Aradan bir gün daha geçtiğinde bağlı olduğum yerde yatmaya devam ediyordum. Kalkıp oturacak gücü bile bulamıyordum. Kapı açıldığında Çetin’in koşarak içeri girdiğini gördüm. İşaret dilinde konuşuyordu ama hareketleri çok hızlıydı. ‘’Özür dilerim. Ben bunu nasıl yaptım? Böyle bir aptallığa nasıl inandım?’’ Yanımda durduğunda ağlamaya başlamıştı. ‘’Kardelen beni affet. Sen haklıydın ama nasıl anladın? Rüya da gördüğün gerçek miydi?’’ Başımı hayır anlamında salladım. Dudak okuyabildiğimi söylemek istemiyordum ki benden pek cevap bekliyor gibi de değildi. ‘’Özür dilerim sana yaşattıklarım için beni affet.’’ Ayaklarımdaki kilidi açmak için uğraşıyordu. Anahtarı nereden bulduğunu bilmiyordum ama onun için zor olmamalıydı.
Kilidi tamamen açtığında ayağa kalkmam için yardım etse de ayaklarım uzun
