Yatakta uyuşmuş halde yatarken Çetin yanıma geldi. ‘’Gidiyoruz.’’ dediğinde yüzüne boş gözlerle baktım. Babam gideli üç hafta olmuştu ve ben o günden sonra bir daha toparlanamamıştım. Geçirdiğim sinir krizleri artmaya başlayınca Çetin’in eve getirdiği doktor antidepresan ilaca başlamıştı. İlaç sinir krizlerimi engellemiş beni yarı uyur bir duruma getirmişti ama asla acımı dindirememişti. Yataktan çıkmıyor, yemiyor, içmiyordum ve doğru düzgün uyumuyordum.
Bakışlarıma karşılık verdi. ‘’Kolundaki alçının açılma zamanı geldi.’’ Hareket etmedim çünkü umrumda değildi bir ömür kolumda kalabilirdi.
Elimden tutup çekerek yataktan zorla çıkardı ve yanında sürükleyerek arabaya kadar götürdü. Yola çıktığımızda başımı cama dayamış hayattan kopmuş halde etrafa öylece bakınıyordum.
Hastaneye geldiğim
