หนาน ***หนานนั้นมิใคร่เข้าใจผู้คนนัก จึงมิรู้สึกผิดหวังเสียใจ หรือใส่ใจอันใดในชีวิตผู้คน ยามที่เคยทอดมองเสวี่ย และนำเสี่ยวหงของเสวี่ย ไปแขวนคอเอาไว้บนประตูเมืองหลวง ก็มิได้เศร้าอันใดเลย มิเคยมีความเศร้า เป็นนักฆ่าจะมีความเศร้าอันใดกัน หนานจ้องมองผู้คนเดินผ่านไปมา
ยามที่สายลมกำลังพัดมา อากาศเย็นแผ่มาช้าๆ หนานยกยิ้มเริงร่า และกระโดดทะยานตรวจตราไปในวังหลวง ก่อนจะกระโดดลงไปในลานซักล้าง และมองหาบางสิ่งบางอย่างอยู่
เมี้ยววว !!!
นั่นเอง หนานมองหาแมวตัวหนึ่ง และใช้พลังแอบตีปลาหลีฮื้อในสระ มาแกะส่งแอบไปป้อนมัน หนานยกยิ้มอย่างยินดีนัก เก็บก้างปลาลงฝังใต้ต้นไม้ไปหน้าตาเฉย ทำลายหลักฐานสิ้น
"แฮ่ม...ท่านองครักษ์เจ้าคะ ข้ารู้ว่า ท่านชื่นชมแมวตัวนั้นมากนัก แต่ท่านมิควรทำร้ายปลาหลีฮื้อที่งดงามในสระนะเจ้าคะ แมวตัวนี้ข้าน้อยนั้นให้อาหารอยู่แล้วเจ้าค่ะ "
ชิงชิงเดินถือผ้าหอบอยู่ในอกในโรงซักล้างและปราย
