“ต้องการอะไรถึงทำแบบนี้!”ถามเขาพลางขยับกายหนี ดวงตาจ้องไปที่หน้าประตู
“แล้วคิดว่าผมต้องการอะไรล่ะครับคุณเอลี่...” ชายหนุ่มถามเสียงพร่า ที่ทำให้คนฟังขนลุกเกรียว
กายสาวสั่นระริกด้วยความหวาดกลัว ไม่นึกว่าเขาจะกล้าทำกับเธอเช่นนี้ ทำเช่นไรถึงรอดพ้นจากสถานการณ์อันตรายได้
“ปล่อยฉันออกไปเดี๋ยวนี้เลยนะ!”
“ปล่อยให้โง่สิ กว่าจะได้ตัวคุณรู้ไหมว่ามันยากแค่ไหน” ไนซ์ยิ้มเยาะออกมา
ริมฝีปากบางสั่นระริกน้ำตาเริ่มเอ่อออกมา เธอกลัวมากเหลือเกิน เขาอยู่ที่ไหนกัน ตอนนี้เขาเป็นเพียงคนเดียวที่พึ่งพาได้
“ถ้าแกทำอะไรฉัน ไซน์ไม่ไว้หน้าแกแน่!” เริ่มเอาชื่อเขามาขู่
“ถ้าผมกลัวมันล่ะก็... ผมคงไม่ทำ คุณรู้ไหมว่าผม... ชอบคุณมากแค่ไหน” กระตุกยิ้มมุมปาก ค่อยก้าวเข้าใกล้
“อย่ามาพูดบ้าๆ แบบนี้นะ ฉันไม่ตลกด้วยปล่อยฉันออกไป!”
ไนซ์ถอนใจ แม้ใจอยากกระโจนเข้าหาร่างเย้ายวนตรงหน้าแทบขาดใจ แต่เวลานี้งานก็เป็นอีกเรื่องที่เขาจำ
