มือบางรีบคว้าชุดที่หลุดออกจากกายครึ่งหนึ่ง แต่เขากลับรั้งข้อมือบางแล้วกดไว้แนบกำแพงก่อนถอนริมฝีปากแล้วเปลี่ยนไปหมายไปที่ซอกคอหอมกรุ่นแทน
“อย่านะพี่วิทย์ อย่าทำแบบนี้! กรี๊ด!”พีรยากรีดร้องดิ้นรนราวกับตนเองได้รับความทรมาน ไม่ได้เด็ดขาดเธอทำแบบนี้ไม่ได้
รณวิทย์ไม่ได้สนใจเสียงคร่ำครวญของอีกคน เขาสนใจแต่ทรวงอกอวบภายใต้บราเซียสีหวาน ริมฝีปากหยักลึกไล้ลงมาถึงเนินทรวงพร้อมจุมพิตสร้างรอยประทับไว้
“อย่าทำแบบนี้ได้โปรด...”เธอร้องออกมาอีกครั้งปานจะขาดใจ
เชาชะงักเล็กน้อย ผละจากทรวงอกอวบแล้วมองใบหน้าเจ้าของร่างเย้ายวน
“เธอบอกกับฉันเองไม่ใช่หรือไง ว่าต่อไปนี้เธอกับฉันไม่ได้เป็นพี่น้องกันอีกแล้ว”คนฟังชะงัก น้ำตาเริ่มไหลริน
เขาวนกลับมาสนใจกับเรือนร่างงามต่อ แรกเริ่มเขาต้องการสั่งสอนคนปากดี แต่พอได้กลิ่นกายหอมกรุ่น เรือนร่างสมส่วนที่เขากำลังเผลอไผลอยู่ตอนนี้มันทำให้ร้อนจนแทบระเบิด
ไม่มีเสียงร้องใดเ
