พันธะหัวใจในเพลิงทราย EP.10 ขอคำสัญญา (2)
1082 Words
หลังจากตัดสายจากฟารีน่าแล้ว อวีน่าต้องถอนหายใจออกมาอย่างไม่สบายใจ เมื่อได้ฟังเรื่องที่เพื่อนพูดจบ ไม่รู้ว่าเรื่องที่เธอถูกส่งมาทำงานเป็นเลขาส่วนตัวของอัสมานเป็นแผนของใคร? เพราะสองปีที่ผ่านมาเธอเองเคยสงสัยเรื่องนี้อยู่เหมือนกัน แต่เพราะเห็นว่าอัสมานยังทำตัวปกติ เธอจึงคิดว่ามันคงเป็นเรื่องงานเสียมากกว่า เพราะเธอเรียนด้านออกแบบมา น่าจะรู้เรื่องเกี่ยวกับการงานที่อัสมานทำ แต่จะว่าไปตำแหน่งที่เธอมาทำมันไม่ตรงกับสิ่งที่เธอเรียนมาสักนิด
ปัจจุบันเธอทำงานในตำแหน่งเลขาส่วนตัวของอัสมาน ความจริงเธอเรียนจบด้านออกมาแบบมา เมื่อนึกถึงเหตุผลข้อนี้ ใบหน้างามเริ่มซีดลงเพราะสิ่งที่เธอกำลังสงสัยน่าจะเป็นจริงเสียแล้ว ท่านรามินทร์ส่งเธอมาอยู่กับบุตรชายคนเล็กเพราะเธอกับอัสมานยังมีปัญหาคาราคาซังกันอยู่ ที่ร้ายแรงไปกว่านั้นคือท่านรามินทร์กับท่านหญิงฟาร่าอยากให้เธอกับบุตรชายคนเล็กของพวกท่านแต่งงานกัน เมื่อนึกถึงเรื่องเมื่อหลายปีก่อนที่พวกท่านเคยคุยกับเธอมันก็เป็นจริงน่ะสิ อวีน่าถึงกับหน้าถอดสีเมื่อรู้สาเหตุที่เธอถูกส่งมาทำงานกับอัสมานที่อิสตันบูล
“อย่าบอกนะว่าทั้งหมดนี่เป็นแผนของ...”
“แผนของใครวีน่า”
ยังไม่ทันที่อวีน่าได้พูดจบ ประโยคคำถามที่ดังมาจากด้านหลังทำให้ร่างเพรียวบางต้องหันไปมองด้วยความตื่นตระหนก เมื่อพบคนที่เธอไม่อยากเจอมากที่สุดกำลังยืนหน้าบึ้ง กอดอกจ้องมองเธอด้วยสายตาไม่พอใจ เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาเปิดประตูเข้ามาในห้องตั้งแต่เมื่อไร
“ว่ายังไงล่ะวีน่า แผนของใคร ตอบฉันมาเดี๋ยวนี้”
อัสมานถามย้ำอย่างไม่พอใจ เมื่อเห็นอีกฝ่ายยังคงเงียบ ชายหนุ่มมองใบหน้างามที่ยังดูซีดเซียวด้วยความสงสัย เกิดอะไรขึ้นตอนที่เขาทำงาน หรือว่าหญิงสาวคิดวางแผนหนีไปจากเขา ไม่ได้การแล้วแบบนี้ หากเขาไม่จับเธอมัดเอาไว้ เห็นทีผู้หญิงคนนี้ต้องคิดหนีเป็นแน่
“ก็ไม่มีอะไรค่ะ”
“ฉันถามแค่นี้ ทำไมต้องถอนหายใจด้วยวีน่า หรือเธอมีแผนจะหนีไปจากฉัน”
ยิ่งเห็นอาการตื่นตระหนกจากใบหน้างาม อารมณ์ที่กำลังจะปะทุยิ่งเดือดหนักเข้าไปอีก ชายหนุ่มสาวเท้าเดินเข้าไปหาร่างเพรียวบางที่นั่งอยู่บนเตียงด้วยสีหน้าเอาเรื่อง เขาคิดดีแล้วหากอวีน่าคิดหนีอีก เขาคงต้องจับอวีน่าปล้ำทำเมียเสียเลย พอเป็นเมียเขาแล้วจะได้ไม่หนีเขาอีก ที่สำคัญเขายังตัดปัญหาเรื่องผู้ชายที่เข้ามาพัวพันกับหญิงสาวได้ด้วย งานนี้เขามีแต่ได้กับได้ เพียงไม่กี่ก้าวร่างสูงกำยำก็เดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าร่างเพรียวบางก่อนยกมือทั้งสองข้างขึ้นมาจับหัวไหล่กลมมนด้วยความหัวเสีย ยิ่งเห็นอาการของเธอนิ่งเขาก็ยิ่งโมโห
“ฉันเจ็บนะคุณอัสมาน”
“เจ็บสิดี เธอจะได้จำได้เสียทีว่าเธอเป็นของฉัน”
ชายหนุ่มตวาดเสียงกร้าว ถึงอย่างไรเขาก็ไม่คิดปล่อยให้ผู้หญิงที่เขาเคยรักและรักมาจนถึงปัจจุบันไปเป็นของใครหรอก เขาไม่ยอมเสียเธอไปให้ผู้ชายคนอื่น เธอเป็นของเขา ใครก็ตามที่คิดแย่งผู้หญิงคนนี้ไปจากเขามันต้องตายสถานเดียว
“คุณมันบ้าไปแล้ว ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะคุณอัสมาน”
“ไม่ปล่อย! จนกว่าเธอจะสัญญากับฉันมาก่อน”
“สัญญาบ้าบออะไรของคุณ ฉันไม่สัญญาอีกแล้ว”
อวีน่าตวาดใส่อัสมานอย่างปวดร้าว เมื่อนึกถึงเรื่องในอดีต เขาบอกให้เธอสัญญาแล้วสุดท้ายเขาก็ทิ้งเธอ ไม่เคยหันมาสนใจความรู้สึกของเธอสักนิดว่าเป็นอย่างไร ในเมื่อเธอปลดพันธนาการที่เคยผูกมัดเธอและเขาเอาไว้แล้ว เรื่องมันควรจบไปตั้งนานแล้ว จะมารื้อฟื้นให้เธอต้องเจ็บปวดอีกทำไม
“เลือกเอานะวีน่า เธอจะสัญญากับฉันหรือเธอจะให้ฉันตีตราจองเป็นเจ้าของทั้งตัวและหัวใจเธอ เพราะสำหรับฉันแล้วอะไรก็ได้ทั้งนั้น จะสัญญาหรือว่าจะให้ฉัน...”
“คนบ้า! อย่าแม้แต่จะคิดนะ” อวีน่าถึงกับร้องโวยวายเมื่อเข้าใจในคำพูดของอีกฝ่าย เรื่องอะไรที่เธอจะยอมเป็นของเขา คนบ้า! คิดเรื่องบ้าๆ แย่ๆ แบบนี้ออกมาได้อย่างไร
“ก็คิดไปแล้ว สรุปจะสัญญากับฉันหรือจะให้ฉันปล้ำเธอ”
อัสมานตอบอย่างไม่ใส่ใจกับสิ่งที่อวีน่าเข้าใจ เพราะถึงอย่างไรเขาก็ไม่มีทางปล่อยให้เธอไปเป็นของคนอื่นแน่นอน ในเมื่อเป็นของเขาแล้วก็ต้องเป็นไปตลอดชีวิตไม่ว่าชาตินี้หรือชาติไหน ผู้หญิงคนนี้ต้องเป็นของเขา ใครจะหาว่าเขาบ้าเขาก็ไม่สนใจ เขารักอวีน่ามาตั้งแต่เธออายุสิบเจ็ดสิบแปด จนตอนนี้หญิงสาวอายุยี่สิบหกยี่สิบเจ็ด แล้วมันเรื่องอะไรที่เขาต้องยกผู้หญิงที่เขารักให้คนอื่น ถึงเขาจะมีส่วนผิดอยู่บ้าง แต่อย่างน้อยผู้หญิงคนนี้ก็ผิดเหมือนกันที่เคยปฏิเสธความรักจากเขา
“ว่ายังไง...ตกลงจะเลือกข้อไหน”
“ฉันไม่เลือกทั้งสองนั่นแหละ”
อวีน่าตอบเสียงสะบัด ใบหน้างามยังแดงแปร๊ดไปเพราะคำพูดชวนทะลึ่งของเขา เธอไม่อยากเลือกสักข้อ เพราะเธอมีแต่เสียกับเสีย ถ้าอย่างนั้นเธอขอไม่เลือกเลยสักข้อ หญิงสาวคิดอย่างไม่พอใจ คิดแต่จะบังคับเธอ คนบ้าอำนาจ ร้ายกาจที่สุด
“ไม่ได้! เลือกมาเดี๋ยวนี้นะวีน่า ไม่งั้นเจอดีแน่”
“คุณจะ...จะทำอะไรฉัน”
“เดี๋ยวก็รู้”
มือหนาผลักร่างที่อยู่ในมือลงไปนอนหราอยู่บนเตียงพร้อมกับปล่อยตัวลงมานอนเกยทับร่างเพรียวบางอยู่บนเตียง สองมือแกร่งจับข้อมือเล็กกดไปกับเตียงนอน จากนั้นก็โน้มใบหน้าคมลงมาจนเกือบชิดใบหน้างาม
///////////
...โปรดติดตามตอนต่อไป...
- Writer
