บทที่ 49

875 Words

ตลกจนอยากหัวเราะออกมาดังๆ ชีวิตนังของขวัญนี่มันบัดซบดีจริงๆ “ไม่ว่าหนูจะเป็นตายร้ายดียังไง พ่อ แม่ หรือใครก็ตาม ไม่ต้องมายุ่งกับหนู หนูสบายใจมากกว่าที่จะอยู่โดยที่ไม่มีใคร แล้วไม่ว่าจะมีเรื่องเดือดร้อนอะไรก็ไม่ต้องนึกถึงหนู นอกซะจากเรื่องเจ็บป่วย เพราะหนูจะไม่ช่วยหาเงินไปทำธุรกิจหรือสนองกิเลสใครทั้งนั้น” บุญคุณที่เลี้ยงกันมาตั้งแต่ตีนเท่าฝาหอย ของขวัญมั่นใจว่าได้ทดแทนไปจนหมดแล้ว แต่ถ้าหากวันหนึ่งวันใดคนในครอบครัวเจ็บป่วยหนักจนเข้าใกล้ถึงคำว่าลมหายใจสุดท้าย เธอจะเยี่ยมเพื่อขออโหสิกรรมอย่างแน่นอน “ถ้าหนูเดือดร้อน ให้ติดต่อพ่อ..” “ไม่ค่ะ หนูจะไม่ขอความช่วยเหลือจากใครเด็ดขาด หนูจะมีแค่ตัวหนู” ในเมื่อมาเพื่อตัดขาด ก็ไม่จำเป็นต้องหยิบยื่นความช่วยเหลือใดให้กันอีก “ยี่สิบกว่าปีที่มีพ่อชื่อดำรงธรรม มันแย่กว่าการที่ไม่มีใครอีกค่ะ ในเมื่อหนูรู้ความจริงแล้วว่าคนที่หนูเรียกพ่อมาตลอดชีวิต ที่จริงแล

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD