ยายมาลัยตั้งใจเดินกลับบ้านทว่าหันไปทางบ้านสองชั้นข้างๆ เห็นหญิงสาวที่ตนเคยกีดกันยืนอยู่ที่ระเบียงเหมือนเตรียมพร้อมไปวิ่งตอนเช้าๆ และท่าทีเหมือนรอพระแสง เพราะสองคนนี้ออกไปวิ่งพร้อมกันบ่อยครั้งแม้แต่วันที่เจอศพนายอ้วน ยายมาลัยกวักมือเรียกเมื่อช่อม่วงหันมาพอดี ก่อนเร่งเดินบนทางเดินเล็กๆ เรียบริมคลองไปหา แต่ไม่ทันถึงครึ่งทางช่อม่วงก็วิ่งมาถึงเสียก่อน แล้วถามกระตือรือร้น
“จะให้ช่อช่วยอะไรคะ อุ๊ย!” หน้าสะบัดเพราะมือเหี่ยวๆ ฟาดเข้ามาเต็มๆ “อะไรกันยาย” กุมแก้มร้อนตามฤทธิ์ฝ่ามือยายมาลัย
“แกยุยงให้พี่สาวจับพระแสงใช่ไหม พี่น้องมีผัวคนเดียวกันไม่อายบ้างหรือยังไง เลว”คำพูดร้ายๆ ไม่เท่าดวงตาที่จ้อง สายตาแข็งกร้าวดุดันเหมือนมีกองเพลิงสุม
“ยายมาลัย! พูดอะไรออกมา แล้วยายเองไม่ใช่หรือที่บังคับพระแสงให้แต่งงานกับพี่ช้องเพื่อกันดาราคนนั้น เวลานี้จะมากล่าวหาอะไรพวกหนู”
“เพราะฉันโง่ คิดตื้นๆ ว่าพวกแกคงมีสำน
