พลอยทำให้นายแพทย์ภามที่อยู่ในเหตุการณ์เผลอยิ้มตามไปด้วย “เด็กนี่ท่าจะชอบขนมกันทุกคนเลยนะครับน้า”
“ของเล่น ขนม การ์ตูน ผมว่าเด็กทุกคนน่าจะชอบนะ แต่ขนมให้กินเยอะก็ไม่ดีหรอก เหมือนอย่างที่แม่เด็กคนเมื่อกี้ว่า กินเยอะแล้วฟันผุ แล้วก็ทำให้อ้วนอีกต่างหาก แต่ผมก็เข้าใจพ่อเด็กนะ เพราะผมก็ตามใจลูกเหมือนกัน โดนแม่มันดุประจำแหละ”
รู้สึกอิ่มเอมไปทั้งหัวใจเมื่อนึกถึงช่วงเวลาที่ได้ช่วยกันเลี้ยงลูกกับภรรยา แม้ว่าจะผ่านมาสิบกว่าปีจนลูกโตเป็นผู้ใหญ่กันหมดแล้วก็ตาม แต่พอประพันธ์นึกถึงเรื่องราวคราวก่อนหนหลังทีไรก็ยังสุขใจราวกับทุกอย่างยังหมุนอยู่รอบตัว
ไม่อยากเชื่อเลยว่าคนอย่างภาม พรพาณิชย์ จะรู้สึกอิจฉาคนขับรถของตัวเอง ทุกครั้งที่ประพันธ์พูดถึงภรรยาและลูกๆ ใบหน้าของชายวัยห้าสิบมักจะเปื้อนไปด้วยรอยยิ้มอยู่เสมอ
ประพันธ์ไม่มีสักอย่างที่เขามี บ้าน รถ ทรัพย์สินกองโต แต่กลับมีในสิ่งที่คนอย่างภาม ทายาทบางกอกก
