บทที่1 จาก

1628 Words

ปลายเท้าเปลือยเปล่าย่อนลงเหยียบพื้นข้างเตียงก่อนจะขยับลุกขึ้นยืนแต่แล้วก็ต้องยกมือขึ้นปิดปากไม่ให้หลุดเสียงอุทานขึ้นจนปลุกให้ใครอีกคนตื่น ศศิลัลน์หรือลัลน์นักศึกษาคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ปีสี่ที่กำลังอยู่ในช่วงฝึกงานพยุงร่างที่เต็มไปด้วยร่องรอยสีกุหลาบขึ้นจากเตียงก่อนจะข่มความเจ็บปวดจากจุดอ่อนไหวก้าวไปหยิบเสื้อผ้าที่กองอยู่กับพื้น ตาคู่หวานมองสภาพเสื้อที่ขาดจนไม่สามารถใส่ได้ของตัวเอง ใบหน้าสวยก็พลันแดงระเรื่อเมื่อคิดไปถึงต้นสายปลายเหตุที่ทำให้เสื้อเธอขาดรุ่งริ่งแบบนี้ ต้องโทษคนตัวโตที่ยังหลับอยู่บนเตียงที่แสดงออกอย่างอ่อนโยนแต่มือไม้กลับรุนแรง...แต่ความจริงแล้วควรจะโทษตัวเองที่เมาจนเกิดเรื่องที่ไม่ควรเกิดขึ้นแบบนี้ สิบสองชั่วโมงก่อน... ‘เอ้าโชนน’ เสียงแก้วกระทบกันดังขึ้นทันทีที่เสียงของใครคนหนึ่งที่บอกให้ชนแก้วจบลง ศศิลัลน์ฉีกยิ้มรับหลังจากชนแก้วรวมกับอีกหลาย ๆ คนไปแล้วแต่ก็ยังมีอีกหลายคนเข้ามาขอชนแก้วเป็นการส่วนตัวก่อนจะยกแก้วขึ้นกระดกรวดเดียวท่ามกลางเสียงเชียร์ของคนรอบข้าง ‘ว้าว เจ๋ง สมกับเป็นรุ่นน้องร่วมสถาบันของพี่จริง ๆ’ หนึ่งในเจ้าของเสียงเชียร์เอ่ยอย่างชอบใจพร้อม ๆ กับเติมน้ำสีอำพันให้จนเต็มแก้ว เพราะเป็นรุ่นพี่รุ่นน้องร่วมคณะและสถาบันทำให้หญิงสาวไม่ขัดแต่อย่างใด พอถูกคะยั้นคะยอให้ดื่มก็ดื่มอย่างว่าง่ายก่อนจะยิ้มอย่างเป็นมิตร วันนี้เป็นวันสุดท้ายของการฝึกงาน ที่บริษัทจึงมีกิจกรรมเลี้ยงส่งนักศึกษาฝึกงานกันที่บริษัท การที่พี่ ๆ ที่บางคนเป็นรุ่นพี่ร่วมสถาบันจะเข้ามาห้อมล้อมเธอหรือเด็กฝึกงานอีกหลายคนก็ไม่ใช่เรื่องแปลก และศศิลัลน์ก็ไม่ได้รู้สึกไม่พอใจใด ๆ แม้ว่าความจริงแล้วเธอไม่ใช่คนที่ว่าง่ายนัก แต่เพราะอยากให้การฝึกงานครั้งนี้เป็นความทรงจำที่ดีจนถึงวินาทีสุดท้ายจึงไม่ได้คิดจะขัดใจให้รุ่นพี่ต้องขุ่นเคืองใจ ‘ดื่มให้กับน้อง ๆ ที่ถูกพวกเราเล่นงานมานาน’ ‘ดื่มให้กับตัวเองที่ทนพี่ ๆ ได้จนจบการฝึกงาน’ ‘เอ้าชน/ชน’ ไม่รู้ว่าดื่มไปเท่าไหร่... ไม่รู้ว่าชนแก้วไปแล้วกี่คน... ไม่รู้ว่าปริมาณแอลกอฮอร์ในร่างกายตอนนี้มีมากแค่ไหน... ทว่ายิ่งดื่มก็ยิ่งรู้สึกเศร้า เรื่องราวเศร้า ๆ ฉายซ้ำไปซ้ำมาในหัว ใบหน้าที่เคยยิ้มแย้มเปลี่ยนเป็นเศร้าสร้อยไปแล้ว ต่อหน้าผู้คนเธอพยายามฝืนยิ้มและบอกตัวเองว่าไม่เป็นไร แต่ใครจะรู้ว่าในช่วงที่มาฝึกงานมีอะไรเข้ามากระทบจิตใจเธอบ้าง นอกจากเรื่องในที่ทำงานที่มีสุขบ้างเครียดบ้าง ภาพเพื่อนสนิทต่างคณะที่ฆ่าตัวตายเพราะถูกแฟนทิ้งไปหามือที่สามลอยเข้ามาในหัว ก่อนจะเปลี่ยนเป็นภาพของอดีตแฟนหนุ่มที่เพิ่งเลิกรากันไปเมื่อเดือนที่แล้วกับผู้หญิงอีกคนที่เข้ามาแทรกกลางลักลอบมีความสัมพันธ์จนเธอจับได้ ภาพเหล่านั้นเรียกให้ความเศร้าเข้าเกาะกินหัวใจทว่าทำนบความเศร้ากลับไม่ได้พังทลายด้วยภาพเหล่านั้นแต่เป็นภาพของผู้หญิงอายุยี่สิบปลาย ๆ ที่ท้องโตใกล้คลอดอยู่ในอ้อมกอดของคุณพ่อที่เธอและพี่สาวเข้าใจว่ารักลูกรักเมียมาโดยตลอดที่ผุดเข้ามาในหัว ข้าง ๆ เธอคนนั้นยังมีเด็กชายวัยแปดเก้าขวบที่มีใบหน้าถอดมาจากผู้เป็นพ่อของเธอมาราวกับฝาแฝด มันคือเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อหนึ่งเดือนก่อน...ความจริงก็คือผู้เป็นพ่อมีอีกครอบครัวซุกซ่อนเอาไว้ พ่อที่รักและทะนุถนอมเธอกับพี่สาวเสมอมากลายเป็นผู้ชายนอกใจ และทำให้ผู้เป็นแม่เสียใจ บ้านที่เคยสงบสุขพังทลายในชั่วพริบตา ผู้เป็นแม่ขอหย่าและพาเธอกับพี่สาวออกมาจากบ้านหลังนั้นในทันทีที่รู้ความจริง..และพ่อก็ไม่รั้งพวกเธอเอาไว้เลยแม้แต่ครึ่งคำ เพราะรู้ว่าผู้เป็นแม่เสียใจแต่พยายามเข้มแข็งเพื่อเธอและพี่สาว ศศิลัลน์จึงพยายามทำตัวเข้มแข็งมาโดยตลอดแต่พอเมา...ทุกความเสียใจก็ประดังประเดเข้ามา ‘พอได้แล้ว คุณดื่มมากไปแล้วนะ’ ในขณะที่กำลังดื่มราวกับต้องการจะเมาให้มากกว่านี้จะได้ลืม ๆ ไป เสียงห้ามที่ฟังแล้วไม่ได้อบอุ่นแต่ก็ไม่ได้แข็งกระทื่อเกินไปก็ถูกส่งมาจากใครคนนึง ลภณดนัย หรือ พี่เลย์...เขาเป็นรุ่นพี่ร่วมสถาบันที่สนิทสนมกับพี่รหัสของเธอ ที่มหาวิทยาลัยเขาเคยเป็นรุ่นพี่ที่ฮอตมาก ๆ ทั้งหล่อและเก่งในทุก ๆ ด้าน สาว ๆ หลายคนตกหลุมรักเขาจนเก็บไปเพ้ออยู่บ่อย ๆ เธอเองก็เคยเป็นหนึ่งคนที่แอบปลื้มพี่เลย์ ไม่สิ...แอบรักเลยล่ะ แต่คนเรามันก็มีทั้งคนในฝันและคนในความเป็นจริง ทุกคนจำเป็นต้องตื่นจากฝัน... พี่เลย์กลายเป็นคนในฝันที่เธอไม่กล้าไปแข่งขันกับใคร เก็บเขาไว้เพียงในฝันและหันมาเปิดใจกับความเป็นจริง ในตอนที่คนในฝันมาอยู่ตรงหน้าก็คือตอนที่มาฝึกงานและได้เขามาเป็นพี่เลี้ยงคอยช่วยสอนงาน แต่ก็เป็นตอนที่เธอมีแฟนแล้ว เธอกับเขาจึงเป็นเหมือนเส้นขนานที่ไม่บรรจบ ในตอนนี้เธอกับเขาจึงเป็นแค่รุ่นพี่และรุ่นน้อง แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังสังเกตเห็นว่าเธอเศร้าและมารั้งไว้ไม่ให้เธอดื่มต่อ ‘คุณเมาแล้ว กลับเถอะ เดี๋ยวผมไปส่ง’ อาจจะแค่เข้ามาเตือนเพราะหวังดีในฐานะรุ่นพี่รุ่นน้อง หรืออาจจะเพราะเห็นแก่พี่รหัสที่เป็นเพื่อนของเขาจึงทำให้ลภณดนัยออกปากห้ามและอาสาไปส่งศศิลัลน์ก็ไม่อาจรู้ แต่มันกลับเป็นจุดเริ่มต้นของเรื่องที่ไม่ควรเกิด ไม่รู้เพราะความใจดีของเขา หรือความคิดไม่ซื่อลึก ๆ ที่ยังไม่ได้จางหายเธอถึงได้รั้งเขาเอาไว้และเลยเถิดอย่างห้ามไม่อยู่ ‘อยู่ก่อนได้มั้ย ฮึก ลัลน์ไม่เหลือใครแล้ว’ ปัจจุบัน ภาพความทรงจำในตอนที่รั้งคอลภณดนัยเข้ามาใกล้และทิ้งตัวลงบนเตียงรวมถึงความทรงจำชวนให้สั่นไหวผุดเข้ามาในหัวเป็นฉาก ๆ จนศศิลัลน์ต้องสะบัดหน้าขับไล่ความคิด เธอจะทำยังไงดีล่ะ? เป็นที่ชัดเจนว่าเมื่อคืนเธอเมาหนักจนรั้งเขาเอาไว้จนเลยเถิด เป็นที่แน่ชัดว่าบนเตียงนั้นมีเรื่องชวนให้สั่นไหวเกิดขึ้นจนเกือบเช้าโดยที่เธอเป็นฝ่ายเริ่ม และเห็นอยู่ชัด ๆ ว่าเขาคือพี่เลย์คนนั้นที่เธอแอบคิดไม่ซื่ออยู่ลึก ๆ จริง ๆ จากนั้นไปเธอควรทำอย่างไรล่ะ? Rrrr. ไม่ทันจะคิดอ่านอะไรโทรศัพท์มือถือที่ถูกวางไว้ข้างหัวเตียงสั่นสะเทือนจนทำให้หญิงสาวต้องก้มมอง ศศิลัลน์จะปลุกคนหลับอยู่แล้วถ้าไม่เห็นชื่อที่ปรากฎบนหน้าจอซะก่อน ปลายนิ้วที่กำลังจะสัมผัสลงบนท่อนแขนคนหลับชะงักงันไปในทันที ‘คุณแฟน’ คนที่ชื่อแฟน...บนโลกนี้ก็คงจะมีอยู่ แต่เจ้าของหมายเลขที่ถูกบันทึกไว้ว่า ‘คุณแฟน’ จะชื่อแฟนจริง ๆ น่ะเหรอ? หัวใจของหญิงสาวเย็นเฉียบเมื่อสมองขบคิดและเอียงเอนไปอีกแง่มุมหนึ่งมากกว่า เขา...มีแฟนแล้ว ตึ่ง! คุณแฟน : ถ้าไม่ยอมโทรกลับเราเลิกกัน! ข้อความที่ปรากฎบนหน้าจอเปลี่ยนเป็นข้อความจากแอพพลิเคชั่นสนทนายอดฮิต และมันก็เป็นสิ่งที่ทำให้ทุกอย่างชัดเจนขึ้น...เธอไม่ได้คิดไปเอง เขามีแฟนแล้ว มือเรียวเล็กยกขึ้นปิดปาก ไม่ให้ส่งเสียงออกมา กระบอกตาร้อนผ่าวอย่างห้ามไม่อยู่ ความเข้มแข็งพังทลายลงต่อหน้าต่อตา พี่เลย์มีแฟนแล้ว...เธอมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับแฟนชาวบ้านอย่างนั้นเหรอ? ถ้าอย่างนั้นแล้วเธอต่างอะไรกับผู้หญิงหน้าด้านที่เธอจับได้คาหนังคาเขาว่าเป็นชู้กับแฟนของเธอหรือมือที่สามที่เข้าไปแทรกกลางความสัมพันธ์ของเพื่อนจนเพื่อนของเธอฆ่าตัวตายกันล่ะ และยิ่งไปกว่านั้นมันจะไปต่างอะไรกับผู้หญิงหน้าไม่อายที่ตั้งท้องลูกของสามีชาวบ้านโดยไม่รู้สึกผิดอย่างอีกบ้านของพ่อของเธอล่ะ คนมาก่อนย่อมต้องเสียใจ...คนมาแทรกย่อมน่ารังเกียจ ศศิลัลน์พูดได้เต็มปากว่าเกลียดคนที่เข้าไปแทรกกลางความรักของใครอย่างหน้าไม่อาย และเป็นที่แน่ชัดว่าเกลียดอะไรก็ย่อมไม่ทำอย่างนั้น หญิงสาวสูดหายใจลึก ๆ คว้าเอาเสื้อเชิ้ตตัวใหญ่ของคนที่ยังหลับอยู่มาใส่แทนเสื้อที่มันขาดจนใส่ไม่ได้ก่อนจะหอบร่างเหนื่อยล้าออกจากห้องโดยไม่หันกลับ...เธอจะไม่ยอมให้ความสัมพันธ์จากคืนเมามายมาทำให้ตัวเองตกอยู่ในสถานะที่เธอเกลียด ไม่มีวัน!!!

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more