บทที่17 มาริสา

1041 Words

อบเชยรู้สึกสงสัยขึ้นมาในใจว่าอาการของหญิงสาวนั้นแปลกไปจากเดิมมาก หญิงสาวกินเยอะขึ้นนอนเยอะขึ้น อาการไม่ต่างจากคนท้องเลย นี่ถ้าได้ยินเลี้ยงอาเจียนด้วยคงฟันธงได้เลยว่าหญิงสาวท้อง เช้าวันนี้หล่อนเลยพิสูจน์ด้วยการทำข้าวต้มปลาร้อนๆมาเสริฟ์ หญิงสาวเดินคล้องแขนคนตัวโตลงมายังห้องอาหารหลังจากที่อาบน้ำแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยแล้ว "หอมจังเลยค่ะ วันนี้ไม่รู้ว่ามีอะไรให้พวกเราทานบ้าง" "ข้าวต้มร้อนๆมาเสริฟ์แล้วค่ะ" "ว้าว หน้าตาน่าทานมากค่ะ ที่รักขอชิมก่อนใครเลยนะคะ" "เป็นไงคะ" อบเชยถามออกไปทั้งที่ในใจลุ้นมาก "อร่อยเหมือนเดิมเลยค่ะ ป้าอบเชยทำเมนูอะไรก็อร่อย" หญิงสาวเอ่ยชมคนตรงหน้าใบหน้ายิ้มแย้ม เธอเจริญอาหารสุดๆเลยล่ะ "อะ เอ่อแล้วกลิ่นละคะ" "กลิ่นหอมชวนน้ำลายไหลมากค่ะ" อบเชยคิ้วขมวด เรื่องที่เธออยากพิสูจน์ไม่ได้เป็นไปอย่างที่ใจคิด "อร่อยขนาดนั้นเลยหรอครับ ไหรครับผมขอชิมบ้าง" หลังจากที่ข้าวต้มปลามาเ

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD