ดั่งมือมาร

ตอนที่ 6

คอนโดริมแม่น้ำเจ้าพระยา

ตู้ด!ตู้ด!ตู้ด! เสียงโทรศัพท์มือถือดังกึกก้องขึ้นกลางดึกของตี 3 เป็นเหตุให้คนที่นอนหลับอุตุอยู่ในขณะนี้ต้องตื่นขึ้นมารับสายอย่างเสียไม่ได้

“ใครวะ! แม่งโทรมาไม่รู้หรือไงว่าเวลานี้เป็นเวลาหลับเวลานอน”เสียงบ่นพึมพำอย่างหัวเสียของชายหนุ่มเลือดร้อน มือหนาควานหาโทรศัพท์มือถือพร้อมยกขึ้นมาดูก่อนจะหรี่ตามองเวลาบนหน้าจอโทรศัพท์

“ตี 3.27 เจริญ”ชายหนุ่มกล่าวเสียงห้วน

นิ้วแข็งกดปุ่มปิดโทรศัพท์เพื่อมิให้แผดเสียงรบกวนเวลาหลับเวลานอนของเค้าอีก ก่อนจะโยนโทรศัพท์เอาไว้ข้างที่นอนพร้อมซุกใบหน้าลงใต้หมอนเพื่อหลับต่อ

ทว่าแลดูเหมือนเค้าจะนึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ ร่างอรชรของชายหนุ่มที่ช่างเหมือนอิสตรีกระเด้งตัวลุกขึ้นจากที่นอนอย่างรวดเร็ว ก่อนจะคว้าโทรศัพท์ที่วางอยู่ข้างๆ กดปุ่มเปิดเครื่องอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ ระบบโทรศัพท์เริ่มต้นทำงานพร้อมกับหมายเลขโทรศัพท์ที่โทรเข้ามาหานับรวมแล้วเป็นร้อยสายเลยทีเดียว

“โอโห่ 125 สาย...ไอ้ปรางค์! โทรมามีเรื่องอะไรวะเนี่ย มันจะต้องมีเรื่องเดือดร้อนแน่ๆ เลย”ชายหนุ่มกล่าวถึงเพื่อนรักเพื่อนเลิฟของเขา พร้อมกดโทรออกเพื่อติดต่อกลับทันที

และทันทีที่ปลายสายรับ

“ไอ้ปรางค์แกมีอะไรถึงโทรมากลางดึก แล้วนี่มันเกิดอะไรขึ้นถึงได้โทรมาเป็นร้อยๆ สายแบบนี้”ชายหนุ่มถามเพื่อนรักด้วยความเป็นห่วง

“น้ำผึ้งแกช่วยฉันด้วย”ปลายสายกล่าวขอความช่วยเหลือจากเพื่อนทันที เล่นเอาเพื่อนสนิทซึ่งเป็นเพศที่ 3 นั่งงงเป็นไก่ตาแตก

“แกเป็นอะไรปรางค์ แล้วจะให้ช่วยเรื่องอะไรไหนเล่าให้ฟังหน่อยสิ”ชายหนุ่มกรอกเสียงถามกลับไปด้วยเพราะยังจับต้นชนปลายไม่ถูก

“เรื่องมันยาวเอาไว้จะเล่าให้ฟัง แต่ก่อนที่จะเจอกันไอ้ผึ้งแกจะต้องช่วยฉัน”

“จะให้ช่วยอย่างไงยะเธอ ถ้ายังไม่บอกจะตรัสรู้ได้หรอ”น้ำผึ้งหนุ่มกรอกเสียงถามกลับไปทันที

“แกตั้งใจฟังแผนของฉัน แล้วทำตามทุกอย่างที่บอก วันมะรืนจะได้เจอกันที่มหาวิทยาลัย แต่ถ้าไม่ทำแล้วละก็อีกนานกว่าแกกับฉันจะได้เจอกันอีก ซ้ำร้ายตัวฉันเองก็ยังเรียนไม่จบรู้เอาไว้ซะด้วย”หญิงสาวบอกเพื่อนรัก

แม่น้ำผึ้งหนุ่มถึงกับนั่งฟังอ้าปากค้าง เมื่อได้ยินเพื่อนรักกล่าวออกมาเช่นนั้น เค้ายังสับสนจับต้นชนปลายไม่ถูกมิรู้ว่าเพื่อนสนิทกำลังประสบปัญหาอะไรกันแน่

“แกเล่าทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นให้ฉันฟังมาทั้งหมด อย่าได้กั๊กเอาไว้แต่น้อยไอ้ปรางค์ เล่าออกมาเดี๋ยวนี้เลย”ชายหนุ่มหน้าสวยบอกเพื่อนผ่านทางสายโทรศัพท์ ก่อนจะได้ยินอีกฝ่ายตอบกลับมา

“ถ้าเช่นนั้นแกฟังฉันให้ดีไอ้ผึ้ง พอฟังจบแล้วก็คิดแผนช่วยโดยด่วนเลยนะ”หญิงสาวบอกเพื่อนรัก

แม่น้ำผึ้งหนุ่มรับฟังเรื่องราวของเพื่อนรักเพื่อนเลิฟ ตั้งแต่ต้นจนจบโดยที่อีกฝ่ายไม่ปิดบังเค้าแม้แต่น้อย ก่อนจะจบลงพร้อมเสียงของเพื่อนเพศที่สามวี้ดร้องแทรกขึ้นมาทันที

“500 ล้าน! ว้ายกรี๊ดดดด ไอ้ปรางค์ค่าตัวแกโคตรแพงเลยวะ ทำไมคุณคอนเนอร์ไม่เลือกฉันไปเป็นหลักประกันเพิ่มบ้างวะ แม่จะรีบแจ้นไปถวายงานถึงขอบเตียงเลยละแก”

“ไอ้เพื่อนบ้า! ตกลงนี่แกเข้าข้างใครกันแน่แทนที่จะอยู่ฝ่ายฉันดันไปเข้าข้างฝ่ายผู้ชายลามกประเภทนั้นทำไม”ปรางค์ลดาโวยวายมาตามสาย

“โห้ยยย! ไอ้ปรางค์...บอกตรงๆ ไม่อยากเลือกเลย อีกฝ่ายก็เพื่อนรัก ส่วนอีกฝ่ายเพื่อนแกคนนี้เป็น FC โคตรปลื้มอีตาผู้ชายลามกของแกมากๆ เลยวะ ถ้าเป็นไปได้สลับตัวแกเป็นฉัน แล้วฉันเป็นแก นางน้ำผึ้งจะเฝ้าคอยปรนนิบัติพัดวีให้สบายไม่ให้คลาดสายตาเชียวละ”น้ำเสียงบ่งบอกว่าพ่อเจ้าประคุณหลงใหลเป็นปลื้มเอาจริงเอาจริง

“นี่ฉันคิดถูกหรือคิดผิดกันแน่ที่มาปรึกษาแกน้ำผึ้ง ทำไปทำมาดันไปเข้าข้างอีตาจอมลามกเป็นพวกเดียวกันกับเขาไปซะแล้ว”ปรางค์ลดาบ่นด้วยความน้อยใจ

“เฮ้ย! ใครบอกว่าฉันจะเห็นเค้าดีกว่าแกวะปรางค์ อย่างไงเสียฉันก็ต้องเลือกเพื่อนเอาไว้ก่อน ว่าแต่คุณพ่อทำไมเป็นหนี้เค้ามากมายขนาดนั้นเงินตั้ง 500 ล้าน จะไปหาที่ไหนมาคืนเขาได้ทันภายใน 1 ปี แล้วถ้าครบกำหนด 1 ปีคุณพ่อหาเงินมาคืนไม่ทัน แล้วแกจะเป็นอย่างไงต่อไปวะ”แม่น้ำผึ้งหนุ่มเอ่ยถามกลับไปด้วยความอยากรู้

“ฉันก็ยังไม่รู้ชะตากรรมตัวเองเหมือนกันน้ำผึ้ง แต่ที่แน่ๆ ช่วยคิดหาวิธีที่จะไม่ให้ฉันต้องนอนอยู่ร่วมบ้านชายคาเดียวกันกับเขา ให้พูดตรงๆ ฉันไม่อยากนอนร่วมห้องกับอีตาบ้านั้น”หญิงสาวบอกเพื่อนรัก

“กลัวอะไรเหรอเธอกะอีแค่นอนร่วมห้องกับผู้ชายหรือว่า....”ชายหนุ่มเอ่ยได้เพียงเท่านั้นก็ตาลุกวาวขึ้นมาทันทีครั้นเมื่อคิดบางอย่างขึ้นมา

“หรือว่าแกเสร็จคุณคอนเนอร์เขาแล้วเหรอปรางค์”ชายหนุ่มรีบถามกลับไปด้วยความอยากรู้

หากแต่อีกฝ่ายกลับเงียบงันมิตอบกลับไป

“เอ้า! แกไม่ได้ยินเหรอที่ฉันถามไอ้ปรางค์ ตกลงมีอะไรกับคุณคอนเนอร์แล้วใช่ไหมหรือยังไม่มี”ชายหนุ่มถามย้ำกลับไปเพื่อความแน่ใจก่อนจะได้ยินเสียงเพื่อนรักตอบกลับมา

“ฉันก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าได้เป็นของเขาแล้วหรือยัง รู้แต่ว่าพอตื่นขึ้นมาก็เห็นตัวเองมีแค่ผ้าเช็ดตัวผืนเดียวพันเอาไว้แค่นั้น นอกนั้นๆไม่มีอะไรเหลือเลย”

ฉาด! แม่น้ำผึ้งหนุ่มกระหน่ำฝ่ามือฟาดเข้ากับหน้าแข้งของตัวเองทันที

“นั่นปะไร!...แกตกเป็นของเขาแล้วไอ้ปรางค์ เล่นตื่นขึ้นมามีผ้าน้อยชิ้นพันเอาไว้แค่นั้นไม่ต้องสงสัยถามให้ทันมากความไปกว่านี้หรอก แต่จะว่าไปคุณคอนเนอร์เค้าให้แกกินอะไรอย่างนั้นเหรอ ถึงได้นอนสลบไม่รู้แม้กระทั่งตอนเขากำลังมีเซ็กส์กับเธอ อย่าบอกนะว่านอนหลับไม่รู้เรื่องเลย”

“อือ...ฉันนอนหลับเป็นตายเลยละแก”ปรางค์ลดาตอบปลายสายกลับไป

คำตอบของเพื่อนรักเล่นเอาแม่น้ำผึ้งนั่งงงเป็นไก่ตาแตกไปเลยทีเดียว

“คนอะไรวะโดนผู้ชายมีเซ็กส์ด้วยยังหลับเป็นตายไม่รู้เรื่องได้อย่างไง”ชายหนุ่มรำพึงอยู่ภายในใจก่อนจะเอ่ยถามเพื่อนรัก

“แล้วนี่แกจะทำอย่างไงต่อไป”

“ไม่รู้ ตอนนี้ฉันมืดแปดด้านไปหมดถึงได้โทรหาแกเพื่อช่วยกันคิดนี่ไง”

“เฮ้อ! เงินตั้ง 500 ล้านโคตรมากมายมหาศาลเลยวะปรางค์ ยิ่งมีอะไรกับคุณคอนเนอร์แล้วด้วย ขืนหนีจากเขามาคนที่เดือดร้อนที่สุดก็คือคุณพ่อของแกนะปรางค์ ท่านจะเดือดร้อนมากแค่ไหนถ้าหากแกหนีจากการเป็นหลักประกันเพิ่มของเจ้าหนี้เงินกู้รายใหญ่ของประเทศ คุณคอนเนอร์เป็นนักธุรกิจที่ใครๆ ก็รู้จักก็จริงแต่อีกฉากหนึ่งก็เป็นมาเฟียระดับตัวพ่อเลยนะปรางค์ลดา”ชายหนุ่มเล่าให้เพื่อนรักฟัง

ปลายสายเงียบงันไปเพียงครู่เมื่อได้ยินเพื่อนรักกล่าวออกมาเช่นนั้น

“ฉันลืมคิดไปน้ำผึ้งว่าถ้าหนีจากเค้าคุณพ่อจะต้องเดือดร้อนแน่ๆ เลย แต่ฉันอยากอยู่ให้ห่างจากผู้ชายคนนั้นช่วงระยะเวลาสามเดือนที่พวกเรากำลังเตรียมตัวสอบและใกล้จบ แกทำอย่างไงก็ได้ที่จะไม่ให้ฉันต้องทำหน้าที่บนเตียงกับเค้าจะได้ไหมน้ำผึ้ง ช่วงระยะเวลาที่ฉันไม่ได้อยู่กับเค้าคงไม่ได้ทำให้อีตาบ้านนั่นสะเทือนในชีวิตหรอก นานวันไปเดี๋ยวเขาก็ลืมฉัน”

“แกแน่ใจเหรอว่าอีตาบ้าของแกจะไม่สะเทือนในชีวิต...มาเฟียนะแกในเมื่อเค้าอยากได้อะไรก็ต้องได้”ชายหนุ่มบอกเพื่อนรัก

“ฉันจะบอกแกอย่างไงดีหนอยายปรางค์ ว่าผู้หญิงแบบแกนี่แหละคือ สเป็คผู้หญิงของ คอนเนอร์ บาริงตัน สงสัยไม่เคยตามข่าวอะไรกับเค้าเลยถึงได้ไม่รู้เรื่องว่าผู้ชายเค้าคิดอย่างไงกับตัวเอง”ชายหนุ่มรำพึงรำพันอยู่ภายในใจ ก่อนจะกรอกเสียงตามสายกลับไป

“ขอเวลาคิดหนึ่งคืนได้เรื่องอย่างไงแล้วจะให้คำตอบ ถ้าจะต้องหาวิธีก็ต้องออกมาอย่างแนบเนียน แต่คงถ่วงเวลาได้แค่ชั่วคราวนะปรางค์ ส่วนจะยื้อเวลาได้ถึงกำหนดตามที่แกอยากให้มันจะเป็นหรือเปล่าต้องรอลุ้นองค์ประกอบหลายๆ อย่างเลยละแก ได้เรื่องอย่างไงแล้วจะโทรกลับไป...แค่นี้ก่อนนะ เธอควรจะนอนเอาแรงได้แล้ว”

“เฮ้อ!”เสียงถอนหายใจจากปลายสายได้ยินอย่างแจ่มชัด

“โอเคผึ้ง...ได้เรื่องอย่างไงแกรีบบอกฉันเลยนะ จะได้เตรียมตัวเอาไว้แต่เนิ่นๆ วันมะรืนพอออกจากเพ้นท์เฮ้าส์ของเค้าแล้วฉันจะได้ออกไปโดยไม่ต้องหวนกลับมาอีก”

“เออ...จะพยายามก็แล้วกัน ส่วนจะหมู่หรือจ่าต้องคอยลุ้นกันต่อไป

แม่น้ำผึ้งหนุ่มกดตัดสายโทรศัพท์จากเพื่อนรัก ก่อนจะยกมือขึ้นกอดอกซิลิโคนขนาดคัพ E อันแสนจะภาคภูมิใจที่ได้มีไว้ในเรือนกายของตัวเอง

“จะใช้แผนไหนที่จะได้ไม่ต้องอยู่ร่วมชายคาเดียวกันนะเหรอ บอกตรงๆ นะเพื่อน คิดไม่ออกเลยวะ ฉันไม่อยากให้แกต้องหนีไปจากผู้ชายอย่างคุณคอนเนอร์เลยให้ตายสิ ขืนร่วมมือคิดแผนการพาหนีมาตัวฉันเองนี่สิจะโดนเค้าทำอะไรบ้างก็ไม่รู้ ขอโทษนะเพื่อนรักแต่ไม่อยากเอาชีวิตไปเสี่ยงด้วยจริงๆ”น้ำผึ้งรำพึงกับตัวเอง ก่อนจะล้มตัวลงนอนบนเตียงหนานุ่มตามเดิม

ทันใดนั้นเอง

ร่างอรชรของสาวเพศที่สามจู่ๆ ก็ลุกพราดพราดขึ้นจากเตียงอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย

“เฮ้ย! นึกออกแล้วว่าจะให้ปรางค์ไม่ต้องอยู่ร่วมชายคาบ้านเดียวกับคุณคอนเนอร์ได้อย่างไง แผนนี่แหละแนบเนียนที่สุดเลย ได้ช่วยเพื่อนและไม่เสียเพื่อน แถมตัวเราเองก็ไม่เดือดร้อนด้วย โฮะ!โฮะ!โฮะ! คนอะไรวะโคตรฉลาดเป็นบ้าเลยเรา”แม่น้ำผึ้งนั่งกระหยิ่มยิ้มย่องในแผนการที่จะช่วยเหลือเพื่อนรักของเธออย่างหมายมั่นปั้นมือ