บทที่ 5
827 Words
ภามหมุนร่างภรรยาให้หันมาเผชิญหน้า อุ้มคนตัวเล็กขึ้นนั่งบนโต๊ะเครื่องแป้งก่อนดูดกลืนทุกคำพูดที่ไม่อยากได้ยินด้วยริมฝีปาก สอดปลายลิ้นสากเข้าไปเกี่ยวกวัดกับเรียวลิ้นของหญิงสาว ในขณะที่มือข้างหนึ่งค่อยๆ แกะกระดุมจนสาบเสื้อชุดนอนของขวัญหลุดออกจากกัน เผยให้เห็นผิวเนื้อขาวบางและอกอวบอิ่มยามไร้อาภรณ์
ชายหนุ่มผละจากริมฝีปากบวมเจ่อที่เขาเป็นคนทำ ปล่อยให้ของขวัญได้พักหายใจ ส่วนตัวเองหันมาชื่นชมกับเรือนร่างงดงามราวสลักของภรรยา
"ขวัญเซ็กซี่"
"อย่ามอง" ดวงตาสีวิสกี้ที่มองมา คล้ายว่ากำลังแผดเผาเธอ หญิงสาวสั่นไปทั้งร่าง วาบหวามกระสันเสียว สำหรับเธอ ภามทรงเสน่ห์เสมอ เขาสุขุมในยามกลางวัน ทว่าดุดันเมื่ออยู่บนเตียง
ของขวัญพยายามใช้สองมือปกปิดทรวงอกและนาผืนน้อยตรงกลางหว่างขา ทว่ามือเธอก็เล็กเกินกว่าจะปิดได้หมด หรือไม่อกภูเขาไฟของเจ้าหล่อนก็ใหญ่ล้นทะลักจนเกินไป แต่ไม่ว่าอย่างไหนก็เป็นเรื่องดีทั้งนั้น
"ปิดทำไมครับ น่ามองขนาดนี้" ข้อแขนเล็กถูกเขารวบเก็บด้วยมือเพียงข้างเดียวไว้เหนือศีรษะหญิงสาว ภามซุกหน้าเข้าหาสองเต้า สูดดมผิวเนื้อบริเวณนั้น ฟอนเฟ้นกายสาวอย่างหลงใหล ยิ่งนานวันไป เขาก็ยิ่งกระหายเซ็กซ์จากผู้หญิงตรงหน้า
"อื้อ~" ภามตวัดลิ้นสลับดูดปลายยอดอ่อนไหว ทั้งข้างซ้ายและขวา เขาแยกขาของเธอออกพร้อมทั้งแทรกตัวเข้ามา ดุนดันตัวตนแข็งขึงกับจุดที่ไวต่อสัมผัสที่สุดในร่างกายเธอ
"น้ำเยอะ" ชายหนุ่มนั่งคุกเข่ากับพื้น แยกสองขาเรียวออกจากกัน มองความงดงามของของขวัญก่อนลงปลายลิ้นสะกิดตุ่มติ่ง ดูดน้ำหวานที่ไหลทะลักออกมาไม่ให้หลงเหลือ มันอร่อย อร่อยจนยากจะหยุด
"พี่ภามขา ยะ อย่า" เธอเสียวจนแทบขาดใจ
ปากที่เอ่ยห้าม กับการกระทำของของขวัญเด้งที่รับสัมผัสจากเขามันสวนทางกันอย่างน่าชัง
ภามลงลิ้นละเลงรัวลิ้มชิมน้ำหวาน ของขวัญดิ้นพล่านก่อนที่ร่างกายหญิงสาวจะกระตุกเมื่อถูกส่งขึ้นสวรรค์ เจ้าของร่างบางอ่อนระทวยหลังถูกสามีทรมานจนใจแทบขาด
"พี่ภามใจร้าย" ดวงตาคู่หวานมองนายแพทย์ภามอย่างตัดพ้อ กลางวันเขาอยู่กับผู้หญิงอีกคน ทว่าพอตกกลางคืนกลับมาทำอย่างนี้กับเธอ
"เดี๋ยวขวัญก็รู้ว่าพี่ใจร้ายได้กว่านี้" เขาจัดการลอกคราบตัวเอง ชักแท่นเอ็นที่พรั่งพร้อมจ่อไปตรงหน้าโพรงถ้ำฉ่ำชุ่มของภรรยา ตั้งใจจะทำให้เธอได้รู้อีกเป็นครั้งที่พันที่หมื่นว่าทรมานแทบขาดใจจริงๆ เป็นยังไง
ทว่ายังไม่ทันที่นายแพทย์ภามจะได้ทำตามความปรารถนา ของขวัญก็คว้าบางอย่างที่เธอซื้อมาจากร้านสะดวกซื้อหน้าปากซอยเมื่อตอนหัวค่ำยื่นไปตรงหน้าสามี
“นี่มันอะไรกันขวัญ!”
อย่าบอกนะว่าของขวัญจะให้สวมถุงยาง?
เอากันมาตั้งนาน จะมาใส่อะไรเอาป่านนี้ นายแพทย์ภามทั้งโมโหทั้งไม่เข้าใจสิ่งที่ภรรยากำลังทำ
“เซฟเซ็กซ์ไงคะพี่ภาม” ยอมรับอย่างกล้าหาญว่าเธอรักภามแทบถวายหัว กระนั้นมันก็คนละเรื่องกันกับการที่ต้องรับความเสี่ยงจากโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์ ภามมีผู้หญิงคนอื่น เขาไม่ใช่ผู้ชายสะอาด ถ้าอยากนอนกับเธอก็ต้องป้องกัน “ถ้าพี่ภามจะเอาขวัญก็สวมถุงยางค่ะ”
ถุงยางที่ของขวัญซื้อมาถูกนายแพทย์ภามปาทิ้ง เขาอุ้มหญิงสาวไปที่เตียง โยนเธอลงอย่างไม่คิดอ่อนโยนเหมือนอย่างที่เคยเป็น
“อย่านะพี่ภาม!” เธอรู้ทันความคิดสามีว่าภามจะทำอะไร “ขวัญบอกแล้วไงว่าถ้าจะนอนด้วยกันก็ต้องป้องกัน”
“พี่ไม่คิดว่ามันจำเป็น”
นายแพทย์พยายามแยกขาเรียวออกจากกัน ทว่าของขวัญไม่ยอมให้สามีกระทำในสิ่งที่เขาต้องการได้สำเร็จ เธอขัดขืน จิกข่วน ทำทุกอย่างเพื่อปกป้องตัวเอง แม้กระทั่งฟาดฝ่ามือลงที่ข้างแก้มผู้ชายที่รักเพื่อเรียกสติ ของขวัญก็ทำ
ทว่าไม่อาจหยุดนายแพทย์ภามที่กำลังบ้าคลั่ง ชายหนุ่มต้องการภรรยานั่นคือส่วนหนึ่ง อีกเรื่องเขาอยากเอาชนะคนใต้ร่าง ของขวัญไม่เคยดื้อกับเขา ตลอดมาเธอยอมทุกอย่าง ไม่ว่าเรื่องใดก็ตาม แล้วอยู่ๆ ก็ลุกขึ้นมาขอหย่า มิหนำซ้ำยังบอกให้สวมถุงยาง ทั้งที่เอากันแบบเนื้อแนบเนื้อมาตลอดสามปีตั้งแต่ที่แต่งงานวันแรก
แล้วนี่อะไร มาบอกให้เขาป้องกันงั้นเหรอ
ป้องกันบ้าบออะไร
เกินไปแล้วนะของขวัญ!
- Writer
