โสเภณีส่วนบุคคล

ตอนที่ 3

“แขช่วยนะคะ” หล่อนเสนอตัวเข้าไปช่วยปลดเนคไทด์เส้นโตสีเทาอ่อนให้เขาและถอดรองเท้ากับถุงเท้าตามมาหล่อนจัดเก็บเอาไว้ในชั้นอย่างเป็นระเบียบ เท่าที่สายตาบอกว่า มันควรจะเรียบร้อยอย่างไร เพราะปกติหล่อนเป็นคนเรียบร้อยชอบจัดบ้าน ข้าวของที่ดูเกะกะนี่ พะงาแขทนไม่ได้เลย

เมื่อครั้งอยู่ที่บ้านหล่อนต้องบ่นกับน้องชายหลายหน แทบจะหูชา ทั้งอณูกับดาต้าถึงจะเชื่อหล่อน

ไม่มีคำชมจากปากเขาสักนิด สีหน้ายังคงเรียบเฉยดีนะที่ไม่ฉายแววกระด้างออกมา ไม่งั้นเขาจะดูน่ากลัวอย่างยิ่งจากใบหน้าที่หล่อเหลากลายเป็นยักษ์

“น้ำเย็นๆ มั้ยคะ คุณคงจะหิว” หล่อนพูดเอาใจอีก

“ก็ดีเหมือนกัน” คราวนี้มีคำตอบจากเขาแสดงว่าชอบใจอันนี้มากกว่าอันแรก หล่อนรีบกุลีกุจอหยิบขวดน้ำรินส่งให้เขาทันที ชายหนุ่มยกขึ้นดื่มรู้สึกชื่นใจแก้กระหายแล้ววางแก้วเปล่าลง

สายตาสีสนิมเหล็กของเขามองจ้องหล่อนมาแวบนึง ดวงตานั้นคมโตมีประกาย ก่อนจะลดสายตาลงเป็นความว่างเปล่า มิไยคนที่ยืนอยู่ใกล้เขาอย่างหล่อนจะไม่เกิดความรู้สึกแปลกๆ คืออาการแบบหวั่นๆ หวามใจ ทันทีที่ได้อยู่ต่อหน้าเขาโปรดอย่าให้เขามองหล่อนด้วยสายตาแบบนี้เลย หางตาที่ดูกะลิ้มกะเหลี่ย

พะงาแขพยายามสังเกตและสำเร็จตัวเอง ว่าหล่อนผิดปกติหรือแต่งกายโป๊หรือ ไม่นะ หล่อนสำรวจตัวเองอย่างดิบดีแล้ว พะงาไม่เคยแต่งกายโป๊ แบบโชว์วับแวมหรือประเภทอวดเนื้อหนังมังสา เอ หรือว่าหล่อนแต่งตัวเรียบร้อยมากเกินไป มิดชิดแบบนี้

ใช่แม้หล่อนจะสวมเสื้อลายดอกสีอ่อนหวาน แต่เป็นคอตื้น ไม่ได้คว้านลึก

กางเกงที่หล่อนสวมนั้นเป็นผ้าฝ้ายนุ่มเย็นแบบสามส่วน

“มีอะไรหรือคะ” หญิงสาวถามขึ้นกับสายตาที่มองจ้องสำรวจเขาอีกครั้ง

“อยู่กันตามลำพังในบ้านกับฉัน นี่เธอยังจะแต่งตัวมิดชิดแบบนี้อยู่อีกหรือ”

พะงาแขนิ่วหน้าด้วยความไม่พอใจ แบบนี้ผิดด้วยหรือ เพราะสายตาคมของเขามองมาเหมือนตำหนิ

ต้องให้หล่อนแก้ผ้าหรือแต่งตัวยั่วใช่มั้ย

“งั้นจะให้แขทำยังไงคะ” เขาแปลกใจที่หล่อนไม่รู้จริตของผู้หญิง

“เธอก็ไม่ต้องแต่งตัวมิดชิดมาก ใส่ชุดให้มันดูสบายๆ ถอดง่ายๆ “

ความหมายจากคำพูดของเขา หล่อนสะดุ้ง เข้าใจมันทีเดียว ถึงความหมายแบบนั้นผู้ชายมือไวอย่างเขาถนัดนักเรื่องถอดกระโปรงผู้หญิง พะงาบอกตามตรงหล่อนชักรู้สึกไม่พอใจ ลืมไปแล้วว่าหล่อนไม่สิทธิ์ทำกิริยาแบบนี้กับเขาที่ถือว่าเป็นเจ้าของกรรมสิทธิ์ในตัวหล่อน

หล่อนเลยเปลี่ยนเรื่องพูด

“เอ้อ แขเห็นว่าคุณมาถึงเหนื่อยๆ ไปอาบน้ำก่อนเถอะค่ะ”

เขามองหล่อนอีกครั้งพร้อมเชื่อ แต่เขากลับถาม

“ทำไมเหรอ เธอไม่อยากจะอาบกับฉันเหรอ”

คำพูดนี้มีแววกรุ้มกริ่มจากดวงตาและริมฝีปาก

พะงาแขกระถดกายถอยไปนิด ปากสั่น

“มะไม่ค่ะ”

“ทำไมอยากทำตัวเป็นสาวน้อยอินโนเซ้นต์ไร้เดียงสาหรือยังไง”

เอ๊ะ เขามีสิทธิ์อะไรมาวิจารณ์หล่อนอีก ดีที่ร่างสูงไปถามกวนต่อ แต่เดินตรงไปที่ห้องส่วนตัวของเขาเพื่อถอดเสื้อผ้าแล้วก็อาบน้ำ พะงาแขยืนถอนหายใจอย่างโล่งอก ที่คำพูดฉิวเฉียดชวนล่อแหลมของเขา ทำให้ใจหล่อนสั่นระทึกได้เหมือนกัน

“วันนี้ฉันจะนอนด้วย เธอเตรียมตัวพร้อมให้ดีนะ”

เขาตะโกนมาจากข้างในขณะที่ถอดบ็อกเซอร์สีขาว ก่อนเปลี่ยนมานุ่งผ้าขนหนู แต่คำพูดของเขาก็ยิ่งทำให้ใจของพะงาแขสะท้านมากกว่าเดิม ก็เพราะหล่อนไม่เคยกับรสสัมผัสต่างๆ แล้วนี่เขาเป็นฝ่ายที่ออกคำสั่งให้หล่อนทำตามเขา พะงาแขคงทำได้แค่หลับหูหลับตา ใช่แล้ว หล่อนไม่ประสากับเรื่องนี้เอาเสียเลย ใช่แล้วอย่างที่เขาบอกว่า หล่อนอินโนเซ้นต์แถมเวอร์จิ้นอีกต่างหาก

พะงาแขอาบน้ำเสร็จแล้วกลิ่นกายของหล่อนหอมกรุ่น ผิวเนื้อที่ละเอียดใต้ร่มผ้าสีผิวที่เนียนกลางๆ ไม่ขาวไม่ดำ หล่อนมองตัวเองในกระจกอีกครั้ง เวลานั้นสองทุ่ม หล่อนก้าวไปเปิดหน้าต่างกระจกเพื่อรับลมเย็นที่โกรกพัดมาจากภายนอก อยู่กับแอร์ทั้งวัน หล่อนรู้สึกเบื่อ พะงาแขชอบอะไรที่เป็นธรรมชาติมากกว่า นอกหน้าต่างที่หล่อนเห็นคือม่านฟ้าปิดยามราตรีของกรุงเทพมหานครเป็นย่านและโซนใจกลางเมือง และเป็นสถานที่พักอันหรูของเหล่ามหาเศรษฐี ที่มีคอนโดครอบครอง และคฤหาสน์หลังงาม

แสงไฟเบื้องนอกของหล่อนในขณะนี้พร่าพรายสายตาของหล่อนเหลือเกิน เป็นแสงสวยงามฉูดฉาด น่าจะเป็นงานสำคัญสักแห่งในละแวกนี้ อาจจะเป็นของผับหรือการจัดแสดงสินค้าคอนเสิร์ตของเหล่านักร้อง แต่หล่อนไม่สนใจเสียงอึกทึกที่อยู่ไกลเหล่านั้น กวาดตามองจนแช่มชื่นใจพอแล้ว ร่างระหงสะสวยที่อยู่ในชุดนอนสีชมพูบางพลิ้ว หล่อนกอดอกอีกครั้ง

กระไอเย็นจากลมธรรมชาติเบื้องนอกณ ชั้นตึกสูงของคอนโดที่ยี่สิบสอง แผ่ซ่านเข้ามา สองตาของหล่อนหลงใหลอีกครั้งกับภาพทิวทัศน์กลางเมืองหลวง เขาเปิดประตูเข้ามาอย่างง่ายดาย เพราะหล่อนไม่ได้ปิดประตู ด้วยรู้ดี ร่างสูงโปร่งของชายหนุ่มในชุดกางเกงขาสั้นสีน้ำตาลแบบสบายกับเสื้อกล้ามสีขาว เขาก้าวมาจากด้านหลังโอบกอดร่างระหงของหล่อน จนพะงารู้สึกตัวจนสะดุ้งเฮือก เมื่อรับรู้ถึงรสสัมผัสจากทางเบื้องหลัง พร้อมกับน้ำเสียงที่แผ่วเขาของเขากระซิบที่ริมกกหู

“ทำไมไม่เปิดแอร์ล่ะ ปิดประตูหน้าต่างเสีย” เป็นคำสั่งของเขาที่หล่อนจะเพิกเฉยไม่ได้ ร่างระหงขอพ้นจากตัวเขาด้วยอิสระเพียงชั่วครู่หล่อนจัดการปิดกระจกหน้าต่างพร้อมด้วยรูดม่านปิดสนิท ท่ามกลางดวงนวลของแสงไฟอาบชุ่มเย็นตาสีโทนหวานอบอุ่นของครีม ทำให้เห็นทุกอย่างในห้องชัดเจนตา ผ้าม่านถูกดึงรูดปิดสนิท ร่างระหงจึงได้หันมาอีกครั้งเพื่อสบใบหน้าของผู้ครอบครองหล่อน ใบหน้าขาวสะอ้านเกลี้ยง มีหนวดเคราเขียวครื้มเป็นไรๆ พอให้ได้จั๊กจี้ และที่สำคัญดวงตาคมโตของเขาสวยนัก ร่างสูงหนา ด้วยสรีระของชายที่เด่นเต็มไปด้วยมัดกล้ามที่แข็งแรง เขาเป็นประเภทคนที่ดูแลตัวเองอย่างสม่ำเสมอ เข้าฟิตเนสดูแลสุขภาพสัปดาห์ละสามสี่ครั้ง ตามแต่เวลาจะเอื้ออำนวย

ภายใต้เสื้อกล้ามสีขาวของเขาอัดแน่นไปด้วยความกำยำของกล้ามเนื้อบริเวณช่วงขาหน้าท้องและลำแขน ดวงตาคู่คมนั้นหันจ้องมาทางหล่อน ด้วยแววตาที่ส่งความปรารถนาแบบปิดไม่มิด ขณะที่สองเท้าของเขายังเกี่ยวเคลียอยู่ที่ร่างระหงบางในชุดนอนผ้าพลิ้ว จมูกเป็นสันโด่งไม่แหลมมาก แต่ดูพอดีทีเดียวรับกับโครงใบหน้าได้อย่างเหมาะเจาะ

พะงาแขเกิดความรู้สึกตื่นกลัวอยู่ในใจซึ่งหล่อนพยายามระงับอารมณ์ ในเมื่อหล่อนเป็นผู้หญิงที่ค่อนข้างสวยคนหนึ่ง และดูเซ็กซี่ ทั้งบั้นท้ายที่งอนงาม ดวงตาและริมฝีปากที่เป็นแบบรูปกระจับท้าทาย สายตาที่ทอดอ่อนโยนแกมจ้วงจาบของเขาอดไม่ได้ที่จะใช้มือขาวแข็งแรงไล้ๆ เบาๆ ที่ต้นแขนจากทางเบื้องหลัง พะงาแขรับรู้ถึงสัมผัสอันประหลาดล้ำลึกๆ ในใจหญิง กับปฏิกิริยาที่ตอบสนองจากกายสาว ทำให้เกิดความรู้สึกปั่นป่วนหวิวหวาม

ในยามที่เขาแตะสัมผัสในบางจุดที่เป็นจุดสำคัญของสตรี คุณคามินจะทำอะไรกับหล่อน

“กลิ่นกายของคุณหอมดีมากเลย ผิวก็เนียนนุ่ม” เขาเอ่ยบอกพร้อมกับสูดดมความหอมจากเรือนผมที่สลวยดกดำเป็นประกาย

“ดีมากผมให้คุณสอบผ่านเรื่องความสะอาด ผมชอบคุณ” เขากระซิบอีกครั้งที่ริมกกหู แสนยั่วเย้ายวนใจพะงาแขนัก หล่อนดันหน้าอกเขาออกไปก่อน