รถยนต์ของพระแสงแล่นเข้ามาในบริเวณวัดแล้วหาที่จอดรถไม่ให้ไกลจากศาลามากนักเพราะไม่อยากให้ยายมาลัยต้องเดินไกลซึ่งงานชาวบ้านธรรมดาและเป็นคนในหมู่บ้านเช่นนี้ ไม่มีรถยนต์มาแย่งที่จอดรถมากนักเพราะคนส่วนใหญ่เดินมาและใช้รถจักรยานยนตร์ ส่วนที่ไกลหน่อยก็รวมตัวกันมาด้วยรถกระบะนับเป็นการถ้อยทีถ้อยอาศัยกันและกัน
เขาจอดรถให้ยายมาลัยลงตรงหน้าศาลาก่อน แล้ววนกลับไปหาที่จอด จังหวะนั้นรถไม่คุ้นตาก็มาจอดเทียบ แต่คนที่ลงจากรถคุ้นหน้าทีเดียว
“สวัสดีครับพ่อ มารอบสองหรือครับ ผมคิดว่าอยู่ยาวตั้งแต่บ่าย” พระแสงยกมือไหว้พ่อตาตัวเองที่มากับอาวุธเพื่อนของช่อม่วงอย่างไรเสียก็ยังไม่ยอมเชื่อว่าช่อม่วงจะปลงใจยอมให้อาวุธเป็นคนรัก
“พอดีพ่อกลับไปเอาของที่บ้าน คุณวุธเขาแวะรับช่อเพราะคิดว่ามันอยู่บ้าน เลยมาด้วยกันประหยัดน้ำมัน” ไชยาพูดแล้วยิ้มตอนท้าย พลางมองไปด้านหลังและในรถเหมือนหาใคร
“ผมมากับยายครับ ยายไปที่ศาลาแล้ว คุณช้
