Saw a ghost :: 08

1330 Words

(โซนิค) ติ๊ด! ติ๊ด! ผมกดรหัสห้องของคนด้านในที่ผมแอบมองเมื่อกี้ก่อนจะเดินเข้าไปพร้อมกับกล่องปฐมพยาบาลที่ผมพกติดคอนโดไว้เผื่อได้ทำแผลให้ตัวเอง แต่เหมือนต้องมาทำให้คนตัวเล็กนี่ซะก่อน ตาว...หรือหมอตาวเธอเป็นผู้หญิงที่ต่างจากผู้หญิงคนอื่นที่ผมเจอมาก เธอสามารถดูแลตัวเองได้ดี และไม่เกรงกลัวสิ้นใดใดทั้งที่โดนยิงมาแท้กลับพูดหน้าตาเฉยเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แม้แต่ห้องของตาวก็แปลกเป็นเพียงห้องสีขาวเปล่าๆ มีทีวี ตู้เย็นแค่ไว้แช่น้ำเย็นเท่านั้น ความเงียบทำให้ผมตัดสินใจเดินไปเปิดประตูห้องนอนของเธอ ก็พบว่าเธอกำลังหลับอยู่บนที่นอนนั่น...ผมค่อยๆเดินเข้าไปและนั่งลงข้างเตียงของเธอ “โซนิคเหรอ...?” ตาวเอ่ยถามผมทั้งยังคงหลับตา “อืม จะทำแผลให้” ตาวเป็นหมอแท้ๆแต่กลับไม่มีที่ทำแผลเลยสักอย่าง เห้อ ที่จริงตาวเป็นผู้หญิงที่เงียบ นิ่ง เหมือนไม่อะไรมากมายแต่ความจริงแล้ว เธอทั้งดื้อชอบเถียงและขัดขืน ในสิ่งที่เธอไม่ชอบ การได้พบตาวตลอดหลายวันที่ผ่านมาทำให้ผมได้ว่าเธอแปลกๆจริง “ถอดเสื้อ” ผมบอกตาวที่ยังคงหลับนิ่งไม่สนใจผม “...” นิ่งไม่มีเสียงตอบรับอะไรนั่นหมายความว่าเธอกำลังจะดื้อกับผมนั่นเอง “หึ” ผมแค่นยิ้มนิดหน่อยก่อนจะเริ่มยื่นมือไปปลดกระดุมเสื้อของเธอ ในเมื่อไม่ยอมถอดเองก็จะถอดให้ ผมรู้ว่าตาวใส่เพียงเสื้อเชิ้ตสีขาวตัวเดียวไร้ซับใน... ยัยบ้าเอ๊ย! เขาเป็นผู้หญิงคนนึงนะ “ทำอะไร?” ตาวจับมือผมก่อนจะถาม “ถอดเสื้อ” ผมตอบนิ่งๆ “เห้อ~” ตาวถอนหายใจแรงๆก่อนจะห่มผ้าเอาไว้และถอดเสื้อออกข้างนึงสุดท้ายก็ยอม ถ้าจะปรามคนดื้อเราต้องดื้อกว่า “หึ” ผมวางมือทำแผลให้ตาวไม่รู้หรอกว่าแรงหรือเบาเพราะเธอหลับไปแล้ว เห้อ~ นี่เธอไม่คิดจะระวังตัวเลยหรือไง หรือคิดว่าดูแลตัวเองได้เลยเป็นแบบนี้มันหน้าตีก้นแรงๆนัก โชคดีที่แผลของตาวไม่ได้ลึกมากและไม่ใหญ่เลยทำเสร็จเร็ว ผมเก็บอุปกรณ์เสร็จก็ปล่อยให้เธอหลับไป... “ฝันดีหมอตาว...” Rrr “ครับจ่า” ผมรีบรับสายเพราะเดี๋ยวจะรบกวนคนตัวเล็กที่หลับอยู่ (ผู้กองครับมีคนตายอีกแล้วครั้งนี้ 10 คนครับ!!!) จ่าดาบรีบรายงานผมด้วยความเร่งด่วน “ที่ไหน?” ผมมองไปที่ตาวก่อนจะลุกขึ้นและเดินออกมาเงียบๆ (ที่เดิมครับ) “แปลกมาก...ได้เดี๋ยวผมไป” ผมบอกก่อนวางสายไปและเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเพื่อออกไปอีก ความจริงแล้วผมถูกส่งตัวเพื่อมาตามแก๊งยานิกุโดยเฉพาะ มันมีเส้นสายไปทั่วโลกโดยเฉพาะแทบเอเชียและไม่มีใครเคยพบตัวหัวหน้าของมันเลยและเหมือนตอนนี้พวกกำลังจะทำอะไรที่เป็นผลต่อสังคมเพราะฉะนั้นผมเลยถูกส่งตัวมาที่นี่เพราะข่าวภายในบอกมาว่าตอนนี้มันกำลังย้ายถิ่นฐานมาที่ไทยและหัวหน้าของมันก็อยู่ที่นี่ด้วย “ไม่หลับ?” พอเปิดประตูมาก็พบตาวยืนอยู่หน้าประพร้อมแต่งตัวใหม่เรียบร้อย “ไม่...จะไปที่เกิดเหตุใช่มั้ย?” เธอถามเสียงนิ่งๆ “ไม่ต้องไปเดี๋ยวส่งศพไปให้ ไปนอนเถอะ” “ไปด้วย...” “ไม่” “จะไป” ดื้อตาวมันดื้อเกินไปแล้วนะ “เออๆ ไปก็ไป” สุดท้ายก็ต้องยอมใจอ่อนอยู่ดีไม่งั้นไม่ได้ไปแน่เพราะมั่วแต่เถียงกันไปมา ถนน R ซอย Y โกดัง 2 เรามาถึงที่เกิดเหตุเรียบร้อยตาวแยกตัวออกไปดูศพส่วนผมก็ต้องไปฟังรายงานกับจ่าดาบ “สวัสดีครับผู้กอง!” “เจอศพได้ยังไง?” ผมเข้าประเด็นโดยสายตามองตาวที่กำลังเดินไปมาด้วย “คือว่าเป็นตำรวจครับที่เจอเนื่องจาก 5 ศพแรกนั้นยังเคลียร์พื้นที่ไม่เรียบร้อยเจ้าหน้าที่เลยเข้ามาตรวจสอบอีกครั้งก็พบศพแล้วครับและจำนวนมันก็เพิ่มมากขึ้นด้วย” “อืม เก็บหลักฐานทุกอย่างให้เรียบร้อยอย่าให้ตกหล่นเป็นอันขาด” “ครับผู้กอง” หลังจากสั่งงานเรียบร้อยผมก็เดินไปหาตาวที่กำลังทำหน้าหงิกคิ้วขมวดอยู่ “ไม่เจอ...ไม่มี” พอเดินมาใกล้ๆก็ได้ยินเสียงพรึ่มพร่ำเบาๆจากตาว “ไม่เจออะไร?” สิ่งนึงที่แปลกของตาวคือเธอชอบพูดคนเดียวพอถามบอกคุยกับศพครั้งนี้จะคุยกับใครอีก “...” เธอมองไปรอบๆไม่ยอมตอบผม “ตาว..” “วิญญาณ...ไม่วิญญาณคนตายสักคนทั้ง 5 คนแรกและ 10 คนหลัง” ตาวหันมาบอกผมหน้านิ่ง (ตาว) ฉันบอกโซนิคไปแต่เขาจะเชื่อหรือไม่เชื่อนั่นมันสิทธ์ของเขาฉันแค่ตอบในสิ่งที่เขาถามมาเท่านั้น “เป็นพวกมีสัมผัสที่หกหรือพวกมองเห็นผีหรือไง?” เขาไม่ได้ตกใจแต่ถามต่อ ถ้าเป็นคนอื่นคงหนีไปพร้อมด่าว่าฉันบ้า หรือจะหัวเราะเยาะ หรือบางคนอาจจะอยากลองของแต่โซนิคต่างออกไป “คงงั้น” “แล้วผีพวกนั้นไปไหนล่ะ?” “ไม่รู้...” มันเรื่องที่แปลกมากเพราะปกติพวกผีจะต้องอยู่ที่ตัวเองตายประมาณ 7-14วันกว่าจะออกไปเพ่นพ่านในที่ที่อยากไปได้แต่นี่ไม่มีเลย ทั้งผีเก่งและผีใหม่ “แล้วศพเป็นไงบ้าง?” “เหมือนเดิมไซยาไนด์ วิธีการเหมือนเดิมแต่คนที่ให้กินเปลี่ยนไป” ถ้าถามว่ารู้ได้ยังไงฉันเอากระเป๋าอุปกรณ์มาด้วยและมาเทียบกับลายนิ้วมือเก่าที่มีอยู่มันไม่ตรงกัน “เปลี่ยนคนฆ่าเหรอ...ก็คงเป็นไปได้เพราะคนในแก๊งค์มันเยอะอย่างกับหนอน” “เวลาการตายน่าจะประมาณบ่ายโมงต้องเอาศพไปพิสูจน์พลิกศพอีกที” ตายไปตอนบ่ายแต่โซนิคได้รับรายงานตอนเที่ยงคืนนี้นะ? “จ่าดาบ!!!” ฉันกับโซนิคมองหน้ากันก่อนที่จะเรียกตำรวจมาคนหนึ่ง “ครับผู้กอง สวัสดีครับหมอตาว” “ใครเป็นคนแจ้งนะ?” “ตะตำรวจครับ” “ไปตามมา” สิ่งที่เราน่าจะสงสัยตรงกันนั่นคือเวลาการตายของศพมันบ่ายโมงแต่เพิ่มได้รับรายงาน แล้วอีกอย่าตำรวจมาทำอะไรในที่เกิดเหตุเวลานี้? ฉันได้ยินจ่าดาบรายงานโซนิคน่ะ ถ้ามาทำงาน... เที่ยงคืนนี้นะ? จะขยันเกินไปไหม? เหอะ! “เรื่องนี้ตำรวจมีส่วนหรือเปล่านะ?” โซนิคพึ่งพร่ำ “แต่น่าจะเป็นคนดีนะแจ้งความซะด้วย” แกล้งประชดไปงั้นแหละ “แฮ่ๆ ผะผู้กองครับตะตำรวจคนนั้นไม่อยู่แล้ว แต่ตอนแรกก่อนผู้กองมาเขายังอยู่เลยครับ” จ่าดาบรายงาน ยิ่งเป็นแบบนี้ยิ่งน่าสงสัย “ไปสืบเรื่องตำรวจคนนั้นมา!” “ครับผู้กอง” “เรื่องนี้มันสงสัยเกินไปทำไมมันคนในแก๊งค์นั่นต้องโดนฆ่าและใครฆ่า” สิ่งที่น่าสงสัยคือ 1.คนในแก๊งค์ยานิกุโดนฆ่าโยใครบางคนที่อาจจะเป็นคนในแก๊งค์หรือนอกแก๊งค์ก็ได้ 2.วิญญาณหายไป หายไหนมีคนเอาไปหรือหายไปเอง ปกติผีที่โดยฆ่าต้องโวยวายขอความช่วยเหลือแล้วแต่นี่เงียบมาก... 3.ตำรวจคนนั้น...เป็นใครกันทำต้องหนีไปด้วย

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more