Halos lumuwa ang mga mata ko nang bumulaga sa harap ko si Wallace. May pagtataka rin sa isipan ko kung bakit alam nito na nandito ako sa isang hotel.
Ang lalong nagpakabog pa ng aking dibdib ay ang titig nitong kakaiba na tila may gagawin sa akin.
“Mr. Barnes, naligaw ka yata?”
“Hindi ako naligaw rito talaga ang punta ko sa ‘yo. Hindi mo ba ako papapasukin sa loob? Saka, hindi ko pa nakakalimutan ang sinabi mong may regalo ka sa akin na ibinigay, puwede muna sigurong ibigay sa akin ‘yun, Ms. Bibingka…”
“Ah. . . Eh. . . Ang totoo niyan hindi pa ako nakakabili ng ibibigay ko sa ‘yo, puwede bang bukas ko na lang ibigay, Mr. Barnes.”
“Hindi puwede, dapat ngayon na!” mariing sabi ng lalaki sa akin.
“Bukas na nga ang kulit mo naman, eh…” Sabay sarado ko ng pinto, ngunit maliksing pinigila
