ่งที่เธอพูดอยู่ทุกครั้งที่ช่วยตัวเอง สิ่งที่เธอต้องการจริงๆ คือผู้ชายที่เหมาะและเธอก็ถูกใจที่จะมอบร่างกายให้เขา ไม่สิ? ต้องพูดว่า ผู้ชายที่จะมาสนองตัณหาให้เธอต่างหาก พวกผู้ชายที่ผ่านมาในชีวิตของเธอ พวกนั้นมันไม่มีอะไรโดดเด่นเข้าตาเธอสักนิด ผู้ชายที่เธอต้องการ... แค่แวบแรกเท่านั้น แวบแรกที่เห็นแล้วเธอรู้สึกอยากจะให้เขามาสนองความต้องการของเธอ แต่จนแล้วมันก็ไม่มีเลยสักคน เธอถึงต้องช่วยตัวเองบ่อยๆ ไง ควีนออกจากห้องน้ำ มองมือถือที่ขึ้นจอแสงสว่างก็ขมวดคิ้วทันทีกับปลายสายที่โทรเข้ามา
“ว่าไงเอฟเพื่อนรัก”
(“โอ๊ยควีน ฉันคิดถึงแก”)
“นี่ๆ จะโทรข้ามประเทศหาฉันเพราะแค่คิดถึงเหรอไง?” ควีนนั่งลงไขว่ห้างกับเตียงและถอดชุดคลุมอาบน้ำออก เผยให้เห็นทรวงทรงที่ได้สัดส่วน ทรวงอกใหญ่โตที่ไม่เคยผ่านการศัลยกรรมแต่เพราะแม่เธอให้มาเยอะก็เลยใหญ่จนใครๆ อิจฉา ไหนจะเอวเล็กและผิวขาวอมชมพู ผู้ชายที่ไหนเห็นเธอก็ต่างจะพากันขย้ำแม่แมวยั่วสวาทคนนี้ แต่ก็ทำได้แค่ฝัน เพราะเธอไม่เคยให้ใครมาแตะต้องตัวเธอได้ ถ้าไม่ใช่คนที่เหมาะสมเท่านั้น
(“เมื่อไหร่จะมาหาฉันบ้าง สิบปีแล้วนะ โทรคุยไม่ก็วิดีโอคอล เบื่อแล้ว”)
“แกก็บินมาหาฉันสิ แกก็รู้ว่าฉันไม่ชอบเดินทาง... เพราะถ้าฉันเดินทางไปไหน ต้องอยู่ที่นั่นนานเลยไง “
(“ก็รู้ แต่แบบมาหากันบ้างเด่ะ ทุกคนคิดถึงแกนะ”)
“ชิ รู้แล้วๆ รอไปก่อนสัก สามสิบปีค่อยเจอกันดีม่ะ 5555” เอฟคือเพื่อนตั้งแต่สมัยเด็กของควีน เธอและเอฟต้องแยกกันเพราะว่าพ่อของเอฟย้ายบริษัทหลักค้าพลอยไปอยู่ที่เมืองไทย เจอกันครั้งล่าสุดก็ตอนสิบขวบที่เธอกับเอฟเจอกันโดยบังเอิญ จนถึงตอนนี้อายุยี่สิบปีแล้วก็ยังไม่ได้เจอกัน
(“ฉันติดตามข่าวแกตลอดเลยนะควีน เหนื่อยก็มาพักบ้างนะ”)
“...”
(“มาพักสมองบ้าง เพื่อแกจะเจอผู้ชายที่เหมาะสม... บ้าตัณหาเหมือนแกก็ได้ใครจะไปรู้”)
“เหอะ มีก็ดีนะสิ ถ้าเจอนะ แม่จะจัดให้หนักเลย เอาแบบ One night stand เลยจบ!!”
(“หึ ฉันเป็นห่วงแกนะ คุณป้าโรสก็ไม่อยู่ แกเหงาฉันรู้... แถมยังโดนพวกนักข่าวขุดคุ้ยเรื่องฉาวอีก คิดดูให้ดีๆ นะ ฉันพร้อมต้อนรับแกเสมอ”)
“อืม ขอบใจนะเอฟ ไว้จะคิดดูอีกที แค่นี้ล่ะ” ควีนวางสายไป ก่อนจะครุ่นคิดกับสิ่งที่เอฟพูด มันก็จริงนะที่ว่าเธอน่าจะพักผ่อนสมองบ้าง ทำแต่งานกลับบ้านก็นอน... วันๆ ก็มีเรื่องฉาวให้ปวดหัว อยู่คนเดียวก็เหงาสุดๆ อย่างที่เอฟบอก ใบหน้าสวยครุ่นคิดไปมา มองไปที่รูปของพ่อและแม่เธอ สมัยที่ยังอยู่ด้วยพวกเขารักกันดี แต่มีเหตุให้ต้องเลิกรากันคือ พ่อนอกใจแม่ และใช่แม่นอกใจพ่อ ต่างคนต่างนอกใจกันและกัน ผลสุดท้ายปัญหาทั้งหมดจบลงที่เธอ พ่อไม่รับเธอไปเลี้ยงเพราะว่าเมียใหม่ของพ่อเด็กกว่าเธอ แม่ไม่รับเธอไปเลี้ยงเพราะว่าพ่อเลี้ยงเด็กกว่าเธอ... แน่นอน พอเธอเห็นครอบครัวเป็นแบบนี้ เธอเลยเลือกที่จะอยู่กับป้า เพราะถ้าขืนอยู่คนเดียวมีหวังเธอใจแตกมากกว่านี้แน่ และเพราะมีบทเรียนไว้ให้ดู ทำให้เธอไม่เคยรู้จักความรักจากคนในครอบครัว ไม่เคยรู้จักความรักว่ามันเป็นยังไง? ที่สำคัญ เธอไม่อยากให้ตัวเองผูกมัดกับใคร เพราะเธอกลัวจะเสียใจแบบที่ครอบครัวเธอเป็น
ร่างสูงของชายหนุ่มหน้าตาดีหล่อทะเล้น ผมสีดำซอยละต้นคอถูกเสยขึ้นไปอย่างเป็นระเบียบ ใบหน้าหล่อที่ยิ้มตลอดกลับเหลือแต่ใบหน้าที่บูดบึ้ง สวมชุดสูทสีเทาเดินตามหลังผู้เป็นพ่อด้วยสีหน้าไม่สบอารมณ์เท่าไหร่
“ฟา ทำหน้าให้มันดีๆ หน่อยสิ... วันนี้พ่อจะให้แกมาดูงานนะ สนามบินเราจะได้มีผู้บริหารหนุ่มไฟแรงบ้าง!!”
“พ่อผมอายุยี่สิบ พ่อจะรีบให้ผมดูแลกิจการทำไมเนี้ย?”
“อ้าวไอ้ฟา ธุรกิจของบ้าน มันก็เป็นของแกหรือเปล่าว่ะ?”
“แต่ผมมีนัดกับสาว พ่อเข้าใจป่ะ”
“วันๆ ก็ดีแต่ควงสาว... ฉันล่ะกลัวจริงๆ ว่าจะเป็นโรคตายก่อนวัยอันควร!!”
“ผมก็เอามาจากพ่อนั่นแหละ J”
“ไอ้ฟา!!” ร่างหนายักไหล่อย่างกวนๆ และเดินสวนผู้เป็นพ่อไปทันที โดยไม่สนเสียงด่าตามหลัง ธุรกิจของพ่อเขาคือเป็นผู้บริหารสนามบิน King of Pharaoh ซึ่งแน่นอนแค่ชื่อก็บ่งบอกว่า ธุรกิจสนามบินต้องตกเป็นของเขา แต่มันยังไม่ถึงเวลาไง เขาไม่อยากมีภาระ เพราะคิดว่าตัวเองยังไม่ถึงเวลาที่จะมาทำงาน... พนักงานที่นี่ต่างพากันมองฟาโรห์กันไม่วางตา ใช่เพราะผู้หญิงที่อยู่ในนี้เขาฟาดมาหมดแล้วไงล่ะ มือหนาหยิบมือถือมากดเบอร์โทรหาเพื่อนเขา แน่นอนว่าเขาจะต้องจัดงานปาร์ตี้ที่มีสาวๆ ไว้เขย่าเล่นแน่นอน ระหว่างที่ฟาโรห์กำลังกดมือถืออยู่ เสียงฮือฮาก็ดังขึ้น ทำให้ร่างหนาเงยหน้ามองตรงไปที่มีคนรุมล้อม ใบหน้าหล่อขมวดคิ้วทันที หรือดาราที่ไหนมาใช่บริการสนามบินของเขากัน
สองเท้าเดินตรงไปที่วงล้อมก็เห็นผู้ชายคนหนึ่งที่นั่งอยู่ที่พื้นและถูกผู้หญิงคนหนึ่งใช้เท้าเหยียบไปที่ท้องอย่างแรง แต่ฟาโรห์ไม่ได้สนใจว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ที่เขาสนคือผู้หญิงคนนี้ต่างหาก สายตาคมจับจ้องไปที่ใบหน้าสวยหยิ่งที่ทำหน้าโมโหอยู่ สวมชุดเสื้อโค้ดสีขาว กับกางเกงขาสั้นยีนเผยให้เห็นเรียวขายาว และที่เด่นสุดเห็นจะเป็นทรวงอกที่ใหญ่กว่าตัวเล็กๆ ของเธอนั่นแหละ ริมฝีปากร้อนยกยิ้มทันที หยิบมือถือมากดถ่ายใบหน้าของเธอที่กำลังหงุดหงิดอย่างสุดๆ
“เกิดอะไรขึ้นครับคุณ?”
“มาก็ดีเลยคุณพนักงานรักษาความปลอดภัย ไอ้บ้านี้มันจะจับก้นฉัน”
“ครับ พวกผมจัดการเองครับ ต้องขออภัยด้วย...” ฟาโรห์มองผู้หญิงคนนั้นที่ยกเท้าออกและตวัดสายตาหันไปมองผู้คนที่รุมล้อมอยู่ จนหายลับไปกับตา จะเหลือก็แต่เขากับเธอที่ยืนจ้องหน้ากันอยู่ ควีนสบตากับผู้ชายคนนี้ที่หล่อที่สุดเท่าที่เธอเคยเจอมา เขามีใบหน้าหล่อคม ริมฝีปากก็กระตุกยิ้มจนเธอรู้สึกเกร็งไปทั้งตัว เหมือนถูกสะกดด้วยรอยยิ้มและสายตาที่เธอมองแล้วมันโคตรจะยั่วเธอสุดๆ ทำไมผู้ชายคนนี้ถึงทำให้เธอรู้สึกว่ามดลูกตัวเองสั่นแบบนี้นะ
“มีอะไรให้ผมช่วยไหมครับ?”
“เออ ไม่... ขอบคุณ” ควีนดึงสติกลับมาแล้วหยิบกระเป๋าเดินหนีเขาทันที แต่ฟาโรห์รู้สึกถูกใจเธอยังไงบอกไม่ถูก มันเหมือนกับว่าเขาและเธอมีอะไรที่เหมือนกัน... ใช่เขารู้สึกแบบนั้นนะ
“เฮ้เดี๋ยวสิคุณ”
“อะไร?”
“คือ ผมอยากรู้จักคุณ...”
“...”
“ผมไม่ชอบอ้อมค้อม เวลาเห็นใครแล้วถูกใจ ผมจะเป็นแบบนี้ล่ะ ขอโทษนะถ้าทำให้คุณตกใจ” ควีนมองฟาโรห์ที่ฉีกยิ้มกว้างให้ ซึ่งแน่นอนเธอรู้สึกว่าผู้ชายคนนี้ไม่ธรรมดาแน่นอน ถึงขนาดทำให้เธอรู้สึกโหวงๆ ในร่างกายได้ขนาดนี้ มือหนายื่นมือถือไปตรงหน้าของเธอ
- Writer
