สองวันต่อมา..
บ้านชานเมือง
แกร็ก! ครืด.. ครืด.. เสียงโซ่กระทบพื้นดังก้องอยู่ในห้องนอน
ซินก้าวขาลงจากเตียงนอน เธอก้าวเดินไปนั่งลงปลายเตียงด้านล่าง เธอชันเข่าขึ้นกอดเหม่อมองไปนอกระเบียงด้วยสายตาที่ว่างเปล่า แต่ต่างจากหัวใจที่เจ็บปวดจนยับเยิน
เธออยู่ภายในห้องนี้มาสองวันแล้ว ตั้งแต่ที่เธอร้องไห้หมดสติไป ช่วงสายของอีกวัน เธอตื่นมาก็พบว่าตัวเองไม่ได้อยู่ที่คอนโด
ไม่มีเครื่องมือสื่อสารใด..ที่เธอสามารถจะขอความช่วยเหลือจากใครได้เลย เสือยึดของๆ เธอจนไปหมด!
“อึก..ฮือ” น้ำตาไหลรินออกมา ด้วยความเจ็บปวด เธอไม่รู้ว่าป่านนี้เพื่อนของเธอจะรู้ไหมว่าเธอกำลังโดนเสือกักขังเอาไว้
ไม่คิดว่าเสือจะเสียสติถึงขั้นต้องล่ามโซ่เธอเอาไว้ในห้องนี้ เขามันสารเลวเกินคน!
แกร็ก! เสียงประตูห้องดังขึ้น
“อึก..” ทำให้ซินถึงกับนั่งนิ่ง ลมหายใจติดขัดไม่ต้องเดาก็รู้ว่าใครที่เปิดเข้ามา
“มานั่งทำอะไร ตรงนี้..” เสียงของเสือเอ
