ก๊อก ก๊อก
เสียงเคาะประตูยามดึกดื่นทำให้ณิชาที่นอนหลับอยู่รู้สึกตัว เธอผงกหัวขึ้นจากหมอนพลางมุ่นคิ้วเข้าหากัน เมื่อประตูห้องถูกเคาะอย่างต่อเนื่องและไม่มีทีท่าว่าจะหยุด
“อะไรของเขา..” คนตัวเล็กหยัดกายลุกขึ้นลงจากเตียงเพื่อไปเปิดประตู เพราะกลัวว่าคนด้านนอกจะพังมันเข้ามาเสียก่อน
ทว่ายังไม่ทันจะได้พูดคุยกับแม้แต่คำเดียว เพียงแค่กลอนประตูถูกปลดล็อค อีกฝ่ายก็ผลักเข้ามาจนณิชาเซถอยหลังสองสามก้าว เล่นเอาคนงัวเงียถึงกับหัวเสียเลยทีเดียว
“ฉันรู้ว่าฉันขายวิญญาณให้ซาตานกับนายเดือนละสิบล้าน แต่ช่วยมีมารยาท..” ปลายประโยคแผ่วเบา ก่อนขาดห้วงไปหลังคนตัวสูงเดินโซซัดโซเซเข้ามากอดเธอเอาไว้
ฉับพลันร่างบางในชุดนอนผ้าลื่นแบบสายเดี่ยวก็แทบไม่กล้าแม้แต่จะหายใจแรง พอเธอขยับตัวจะผลักเขาออก อัคคีราห์ก็ส่งเสียงขัดใจในลำคอแล้วออกแรงกอดเธอแน่นกว่าเดิม
แต่พอลองยืนนิ่งไม่ขัดขืนคนตรงหน้าก็ยังกระชับกอดแน่นขึ้นเหมือนเดิม
