พระแสงตามช้องนางไปไม่สะดุ้งสะเทือนกับคำก่นด่าถึงบุพการีของยายมาลัยเพราะเป็นเช่นนี้มานานจนเขาชิน เขาไม่รู้ว่าทำไมยายถึงเกลียดพ่อนัก รู้แต่ว่าในบ้านไม่มีรูปพ่อหลงเหลืออยู่แม้แต่ใบเดียว แม้แต่รูปถ่ายของแม่กับพ่อ ส่วนที่คาดว่าเป็นรูปพ่อก็ยังถูกตัดไปแต่ช้องนางสะดุ้งและหยุดชะงักตรงบันไดกับเสียงของตกแตก
พระแสงได้ทีสวมกอดช้องนางจากทางด้านหลังเมื่อเดินมาทัน ไม่ยอมราแรงแม้ช้องนางจะพยายามปลดมือเขาทิ้ง
“ขอเวลาผมหน่อยนะพี่ช้อน สักวันผมจะรักพี่ให้ได้ ขอเวลาหน่อย ขอเวลาจริงๆ” ซบหน้าลงไปจูบซอกคอแล้วฝังจมูกอยู่อย่างนั้นเนิ่นนานก่อนจูบหนักๆ อีกครั้งแล้วผละออกห่าง
“ไปอาบน้ำแต่งตัวครับเดี๋ยวไปวัดพร้อมกันผมจัดการโต๊ะอาหารเอง ขอโทษแทนยายอีกครั้งนะครับ”
พิธีฌาปนกิจนายอ้วนผ่านไปแต่โดยดีตามเจตนารมณ์ของนายอ้วน ในศาลายังมีคนจำนวนหนึ่งช่วยจัดการทำบัญชีค่าใช้จ่าย แม้เงินทุกบาททุกสตางค์ในการจัดงานตามประเพณีนั้นนายอ
