วันรุ่งขึ้น
พัชรานั่งคิดทั้งคืนว่าเธอจะจัดการกับหัวใจของตัวเองยังไงดี จะสารภาพรักกับชายหนุ่มที่ตนแอบหลงรักหรือเปล่า หรือจะปล่อยให้มันเป็นไปแบบนี้ หันมามองเพื่อนสนิทที่นอนหลับใหลอยู่บนเตียงกว้าง ฉันรู้นะว่าพี่คิวเขาชอบแกไม่ใช่ฉัน พัชราบ่นพึมพำออกมาด้วยน้ำเสียงเศร้า
ปานดาวได้ยินสิ่งที่เพื่อนสนิทพูดออกมาทั้งหมด แต่ก็ไม่กล้าลุกหรือพูดอะไรออกไป เพราะไม่อยากทำร้ายเพื่อนสนิท ปานดาวรอจนพัชราลุกออกไปจากห้อง บางทีเพื่อนสนิทเธออาจตัดสินใจสารภาพความในใจกับชายหนุ่มก็อาจเป็นไปได้ แล้วเอื้อมมือไปหยิบนาฬิกาขึ้นมาดู เพิ่งจะหกโมงกว่าเอง นอนอีกหน่อยก็แล้วกัน ล้มลงนอนต่อพร้อมกับยิ้มอวยพรให้เพื่อนสนิททำสำเร็จและโชคดีในเรื่องความรัก
พัชราก้าวเดินเลียบชายหาดด้วยความรู้สึกที่สับสน เธอควรจะตัดสินใจอย่างไรกับความรักของเธอดี จะปล่อยให้มันเป็นแบบนี้หรือสารภาพให้มันรู้แล้วรู้รอด หรือเก็บความรู้สึกนี้ไว้คนเดียว เพรา
