บทที่ ๑๐ เหมือนภาพฝัน
เพราะยังเป็นคนป่วยจึงได้สิทธิ์นอนสวยๆ อยู่บนเตียงดูพ่อลูกเล่นกันบนพื้นข้างเตียง โดยเอาเบาะผืนบางมาปูแล้วเล่นมวยปล้ำกันตามประสาผู้ชายจะว่าไปผู้หญิงอย่างหล่อนก็อยากเล่นมวยปล้ำกับพ่อพระแสงของเจ้ามังกรเหมือนกัน ช้องนางอดอมยิ้มไม่ได้ทุกครั้งที่ได้ยินมังกรเรียกพระแสงว่าพ่อแล้วเจ้าตัวก็ขานรับแทนตัวเองว่าพ่อไปเสียทุกที เหมือนเขาตั้งใจและเต็มใจเป็นพ่อให้เด็กน้อย แต่ด้วยเหตุผลใดเล่า
เพราะเป็นหลานชายหล่อนหรือเพราะปักใจไปแล้วว่าเป็นลูกของหล่อน
ถ้าการเข้าใจผิดเช่นนี้จะทำให้เจ้าเด็กกำพร้านั่นมีความสุข ก็ปล่อยไปเถอะ ช้องนางเตือนตัวเองแล้วยิ้มกว้างขึ้นเมื่อนึกสนุก กระโดดลงจากเตียงไปเล่นกับสองพ่อลูก
“เล่นด้วยคน”
“ไม่!” สองคนที่ฟัดกันอยู่บนพื้นตอบพร้อมกัน ก่อนพระแสงจะลุกขึ้นนั่งโดยดึงเจ้าตัวเล็กมานั่งบนตักแล้วกอดเอวไว้
“อ้าว! ทำไมละ” นั่งคุกเข่าทำหน้าสงสัย
“ผู้ชายเค้าเล่นกัน แม
