ไซน์ชะงักจ้องมองไปยังริมฝีปากบางที่กำลังจะเอื้อนเอ่ยคำพูดา มันช่างอวบอิ่มสีชมพูระเรื่อ จนน่า... มอบจุมพิตดูดดื่มเสียจริง เมื่อได้สติเขารีบไล่ความคิดนั้นออกไป ตีหน้าขรึมขึ้นทันที
“มีอะไร!”เขาถามเสียงห้าวเข้ม
คนตัวเล็กชะงักเล็กน้อยกับน้ำเสียง “ผมไม่อยากไปประชุมแล้ว ไม่ไปได้ไหมครับ”
“แล้วใครจะเป็นตัวแทนบริษัทคุณล่ะเอส”ชายหนุ่มตอบพยายามทำหน้าเข้มใส่
“ผมไม่อยากไปแล้วจริงๆ คุณช่วยผมหน่อยนะครับ...”
ทั้งสีหน้าแววตาอ้อนวอนทำให้ไซน์ถึงกับพูดไม่ออก เอสกำลังทำให้เขาใจเต้นไม่เป็นส่ำ
“ก็ได้ ๆ” ชายหนุ่มตัดบทเพราะไม่อยากเห็นสีหน้าแบบนั้น
“จริงเหรอ! ขอบคุณมากนะครับ”หญิงสาวบอกพร้อมกระโจนเข้ากอดเขาไว้แน่น
ชายหนุ่มนิ่งค้าง พอได้สติรีบผลักร่างเล็กออกห่างจนกระแทกกับกระจกหน้าต่างรถยนต์ เอลี่จ้องมองเขาสีหน้าเต็มไปด้วยความแปลกใจ ไหล่บางเจ็บราวระบมไปหมด
“ผมเจ็บนะครับ ทำไมคุณต้องรุนแรงด้วย”เธอบอกสีหน้าสับส
