น้ำขิงดาราสาวขาวเอ็กซ์หุ่นยั่วตาเสือสิงห์กระทิงแรดรีบเดินเบียดเสียดผู้คนในเครื่องบินไปยังทางออกฉุกเฉินเพื่อสไลด์ลงเนื่องจากเครื่องบินที่นั่งมานั้นขัดข้องต้องเร่งอพยพผู้โดยสารลงทางออกฉุกเฉินแต่ด้วยบาปเธอคงหน้าถึงไม่สามารถเบียดผู้คนออกไปได้ในใจแต่ภาวนาขอพรว่าหากนางต้องตายไปก็อย่าให้ลำบากลำบนเลยถ้าต้องลงนรกจริงๆ ก็ขอให้ลงขุมตื้นๆ อย่าลึกเกินเลย
เพียงนึกอยู่ไม่นานความรู้สึกเหมือนตกจากที่สูงวูบหนึ่งนั้นทำเอาน้ำขิงใจหวิวหลับตาแน่นรอความตายสถานเดียว
กรี๊ดดดดดดด
ตุบ!
ฮือๆ ตายแน่ๆ น้ำขิงงานปาตี้สายฝอที่รอคอยอดแล้วชั่วชีวิต
น้ำขิงนิ่งไปนานก่อนจะได้ยินเสียงฮือฮารอบกายแต่งนางไม่ได้คิดลืมตาเพราะยังทำใจรับความตายอันรวดเร็วเช่นนี้ได้
“ฝ่าบาทเป็นอย่างไรบ้างพะยะค่ะ” เสียงดัดผู้ชายก็ไม่ใช่ผู้หญิงทำให้น้ำขิงค่อยลืมตาก่อนจะตกใจกับใบหน้าหล่อเหล่าที่ห่างจากเต้านมล้นเสื้อแค่คืบ
ใครวะเนี้ย!!!!!!!
ตาคม คิ้วเข้ม จมูกโด่งสันใบหน้าไร้สิวหรือจุดด่างดำปากหยักชมพูระเรื่อน่าจูบจากการประเมินภาพรวมแล้วถือว่าผ่านเกณฑ์คนหล่อไปหนึ่งช่วงตึก
อร๊ายยยย เดี๋ยวนี้ยมบาลหน้าหล่อขนาดนี้เลยเหรอไม่เห็นรู้มาก่อนเลยกลัวความตายอยู่ตั้งนาน
“บังอาจนักกล้าดีอย่างไรไปนั่งบนบัลลังก์กับฝ่าบาท!” เสียงดุชวนขนลุกทำให้น้ำขิงเริ่มสนใจมองรอบข้างก่อนเบิกตากว้างกับทุกอย่างรอบกาย
“เชี่ย!!!!!!!” ภาพผู้คนสวมใส่ชุดจีนโบราณมองมาทางนางกันให้หน้าสลอน
น้ำขิงอุทานได้คำเดียวในตอนนี้
“จะ เจ้าเป็นใคร” คนหน้าหล่อตาคมถามน้ำขิงเสียงแหบพร่าหลังจากเรียกคืนสติเลิกสนใจสองเต้าอวบล้นตรงหน้าพระองค์ได้
ฮ่องเต้มองสตรีที่ร่วงจากฟ้าลงมานั่งบนคร่อมบนตักพระองค์ที่เพิ่งนั่งบนบัลลังก์ไม่กี่อัดใจซ้ำร้ายชุดที่นางสวมใส่ก็แปลกประหลาดเปิดเนื้อหนังเสียน่าเกลียด
“ข้า เออ ข้าคือองค์หญิงจากต่างแคว้น” คำโกหกนี้แหละที่พาให้ชีวิตนางต้องวุ่นวายจนถึงขีดสุดอย่างไม่รู้เนื้อรู้ตัว
ไม่รู้หรอกว่าตัวเองมาอยู่ที่ไหนแต่จากภาษาจีนที่ได้ยินแล้วคงไม่มีใครรู้หรอกว่าน้ำขิงคนนี้มาจากพัทยาหากว่าหลุดมายุคโบราณแบบนี้การเอาตัวรอดเฉพาะหน้าสำคัญที่สุด
“เอานางไปประหาร!!” สิ้นเสียงรับสั่งทหารก็เร่งกรูกันเข้ามาหมายจะจับหญิงสาวประหลาดที่บังอาจนั่งบนบัลลังก์ไม่พอยังนั่งคร่อมฮ่องเต้อย่างไม่รู้จักละอายแก่ใจ
อร๊ายยยยย ผัวจะประหารเมียไม่ได้!!!!
ห๊ะ อุตส่าห์โกหกว่าเป็นองค์หญิงหวังรอดแต่กลับจะประหารกันเฉยเลย หน้าใสนมทะลักหุ่นน่าขย้ำยังไม่สนใจเลยเหรอ
“กรี๊ดดดด! ข้าองค์หญิงน้ำขิงแห่งแคว้นพัทยาใครกล้าทำร้ายละก็คนทั้งแคว้นจะเกิดกลียุคแน่บ้านเมืองพวกท่านจะล่มสลายกษัตริย์จะมีลูกไม่ได้ไปเก้าชั่วโคตร!”
น้ำขิงโน้มตัวกอดคอฮ่องเต้ไว้ไม่ปล่อยแม้ใบหน้าพระองค์จะซุกอยู่กับร่องอกนั้นแทบขาดใจก็ตามทหารที่เตรียมเข้ามาดึงร่่างสตรีบนตักฮ่องเต้ชะงักไม่กล้าเข้าใกล้เกรงว่านางจะลอบทำร้ายฝ่าบาทที่ดูนิ่งคล้ายกับสติเลื่อนลอยปล่อยให้องค์หญิงต่างแคว้นผู้นี้กอดรัดอยู่นานสองนานโดยไม่ขยับ
ขุนนางทุกคนต่างคิดเห็นเป็นสิ่งเดียวกันเลยว่า
‘ฝ่าบาทถูกพิษร้ายทำให้ไม่สามารถขยับได้!’