“เจ้าคิมมันขับรถถึงไหนแล้วครับพี่คิงส์” รอมเอ่ยถามพี่ชายออกไปด้วยความแปลกใจในสีหน้าของพี่ชาย
“อีกไม่เกินยี่สิบนาที เจ้าคิมคงมาถึงบริษัท ทำไมมันขับรถเร็วขนาดนี้” เวคินทร์ยังบ่นไม่เลิก กับนิสัยการขับรถเร็วของน้องชายคนเล็ก
“แล้วนี่เราจะไปทานที่ไหนกันครับ”
“รอเจ้าคิมก่อนก็แล้วกัน จะได้ออกไปหาอะไรทานพร้อมๆกันเลย...” เวคินทร์เอ่ยออกมาพร้อมกับก้มลงนั่งยังโต๊ะรับแขกระหว่างหน้าห้องทำงานของเขากับห้องทำงานของน้องชายคนรอง
“พี่คิงส์ว่าเจ้าคิม...มันมาทำไมครับ”
“ฉันว่าก็คงเรื่องของปานดาวอีกนั่นแหละ” เวคินทร์เอ่ยออกไปด้วยความแปลกใจในพฤติกรรมของน้องชายคนเล็กเหมือนกัน หรือจะเป็นจริงอย่างที่น้องชายคนรองเขาบอก
“พี่คิงส์เชื่อผมสิ ผมว่าเจ้าคิมกับปานดาวไม่ได้เป็นสามีภรรยากันหรอก เป็นสามีภรรยาภาษาอะไรกัน ทำไมเจ้าคิมไม่เคยรู้เลยว่าเมียมันทำอะไรบ้าง เรียนจบอะไรมา และที่สำคัญปานดาวมาอยู่กรุงเทพฯยังไม่ถึงครึ่ง
