“ไม่เกินบ่าย ฉันจะเข้าไปที่บริษัท ตอนนี้ขอตกลงเรื่องส่วนตัวก่อน แค่นี้ นะไอ้เสือ” พี่ชายพูดเหมือนรีบตัดบท
ชายหนุ่มยิ้มให้กับมือถือ แล้วส่ายหน้ากับท่าทีและพฤติกรรมของพี่ชาย ที่บางครั้งก็ไม่แตกต่างไปจากเขาสักเท่าใด
จากนั้นคามินก็ปิดมือถือ ไม่ต้องไปคิดเสียให้ยากเลยว่า ตอนนี้วิไกรกำลังทำอะไร กับเด็กของเขา และคงเป็นไปตามที่พี่ชายเอ่ยพูดไว้กับเขา
ช่วงบ่ายวิไกรเดินเข้ามาที่บริษัทด้วยสีหน้าที่สบายสดชื่นจริงๆ สีหน้ากระหยิ่มปลอดโปร่งกับความสุขที่ได้รับ และไม่มีใครทักเอ่ยกับเขา เพราะวิไกรเดินตรงเข้าไปในห้องทำงานส่วนตัวของเขาในทันที ในขณะนั้นคามินกำลังยุ่งกับงาน ทำให้ไม่มีเวลาสนใจเพราะเขากำลังคุยโทรศัพท์กับลูกค้าคนสำคัญอยู่
พะงาแขมีโอกาสเดินมาสำรวจในละแวกแถวที่พักร้านอาหารไทยที่ขายอาหารหลากหลายไม่เน้นเฉพาะภาค มีทั้งภาคเหนือภาคใต้ ภาคกลาง เพราะเป็นซุ้มอาหารขนาดใหญ่ อยู่ในซอยใกล้คอนโดที่พักของหล่อนอ
