Eve geldiğimde babam ‘’Geç kaldın, neredeydin?’’ diye sitem ediyordu. Koltukta karşısına oturduğum anlaması için elimdeki yüzüğü gösterdim. Bakışları donuklaştı. Ne diyeceğini bilemedi. Düşüncelerini ilk defa anlayamıyordum.
‘’Emin misin?’’ diye sorduğunda başımla onayladım.
‘’Dernek?’’ dediğinde başımı olumsuz yönde salladım. ‘’Umarım gerçekten bırakmıştır.’’
Günün geri kalanında bu konuyla ilgili benimle tekrar konuşmadı ben de bir şey söylemedim.
Ertesi gün kahvaltı yaparken ‘’Çetin’in telefon numarasını ver.’’ dedi. Telefonumu çıkarıp uzattım. Numarayı alıp aradı.
Görüşmek istediğini söyleyip eve davet etmişti. Bu konuda sessizce beklemeyi uygun buluyordum. Kahvaltı sofrasını toplamasına yardım etmeye çalışıyordum ama tek elle yapamıyordum. En sonunda beni mutfaktan kovaladı.
