ยอดดวงใจเทพบุตรน้ำแข็ง

ตอนที่ 9

ไม่เคยใกล้ชิดผู้ชายคนไหนมากเท่าเขามาก่อน จะมีก็แค่ครั้งเดียวในคืนนั้น แต่นั้นมันก็เป็นแค่ความพลั้งเผลอ เธอเข้าใจ นอกนั้นก็ไม่ได้มีอะไรเกินเลยไปมากกว่านี้ แล้วเหตุใดจึงต้องบังคับขู่เข็ญให้ทำในสิ่งที่ไม่ต้องการด้วย

โมนาจำยอมต้องนั่งทนมองเขาแต่งตัวออกไปทำงาน เขาพยายามอธิบายว่าเธอต้องเตรียมชุดให้ยังไงบ้าง มายืนส่งหน้าคฤหาสน์ ขณะซาฟขึ้นรถชายหนุ่มหันมาสบตา หญิงสาวมองตามจนรถเคลื่อนลับหาย

ไปแล้ว... การมีเขาอยู่มันทำให้เธอรู้สึกอึดอัดมากจริงๆ

ร่างสูงใหญ่นั่งนิ่งบนเก้าอี้หนังสีดำสนิท สายตาเขากำลังจดจ้องไปยังเอกสารตรงหน้า คิ้วเข้มหนาขมวดเข้าหากันด้วยความแปลกใจ เอกสารบ่งบอกถึงการทรยศหักหลังภายในตระกูลดีกาลโน่ ไม่อยากเข้าไปก้าวก่าย  ดูท่าแล้วเวน่าคงเจ็บปวดมากทีเดียว เขาหวังว่ามัสสิโม่คงไม่เสนอหน้ามายุ่งวุ่นวายกับอัลเล็นโซ่ ไม่เช่นนั้นตระกูลนั้นได้ถึงกาลพินาศแน่

เทียร่าจ้องมองไปยังคฤหาสน์หลังงาม ที่เคยได้พำนักในฐานะว่าที่เจ้าสาวของซาฟ แต่เธอต้องตกจากสวรรค์เพราะน้องสาว ความริษยาเข้าครอบงำเธอหาจังหวะปลอดคนรีบเดินไปหาน้องสาวที่คฤหาสน์อันแสนงดงาม

โมนานั่งถักไหมพรมที่เธอรักในสวนด้านหลัง ตอนนี้เป็นช่วงเวลาที่ดีที่สุด เพราะเธอไม่ต้องมาเผชิญหน้ากับเขา ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ที่ตนเองจะตกอยู่ในอ้อมแขน และกลายเป็นของเล่นชั่วคราวให้กับซาฟ เธอกลัวจริงๆ

“โมนา!”เสียงตวาดกร้าวดังขึ้น เธอสะดุ้งจนไหมพรมในมือตกลงสู่พื้น

เธอรีบลุกขึ้นยืนหันไปมองพี่สาวด้วยความกลัว น้ำตาเริ่มเอ่อล้น

“พะ..พี่เทียร่า” หญิงสาวเรียกพี่แผ่วเบา

เทียร่าเดินเข้ามากระชากท่อนแขนน้องสาวไว้ ใบหน้าเกรี้ยวกราดก่อนจะกัดฟันพูดสิ่งที่ตนเองปรารถนาออกมา

“ฉันบอกให้แกออกไปจากที่นี่ทำไมแกไม่ไป หรือแกอยากมีผัวคนเดียวกับพี่ของแก อีลูกเมียน้อยอย่างแก ไม่มีสิทธิ์มาเผยอหน้าอยู่ในตระกูลผู้ดีแบบนี้ ไสหัวแกไปจากที่นี่ซะ!” เทียร่าตวาด เหวี่ยงร่างน้องสาวจนล้มกองกับพื้น

“โอ้ย!” หญิงสาวร้อง มือครูดกับพื้นจนเลือดไหลซึม

“สมน้ำหน้า ไปจากที่นี่ซะอย่าให้ฉันต้องมาเตือนแกอีก!”

บ่าวไพร่ในคฤหาสน์มองหญิงสาวด้วยความสงสาร แต่ไม่กล้าพอเข้าไปช่วยเหลือเพราะเป็นเรื่องของพี่น้อง คนถูกกระทำสะอื้นออกมา ทำไมพี่เทียร่า ถึงไม่เคยทำดี หรือพูดดีกับเธอสักครั้ง ทั้งที่เธอทำทุกอย่างให้พี่เห็นว่าเธอรักพี่มากแค่ไหน

เสียงรถจอดเทียบหน้าคฤหาสน์ เจ้าของรถลงมาโดยมีคนเปิดประตูให้ ซาฟกวาดตามองหาว่าที่เจ้าสาว จนกระทั่งสาวใช้เดินมารับเสื้อสูท จึงเอ่ยปากถาม

“คุณหนูโมนาไปไหน”

“เห็นเธออยู่ที่สวนด้านหลังค่ะ”

ชายหนุ่มไม่พูดคำใด ก้าวยาวเพื่อตามหาโมนา

หญิงสาวยืนนิ่งเหม่อมองไปยังสระน้ำสีคราม น้ำตาไหลอาบแก้ม แค่เธอเสียแม่ ก็เสียใจมากอยู่แล้ว พี่สาวยังจะมาตอกย้ำเรื่องลูกเมียน้อยไม่จบสิ้น เธอเองก็มีหัวใจ เจ็บเป็น กลัวเป็น อยู่ที่นี่ตัวเธอเหมือนถูกปล่อยให้โดดเดี่ยว

เทียร่ายังคงมองแผ่นหลังน้องสาวแววตาแข็งกร้าว ให้มันไปจากที่นี่ยังไปยืนอาลัยอาวรณ์สระน้ำอีก หรือเมื่อคืนนอนกับซาฟแล้ว ถึงแสดงอาการเสียใจแบบนี้

กำจัดมันซะ!

เสียงเธอดังขึ้นในใจ เห็นทีจะปล่อยให้มันเนิ่นนานไปกว่านี้ไม่ได้แล้ว หากไม่มีโมนาเธอคงกลายเป็นผู้หญิงของตระกูลอัลเล็นโซ่ พี่เวน่าแต่งงานแล้ว เหลือแค่ลูกเมียน้อยอย่างโมนาเท่านั้น

ตูม!

ร่างบอบบางตกลงไปในสระน้ำด้วยแรงผลักจากใครบางคน โมนาตะเกียกตะกายด้วยความกลัวเธอสำลักน้ำจนน้ำหูน้ำตาไหล พลางกรีดร้อง เธอว่ายน้ำไม่เป็น

“ช่วยด้วย! ช่วยฉันด้วย!”

เสียงสำลักน้ำและเสียงตะโกนแผ่วเบาฉุดให้ร่างสูงใหญ่รีบวิ่งเข้าไป ดวงตาเขาเบิกกว้างเมื่อเห็นคุณหนูแสนสวยกำลังตะเกียกตะกายอยู่เหนือผืนน้ำ เดี๋ยวจมแล้วก็ทะลึ่งพรวดขึ้นมา จนกระทั่งเสียงเงียบหายพร้อมร่างที่ดำดิ่งสู่ก้นสระ ซาฟรีบกระโจนลงไปในน้ำคว้าเอวลากขึ้นบนพื้นดิน

“โมนา!” เขาเรียก แล้วตบแก้มเบาๆ

คนจมน้ำนิ่งไม่ไหวติ่ง ซาฟก้มลงฟังเสียงหัวใจ เธอยังไม่ตาย ยังมีลมหายใจอยู่ ยกต้นคอขึ้นจับปลายคางบีบจมูกไว้ ก้มลงเป่าลมไปในช่องปาก สองมือประกบกดลงไปกลางทรวงอกเขาทำอยู่สองสามครั้ง จนสำลักน้ำออกมา

“เป็นยังไงบ้าง!” ซาฟมองดูอาการของเธอ

น้ำตาไหลออกมาใบหน้างดงามเริ่มซีดเซียว ฟันกระทบกันเพราะความหนาว เธอปิดหน้าร่ำไห้ด้วยความเสียใจ... มีคนผลักเธอลงไป เห็นเงาในผืนน้ำ พี่เทียร่าคิดจะฆ่าเธอ

ชายหนุ่มมองดูเธอสะอื้น แต่แล้วเขาก็ต้องชะงักเมื่อชุดแซกสีขาวที่เธอใส่อยู่เปียกน้ำจนหมด มันบางเสียจน... เขาเห็นว่าทรวดทรงเป็นยังไง มีน้ำมีนวลมากแค่ไหน ไม่น่าเชื่อ โมนาซ่อนรูปลักษณ์ที่อวบอิ่มภายใต้เสื้อผ้าแสนหวานพวกนั้นไว้ ดูภายนอกไม่รู้เลย จะเป็นผู้หญิงที่พร้อมทั้งหน้าตาและรูปร่างขนาดนี้

“ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนไหม?”

เธอสั่นศีรษะทั้งๆ ที่ตัวเองยังสะอื้นอยู่อย่างนั้น เขาเองก็ไม่รู้จะทำยังไง โมนาเหลือบมองสายตาเขาที่กำลังมองมา ซาฟไม่ได้สนใจใบหน้าแต่กลับจ้องจุดอื่นแทน คนตัวเล็กก้มลงมองตนเองเช่นกัน พอพบสภาพเลยตกใจ

“ว๊าย!” เธอร้องแล้วรีบยกมือปกปิดเรือนร่างตนเอง

“ปิดยังไงก็ไม่มิดหรอกครับคุณหนู ไปแต่งตัวบนห้องเถอะ”