องค์ไท่จื่อยิ้มจางๆในยามที่มองซาลาเปากลมๆ นอนหลับสนิทอยู่บนเตียงนอน นางช่างแปลกประหลาดนัก อ้วนกลม แต่ก็มิได้น่าเกลียดเช่นสตรีสุกรในเมืองหลวง แต่นางนั้นก็มิได้ผอมบาง ซ้ำยังกินจุยิ่งนัก ยามแรกเข้ามาในตำหนัก พระองค์เกือบจะลื่นเมล็ดลำไยที่นางแกะโปรยไปทั่วทั้งห้องบรรทม ดีที่พระองค์นั้นทรงมองเห็นเสียก่อน ทั้งยังขำขันนางที่รู้จักถอดชุดเจ้าสาวหนีออกไปที่ภายนอก เช่นนี้ค่อยน่าสนใจขึ้นมาหน่อย หึ หึ "
องค์ไท่จื่อถูกใจของเล่นใหม่ยิ่งนัก นางช่างตลกยิ่ง ยามที่นางนั้นร้องงอแงก็มีคำพูดคำจาแปลกประหลาดน่าสนใจนัก น่าสนุกเสียจริงๆ สำหรับพระองค์
"เรื่องอันใดที่สนุกพระองค์มิเคยพลาด สตรีเช่นนางน่าสนใจนัก ต่อให้นางอยากหนีออกไป นางก็มิอาจหนีไปได้แล้ว หึ หึ หึ "
องค์ไท่จื่อแสยะยิ้มขึ้นมาโดยพลัน กดจุมพิตบดขยี้นาง กินนางที่สลบไสลลงไปเสียเลย คืนนี้คืนวิวาร์ของพระองค์อื่นใดไหนเลยจะให้ผู้มารบกวน ทำลายค่ำคืนแสนหวานข
