“แน่ใจ คุณจะทำอะไรฉันได้” มินตราขู่ออกไปอย่างไม่ยอมแพ้ โดยที่หญิงสาวไม่ทันมอง เมื่ออีกฝ่ายก้มลงมาหอมแก้มเธอ ก่อนยกนิ้วขึ้นแตะปากไม่ให้หญิงสาวร้องออกมา แต่ดูเหมือนว่ามันจะไม่ได้ผลเมื่อ...“กรี๊ด!...ช่วยด้วยค่า....มีคนจะข่มขืนฉัน...ช่วยด้วย” เธอตะโกนออกมาอย่างดัง ก่อนที่รอมจะตัดสินใจปิดปากบางด้วยริมฝีปากเขา เสียงของหญิงสาวดังอู้อี้อยู่ในลำคอกว่าที่เธอจะยอมหยุดนิ่งก็เมื่อเธอไม่มีทางสู้อีกฝ่ายนั่นเอง
รอมถอนริมฝีปากออกมาจากปากหญิงสาวด้วยความรู้สึกที่สับสน เขาไม่ชอบเธอไม่ใช่เหรอ แล้วนี่เขาทำแบบนี้กับผู้หญิงที่ตนไม่ชอบได้อย่างไร โดยที่รอมไม่ทันตั้งตัวเมื่อหญิงสาวใช้แรงทั้งหมดที่เหลือผลักร่างสูงใหญ่ของชายหนุ่มให้พ้นจากการทับร่างเธออยู่
“นายมัน...ไอ้ผู้ชายเฮงซวย...ไอ้ทุเรศ...ดีแต่รังแกผู้หญิง” มินตราตะโกนด่าชายหนุ่มด้วยความโกรธแค้น ถึงจะโกรธจะเกลียดกัน ก็ไม่น่าจะทำร้ายแบบนี้
“ฉัน....ฉันขอโทษ” รอม
