หลิวจิวอิง ได้รับอนุญาตให้กลับบ้านในวันที่สามของวันแต่งงาน องค์ไท่จื่อเสด็จมาเคียงคู่ ผู้คนลอบมองอยู่ตามรายทาง ใบหน้างดงามของบุรุษเพศเปิดเผยต่อชาวบ้านร้านตลาดอยู่เช่นเดิม และเพิ่มเติมคือมีองค์ชายรอง เดินติดตามคนทั้งคู่ แก้คำครหาต่อผู้คนสิ้น ผู้คนทาบอกขึ้นมาเบาๆ และมีเสียงสตรีกรีดร้องดังลั่นถนนขึ้นมา
"องค์ชายเพคะ องค์ชาย หม่อมฉันรักองค์ชายเพคะ กรี้ดดด!!!! "
องค์ชายรองกางพัด ถือร่มเสด็จออกไปในทันใด ทรงเข้าหาโอบกอดสนทนากับเหล่าสตรีอย่างเจ้าชู้นัก หลอกกินเต้าหู้สตรีอย่างพึงใจ จิวอิงยิ้มขึ้นมาเบาๆและเอนเรือนผมซบลงข้างๆแขนกำยำ เอ่ยอมยิ้มในใบหน้าขึ้นมา
"องค์ชายรองนั้นเป็นที่นิยมในเหล่าสตรีมากนะเพคะ หากหม่อมฉันตบแต่งกับองค์ชายรอง มิพ้นคงต้องอกแตกตาย"
ดวงตาคมไหวระริก ก้มลงจุมพิตลงไปที่เรือนผมของนางต่อหน้าผู้คนทั้งผอง สตรีกรี้ดกันขึ้นมาดังลั่นถนน หลิวจิวอิงทำตาปริบๆ และนางก็ต้องตัวสั่นระริกขึ
