ตอนที่ 3 เข้าใจผิด
1493 Words
หลังจากที่เชนท์ได้เข้ามาช่วยงานที่ร้านตามที่รับปากไว้กับน้ำชา เขาก็ทำหน้าที่คอยบริการดูแลลูกค้าและคอยช่วยเหลือมีนาทำงานอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย แขกที่เข้าร้านก็แน่นทั้งวันเพราะเป็นช่วงวันหยุดยาว กิจการที่ร้านนั้นดีมากๆมีทั้งลูกค้าประจำและลูกค้าขาจร
“สวัสดีครับคุณลูกค้า”
“สวัสดีค่ะแหมวันนี้ไม่เห็นน้องน้ำชาเจ้าของร้านเลยปกติจะเป็นคงชงให้พี่”
“อ๋อ!!..ครับพอดีว่าเจ้าของร้านหนีเที่ยวนะครับ”
“อุ๊ต๊ะ!!…เลยส่งบาริสต้าหนุ่มหล่อมาชงแทนเลยเหรอคะ?”
“คือว่า…ผมชงไม่เป็นหรอกครับเดี๋ยวให้น้องๆมาชงให้แทนนะครับต้องขออภัยด้วย”
“เดี๋ยวมีนาชงให้เองค่ะพี่เชนท์ไปรับออเดอร์แทนมีนาก็ได้ค่ะ”
“ของพี่เอาเหมือนเดิมเพิ่มช็อตนะคะ”
“เอ่อ!!..ต้องขอโทษด้วยนะคะพอดีหนูไม่ทราบว่าปกติคุณพี่ชอบทานเมนูไหน?”
“อุ๊ย!!!…พี่ลืมค่ะชินกับน้องน้ำชาเธอจะจำได้ว่าพี่ชอบทานอะไรน้องน้ำชาน่ารักชงกาแฟอร่อยคิดถึงเลยนะเนี้ย” มีนาเริ่มรู้สึกอึดอัดที่ลูกค้าต่างชื่นชมน้ำชาเป็นเสียงเดียวกันว่าใส่ใจและจดจำรายละเอียดของลูกค้าได้ ว่าคนไหนชื่ออะไรคนไหนชอบทานเมนูไหน จึงฝืนยิ้มแล้วขออภัยลูกค้าไปหลายคนเพราะงานชงกาแฟไม่ใช่หน้าที่หลักของเธอ
“ค่ะ…เดี๋ยวอาทิตย์หน้าก็มาแล้วค่ะ”
“ของพี่อเมริกาโน่ร้อนเพิ่มช็อตจ้า!!..แล้วก็ชีทเค้กอีก1”
“รับออเดอร์ค่ะเชิญคุณพี่นั่งรอก่อนนะคะ”
หลังจากลูกค้าเริ่มทยอยออกจากร้านและขนมในร้านก็หมด ในที่สุดก็ถึงเวลาปิดร้านพนักงานทุกคนวันนี้เหน็ดเหนื่อยเพราะลูกค้าแน่นมาก รายได้วันนี้สรุปก็เกินเป้าเชนท์จึงวีดีโอคลอหาน้ำชาและเพนนีเพื่อโชว์ผลงานของเขาและพนักงานทุกคนในร้านวันนี้
“คนสวยนอนหรือยัง??”
“ยังเลยค่ะพี่เชนท์เพิ่งจะสี่ทุ่มชายังปรับเวลาไม่ได้”
“นี่ดูนี่สิ” เชนท์หมุนกล้องให้ดูบรรยากาศภายในร้านที่ตอนนี้ทุกคนกำลังนั่งทานชาบูกันอยู่
“พี่ชาๆๆ วันนี้ยอดเกินเป้าพี่มีนาพี่เชนท์จัดชาบูมาให้พวกเรา” เสียงพนักงานสาวๆโบกมือส่งยิ้มทักทายดีใจที่วันนี้ได้กินชาบู
“เก่งจังเลย….เดี๋ยวกลับไทยจะมีของฝากให้ทุกคนน๊า”
“ยัยมีนากินอยู่นั่นไม่พูดไม่จาอดอยากมาจากไหน?”
“นี่ๆๆๆ หมูยั่วๆจ้า!!….ชั้นหิวจนจะกินช้างได้ทั้งตัวเหนื่อยมากกหิวก็บอกนะเพนนีจะกินเผื่อ” มีนาคีบหมูมาโชว์ผ่านกล้องยั่วเป็นการยั่วเพื่อน
“งื้อ!!!..ฉันจะนอนแล้วยัยบ้า”
“น้ำชาครับพักผ่อนนะรีบๆกลับมาล่ะพี่คิดถึง”
“ค่า!!…พี่เชนท์”
“อย่าดื่มเยอะนะคะเดี๋ยวขับรถไม่ไหว”
“โอเคคร๊าบ…บาย”
“บายค่ะ”
@ประเทศสวิสเซอร์แลนด์
น้ำชาและเพนนีได้ดูกล้องวงจรปิดย้อนหลังคอยติดตามดูพฤติกรรมของเชนท์และมีนาก็ไม่พบความผิดปกติใดใด ซึ่งมันทำให้น้ำชารู้สึกใจชื้นและดีใจขึ้นมาบ้างแต่เธอก็ยังไม่วางใจยังคงคอยเฝ้าดูพฤติกรรมของคนทั้งคู่อยู่
“เพนนีพี่เชนท์กับมีนาพวกเขาก็ดูปกติดีนี่”
“อืม!!..หรือว่าฉันจะคิดมากไปเองวะแก??”
“ถ้าพี่เชนท์กับฉันจะต้องเลิกรากันเพราะมือที่สามฉันก็รับได้นะถ้าผู้หญิงคนนั้นคือคนอื่น”
“แกไม่รักพี่เชนท์แล้วเหรอ?”
“รักสิรักมากๆเลยแหล่ะฉันอยากแต่งงานกับเค้า”
“ก็แง๋ละสิ!!…พี่เชนท์โปรไฟล์เริสขนาดนั้นอนาคตก็ดีเพรียบพร้อมทุกอย่างเหมาะสมกับแกมาก”
“เฮ้อ!!!..”
“ชา…เผื่อใจไว้บ้างก็ดีนะแกสมมติว่าสองคนนั่นเกิดกิ๊กกันขึ้นมาแกจะทำยังไง?”
“ยังคิดไม่ออกเลยเพนนีฉันคงเหมือนตกนรกเพราะฉันรับไม่ได้กับการที่ถูกเพื่อนรักหักหลัง”
“ฉันอยู่ข้างๆแกเสมอนะ”
“อื้ม!!..ขอบใจจ๊ะ”
หลังจากทริปการเดินทางผ่านพ้นไปทั้ง 2 สัปดาห์น้ำชาและเพนนีก็ไม่พบว่าเชนท์และมีนามีท่าทีผิดปกติหรือน่าสงสัยส่อแววไปในเชิงชู้สาว เพนนีจึงต้องรีบขอโทษน้ำชาที่ทำให้เพื่อนต้องไม่สบายใจเธอเองก็รู้สึกผิดที่ระแวงมีนาเพื่อนรักอีกคนไป จึงชวนน้ำชาท่องเที่ยวก่อนกลับประเทศไทยเพื่อเป็นการไถ่โทษ
2 สัปดาห์ต่อมา
“สวัสดีครับน้องน้ำชา”
“สวัสดีค่ะคุณพี่เกริกพล”
“เจ้าของร้านหายไปตั้งนานพี่จะลงแดงตายอยู่แล้วใครชงก็ไม่เหมือนน้องน้ำชาสักคน พี่ขอสารภาพตรงๆนะว่าแอบนอกใจไปลองร้านอื่น”
“งื้อ!!!…พี่เกริกพลเห็นมั๊ยล่ะคะว่าพี่ถูกชาสาปให้กินกาแฟร้านไหนก็ไม่อร่อยเท่าร้านนี้”
“ถึงว่าล่ะครับแม่มดสวยน่ารักแบบนี้พี่ยอมโดนสาป ฮ่าๆๆ”
“สรุปเอาเหมือนเดิมนะค๊ะ?”
“คร๊าบบ!”
มีนาที่คอยแอบมองดูน้ำชาหลังจากกลับมาจากทริปเที่ยวต่างประเทศดูสดใสหัวเราะทั้งวันอารมณ์ดีเป็นพิเศษ ลูกค้าก็ชื่นชมหยอกล้อเธอเล่นสนิทสนมเหมือนเช่นเคย มีนาเองก็เป็นคนรูปร่างหน้าตาดีสะสวยแต่เธอจะเป็นคนเงียบๆพูดน้อยเรียบร้อยดูโตเป็นผู้ใหญ่กว่าเพนนีและน้ำชามาก เธอจึงพักลักจำกลวิธีท่าทางการพูดคุยการเอาใจลูกค้าของน้ำชาเอาไว้เธออยากให้ลูกค้าติดเธอเหมือนกับน้ำชาบ้าง
“อ้าว!!..เพนนีมาได้ไงวะแก??” เพนนีเดินยิ้มเข้ามาในร้านพร้อมกับถือถุงกระดาษใบหนึ่งแล้วยื่นให้กับมีนา
“ก็เอาของฝากมาให้มีนาเพื่อนสาวไงจ๊ะ”
“ใจดีไม่เปลี่ยนเลยนะขอบคุณค่ะคุณหนูเพนนีเพื่อนรัก”
“รีบเปิดสิฉันตั้งใจซื้อมาให้เธอเลยนะมีนา” มีนาจึงเปิดถุงดูแล้วหยิบของฝากขึ้นมาพร้อมกับยิ้มออกมาสายตาเป็นประกายเธอดีใจที่ได้รับของฝาก
“ชอบมั๊ย??”
“อื้มๆๆ…ชอบกำลังอยากได้อยู่พอดีแท่งเก่าใช้ไปหมดแล้วแกนี่รู้ใจฉันจริงๆ”
“จ๊า!!!..สีนี้นู้นๆเหมาะกับแกดีลิปสติกที่แกใช้อยู่ก็สีนี้ยังไม่หมดนมีอีก แท่นแทนแท๊น!!!…นี่อีกชิ้นจ้า”
“ช็อคโกแลต….มันว๊าวมากแก” มีนาทำตาโตยิ้มกว้าง
“อื้ม!!..เดี๋ยวมีโอกาสก็ไปเที่ยวด้วยกัน 3 คนเนอะ”
“ได้ๆ ขอเก็บตังค์แป๊บ”
สักครู่น้ำชาจึงเดินขึ้นไปชั้นบนของร้านซึ่งเป็นห้องพักของเธอแล้วไปหยิบกล่องของฝากเดินลงมาที่ชั้นล่าง เธอเองก็ซื้อของฝากมาให้มีนาเช่นกัน
“มีนาของฝากจากฉันนะ” มีนาจึงรับมันไว้แล้วเปิดดู
“กรี๊ด!!!!…นาฬิกา Patek Philippe สวยมากเลยชา”
“ลองใส่ดูสิฉันว่ามันเหมาะกับแก” มีนาจึงลองใส่นาฬิกาหรูแบรนด์ดังซึ่งมันสวยและเหมาะกับข้อแขนเล็กของเธอ
“ชา…ราคามันแรงมากนะแกทำไมต้องเปลืองเงินซื้อของฟุ่มเฟือยให้ฉันด้วย”
“ก็แกทำงานหนักช่วงที่ฉันไม่อยู่แกเป็นเพื่อนรักเป็นหุ้นส่วนคนสำคัญฉันเต็มใจให้แก”
“อื้อ!!!…ขอบคุณพวกแกทั้งสองคนนะที่ยังคิดถึงฉัน”
ทั้งสามสาวจึงสวมกอดกันอย่างซาบซึ้งในมิตรภาพของคำว่าเพื่อนและหุ้นส่วน น้ำชาเธอเองก็ดีใจที่มีนาไม่ได้เป็นแบบที่เธอและเพนนีระแวง ด้วยความรักเพื่อนจึงซื้อของฝากมูลค่าหลักแสนเป็นของขวัญให้และในใจลึกๆน้ำชาเองก็รู้สึกผิดต่อมีนาที่แอบสงสัยในตัวเธอกับเชนท์แฟนหนุ่มรุ่นพี่เช่นกัน
“อุ้ย!!..พี่เชนท์โทรมาฉันขอตัวไปรับสายก่อนนะจ๊ะ” น้ำชาจึงเดินออกมานอกร้านเพื่อรับสายจากเชนท์เพราะวันนี้เธอมีนัดออกเดทกับเขาตอนเย็น
“ย่ะ!!…เกลียดนักพวกคลั่งรักหมั่นไส้เน๊อะมีนา??”
“อืม!!…แกหิวมั๊ย?..เดี๋ยวฉันไปเอาขนมกับกาแฟมาให้”
“ของคุณน๊า….น่ารักที่สุด”
“ชิ!!!”
มีนาคว่ำปากใส่เพนนีเป็นการหยอกล้อเธอจึงเดินไปที่ตู้หน้าร้านเพื่อเลือกขนมเค้กมา 1 ชิ้นจัดใส่จานพร้อมกับชงกาแฟให้กับเพนนีอีก 1 แก้วแล้วมานั่งคุยเป็นเพื่อนเพนนี
- Writer
