เช้าวันต่อมา...
อัสมานกับอวีน่าขึ้นเครื่องกลับมายังอิสตันบูลตั้งแต่เช้า ทันทีที่ถึงคฤหาสน์อัสมานต้องอารมณ์เสีย เมื่อเขาพบว่าเพื่อนสนิทมานั่งรอเขาอยู่ในห้องโถง ชายหนุ่มชะงักเท้าหยุดเดิน ก่อนหันมามองอวีน่าด้วยสีหน้าลำบากใจ แต่เมื่อไม่เห็นความผิดปกติจากใบหน้างาม เขาก็รู้สึกโล่งใจ
“พี่กับนารดีนไม่ได้เป็นอะไรกันนะวีน่า”
“วีน่าก็ไม่ได้ว่าอะไรเสียหน่อย” อวีน่าตอบอัสมานด้วยรอยยิ้ม ทำไมเธอไม่รู้ว่าชายหนุ่มกำลังคิดถึงเรื่องอะไรอยู่ เธอไม่ได้หึงหวงเขากับผู้หญิงคนนี้หรอก เพราะเธอรู้ดีว่านิสัยของผู้ชายที่เธอรักเป็นอย่างไร
“แน่ใจนะว่าไม่คิดนะ” อัสมานถามย้ำเพื่อความมั่นใจ
“ไม่หรอกค่ะ คนรักกันก็ต้องเชื่อใจกันสิคะ อีกอย่างคุณดารดีนก็เป็นเพื่อนสนิทของพี่อัสมานมานานแล้วไม่ใช่หรือคะ”
“พี่ดีใจนะที่วีน่าเข้าใจ งั้นเราไปกันเถอะ” ชายหนุ่มตอบคนรักด้วยรอยยิ้ม พร้อมกับจับข้อมือเล็กเอาไว้ แล้วชวนกันเดินเข้าไปใน
