ฟ้าโอบดาว

ตอนที่ 8 ทำความคุ้นเคย

หลังจากรับประทานอาหารฝีมือของหญิงสาวเสร็จ ร่างสูงโปร่งของผู้เป็นเจ้าของห้องก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้ พร้อมกับเอ่ยคำขอบคุณออกมา ดาราภัสเงยหน้าขึ้นมองก่อนที่จะก้มหน้ารับประทานอาหารของตนอย่างเชื่องช้า

“พี่ไปทำงานก่อนนะ มีอะไรพรุ่งนี้ค่อยคุยกัน” เสียงเย็นชาดังออกมาขณะที่กำลังเดินจากไป

“ค่ะ” ดาราภัสเอ่ยเพียงเท่านั้น เสียงประตูที่ปิดลงทำให้หญิงสาวถอนหายใจหนักๆ ออกมา

ตอนนี้เธอยอมรับเลยว่าเธอกำลังตกหลุมรักผู้ชายเย็นชาคนนั้น คนที่ยื่นมือเข้ามาในวันที่เพื่อนของเธอกำลังแย่ แม้ข้อแลกเปลี่ยนจะเป็นสิ่งมีค่าที่สุดในชีวิตของเธอ เธอก็ยอมเพื่อให้เพื่อนรักของเธอได้มีชีวิตอยู่ต่อไป

เธอค่อยๆ รับประทานอาหารตรงหน้าพร้อมกับปล่อยน้ำตาให้ไหลลงมาอาบแก้ม สำหรับเขาแล้วเธอก็คงเป็นได้แค่ผู้หญิงที่รอวันเขาเบื่อแล้วเขาก็เขี่ยทิ้ง แต่สำหรับเธอเขาคือผู้ชายคนแรกที่เธอตกหลุมรัก ตกหลุมรักแบบไม่เจียมตัวเอง ว่าเขานั้นอยู่ไกลจากเธอขนาดไหน

หลังจากล้างจานเรียบร้อยแล้ว ดาราภัสจึงหยิบหนังสือเรียนในกระเป๋าที่นำมาด้วยขึ้นมาอ่าน ถึงเธอจะมาเป็นผู้หญิงของเขา แต่อย่างไรการเรียนของเธอก็ยังสำคัญและเป็นเรื่องที่เธอทิ้งไปไม่ได้ อีกทั้งเธอต้องช่วยเพื่อนสนิทให้เรียนตามเพื่อนให้ทันถึงแม้ว่าจะนอนป่วยอยู่ก็ตาม

เวลาตีหนึ่งร่างสูงโปร่งเดินเข้ามาภายในห้องของคอนโดที่เขาไม่เคยมาเหยียบก่อนหน้านี้เลยสักครั้ง แต่ครั้งนี้เป็นการมาที่ทำให้เขารู้สึกตื่นเต้น ขายาวก้าวเท้าตรงไปยังห้องนอนก็ไม่พบร่างบางที่เขาเอาแต่เฝ้าคิดถึง เขารีบกลับจนพนักงานภายในร้านแปลกใจ แต่ก็ไม่มีใครกล้าถามผู้เป็นนายเช่นเขา

“ดาว.... มานอนอะไรตรงนี้”

เสียงทุ้มดังขึ้นด้านหลังของหญิงสาวที่นั่งหน้าฟุบอยู่กับโต๊ะภายในห้องทำงานของเขา

ร่างสูงเดินเข้าไปใกล้ๆ แล้วก้มมองหน้าของคนที่กำลังหลับใหลไม่ได้สติ ริมฝีปากหนาฉีกยิ้มน้อยๆ ออกมาก่อนที่จะใช่นิ้วเขี่ยเส้นผมที่ตกลงมาปิดบังใบหน้างาม มือบางยกขึ้นปัดป้องก่อนที่จะรู้สึกตัว ร่างบางแทบจะตกจากเก้าอี้เพราะความตกใจ เธอยังไม่ชินกับการร่วมห้องกับผู้ชาย

“อ๊ะ!!!”

สิ้นเสียงอุทานเท้าเล็กก็ลอยขึ้นจากพื้น ร่างบางถูกแขนแข็งแรงของชายหนุ่มอุ้มขึ้นมาแล้วพาเดินตรงไปยังห้องนอน

“ค่ะ...คุณฟ้า ดะ...ดาวเดินเองได้ค่ะ”

เสียงหวานเอ่ยออกมาตะกุกตะกัก เธอเรียกเขาอย่างสุภาพเพราะยังไม่ชินกับประโยคที่ใช้แทนตัวเขาและตัวเองพร้อมทั้งพยายามดิ้นขณะอยู่ในอ้อมแขนแข็งแรงของชายหนุ่ม

“นิ่งๆ เถอะน่าดาว อ้อ...พี่บอกให้เธอเรียกพี่ว่าอะไร ลืมไปแล้วเหรอ” เสียงเข้มดังขึ้นขณะที่กำลังเร่งฝีเท้าให้ถึงห้องนอนก่อนที่คนในอ้อมแขนจะตกลงไปกองกับพื้นเพราะความดื้อรั้น

“พี่ฟ้า... ให้ดาวเดินเองก็ได้ค่ะ”

หญิงสาวยอมเรียกเขาตามความต้องการของเขา ฟ้า แผ่นฟ้าฉีกยิ้มออกมาก่อนที่จะวางเธอลงบนที่นอน ร่างบางรีบขยับกายหนีทันทีจนเรียกเสียงหัวเราะดังมาจากคนตัวโต

“พี่น่ากลัวมากขนาดนั้นเลยเหรอ” เขานั่งลงบนที่นอนพร้อมกับเอ่ยถามออกมา

“ปะเปล่าค่ะ” เธอตอบเขาด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก

“เปล่า....แล้วขยับหนีไปซะล่ะ” เขาเอ่ยออกมาพร้อมกับมือหนาที่ตบลงบนที่นอนข้างตัว ดาราภัสจึงขยับเข้าไปใกล้ๆ เขา

“กินข้าวเย็นหรือยัง” เสียงทุ้มดังขึ้นมา

“กินแล้วค่ะ คุณ...เอ่อ...พี่ฟ้ากินหรือยังคะ”

“ยัง... หิวจัง” มือหนาแกล้งทำเป็นลูบท้อง

“เดี๋ยวทำให้ค่ะ รอสักครู่นะคะ”

เสียงหวานบอกก่อนที่ร่างบางจะคลานลงจากเตียง กลิ่นหอมอ่อนๆ จากสบู่โชยเข้าจมูกของเขาอย่างจัง

แผ่นฟ้ามองตามร่างบางไปจนลับสายตา จากนั้นเขาจึงลงจากเตียงแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป ดาว ดาราภัสจัดการทำอาหารง่ายๆ สำหรับเขา มือบางจับตะหลิวผัดข้าวผัดอย่างคล่องแคล่ว กลิ่นหอมฉุยโชยมาจากห้องครัวทำเอาคนที่เพิ่งจะเดินเช็ดผมออกมาจากในห้องน้ำทนความหิวไม่ไหว

“พี่ฟ้าคะ... กินข้าวก่อนค่ะ”

ดาราภัสเอ่ยขึ้นขณะที่สายตากลมมองไปยังคนที่กำลังเดินตรงมา เส้นผมของเขายุ่งเหยิงเล็กน้อยและยังคงเปียกชื้นอยู่ แต่ทว่ากลับไม่ทำให้ใบหน้าหล่อเหลานั้นดูแย่ลงเลยสักนิด

“แล้วเธอล่ะ...” เขานั่งลงก่อนที่จะเอ่ยถามเธอ

“ดาวไม่หิวค่ะ พี่ฟ้ากินเลยนะคะจะได้พักผ่อน”

เสียงหวานเอ่ยออกมาพร้อมกับรินน้ำเปล่าใส่แก้วส่งมาให้กับเขา แผ่นฟ้าพยักหน้าแล้วรับน้ำมาก่อนที่จะลงมือจัดการอาหารตรงหน้า ตักเข้าปากไปคำแรกก็รู้สึกได้ถึงความอร่อย มือหนาจึงตักข้าวใส่ปากแล้วเคี้ยวตุ้ยๆ ดาราภัสลอบมองใบหน้าหล่อเหลาของเขาก่อนเดินออกจากห้องครัวไป

ผ่านไปไม่นานร่างสูงโปร่งก็จัดการอาหารตรงหน้าเสร็จ และเขาไม่ลืมที่จะเก็บจานที่เพิ่งรับประทานอาหารจนหมดตรงหน้าไปล้าง ดาราภัสที่เดินกลับมาเห็นเข้ารีบก้าวเท้าเข้าไปหาเพื่อจะทำหน้าที่ของเธอ

“พี่ฟ้า... วางลงค่ะ เดี๋ยวดาวทำเอง” เสียงหวานที่ดังขึ้นจากทางด้านหลังทำเอาชายหนุ่มชะงักมือ

“ดาว... ดึกแล้ว ไปนอน เดี๋ยวพี่ล้างเอง”

คำพูดที่ฟังน้ำเสียงดูอบอุ่นไม่เย็นชาอย่างเช่นก่อนหน้าทำให้ดาว ดาราภัสรู้สึกหัวใจเต้นแรง ก่อนที่จะยอมทำตามที่เขาบอก พรุ่งนี้เธอมีเรียนช่วงเช้า

ร่างบางเดินจากไปเพียงไม่นานเจ้าของร่างสูงโปร่งที่ล้างจานอย่างทะมัดทะแมงก็ทำทุกอย่างจนเสร็จ เขาเดินกลับเข้าไปในห้องนอน สายตาคมมองไปยังเตียงนอนที่เคยกว้างขวาง บัดนี้กลับมีใครอีกคนมานอนข้างๆ เป็นความรู้สึกแบบไหนเขาก็ไม่แน่ใจ แต่ที่แน่ๆ เขารู้สึกอบอุ่นใจแปลกๆ

แผ่นฟ้าขึ้นไปบนเตียง จังหวะที่เตียงยุบลงทำให้ดาราภัสรู้สึกเกร็ง และแอบหวังว่าเขาคงจะยังไม่ให้เธอทำหน้าที่ผู้หญิงของเขาในค่ำคืนนี้ มือหนาหยิบรีโมตเพื่อปิดไฟและวางไปยังโต๊ะข้างหัวเตียงก่อนที่จะพลิกกายหันหน้าไปมองแผ่นหลังบางของคนตรงหน้าแล้วค่อยๆ ปิดเปลือกตาลง คืนนี้เขาจะยังไม่ใจร้อน เขาอยากจะค่อยๆ เป็นค่อยๆ ไป ให้เธอเต็มใจมอบสิ่งที่มีค่าที่สุดให้เขาเอง

แสงแดดที่สาดส่องผ่านผ้าม่านเข้ามาภายในห้องยามเช้าทำให้ร่างบางที่อยู่ในอ้อมกอดของชายหนุ่มเริ่มรู้สึกตัว เปลือกตาของเธอค่อยๆ เปิดออกก่อนที่จะตกใจเมื่อเห็นว่าเธอกำลังกอดก่ายเขาอยู่ แขนเรียวค่อยๆ ยกออกจากหน้าอกหนั่นแน่นของเขา เธอค่อยๆ ขยับกายอย่างช้าๆ และเบาที่สุดเพราะไม่อยากรบกวนเวลานอนของเขา

เมื่อลุกขึ้นจากเตียงได้ ดาราภัสก็รีบตรงไปยังห้องน้ำเพื่อทำธุระส่วนตัวในยามเช้าทันที เช้านี้เธอต้องไปมหาวิทยาลัยและไปเยี่ยมเพื่อนในช่วงบ่าย ร่างบางเดินออกมาในชุดนักศึกษาของมหาวิทยาลัย เธอกลับไปยังห้องนอนเพื่อบอกกล่าวคนที่กำลังนอนอยู่

“พี่ฟ้า ดาวไปเรียนก่อนนะคะ วันนี้กลับช้าหน่อย ดาวว่าจะไปเยี่ยมเฟรนด์ก่อนกลับ”

“ครับ... กลับมาก่อนพี่ไปไนต์คลับนะ เรามีเรื่องตกลงกัน” น้ำเสียงอู้อี้ดังออกมา

“ค่ะ...ดาวไปนะคะ” หญิงสาวตอบรับก่อนที่จะเอ่ยลาอีกครั้ง

“เดี๋ยว...”

“คะ” ร่างบางหยุดชะงักเมื่อได้ยินเสียงเขาดังขึ้น

“ไปมหาลัยยังไง”

“รถเมล์ค่ะ ที่นี่ไม่ไกลจากมหาวิทยาลัยเท่าไหร่” เสียงหวานตอบออกมา

“อืม... แล้วมีเงินไปไหม”

“มีแล้วค่ะ ดาวไปนะคะพี่ฟ้าสายแล้ว”

เธอบอกเขาก่อนที่จะหยุดฟัง เมื่อไม่มีเสียงตอบรับกลับมาร่างบางจึงรีบคว้ากระเป๋าย่ามแล้วเดินไปสวมรองเท้าก่อนออกจากห้องไป เสียงประตูที่ปิดลงทำให้ฟ้า แผ่นฟ้าลุกขึ้นจากที่นอนแล้วเดินไปหยิบสมาร์ทโฟนเครื่องหรูขึ้นมาเพื่อสั่งให้อรุณคอยตามดูแลหญิงสาวห่างๆ โดยไม่ให้เธอรู้ตัว

หลังเลิกเรียนดาว ดาราภัสตรงไปยังโรงพยาบาลเอกชนที่เพื่อนของเธอแอดมิดอยู่และกำลังจะได้รับการผ่าตัดเปลี่ยนหัวใจดวงใหม่อีกในไม่ช้า

“ดาว.... มาแล้วเหรอ” เสียงของเฟรนด์ จุฑารัตน์ร้องเรียกเพื่อนออกมาอย่างดีใจ

“อื้อ.... เป็นยังไงบ้างเฟรนด์” ดาว ดาราภัสเดินไปนั่งลงที่ข้างเตียงผู้ป่วยที่มีร่างบางของเพื่อนนอนราบอยู่บนเตียง

“มันก็รู้สึกหายใจลำบากอยู่เป็นช่วงๆ บางทีพี่ๆ พยาบาลต้องเอาเครื่องช่วยหายใจมาสวมให้เรา” คำตอบของเพื่อนสนิท

“อดทนหน่อยนะอีก ถ้ามีหัวใจที่พอจะเข้ากันได้ เฟรนด์ก็จะได้ผ่าตัดเปลี่ยนหัวใจดวงใหม่แล้ว” ดาว ดาราภัสเอ่ยออกมาทั้งน้ำตา

“ดาว... คนใจดีคนนั้นเขาเป็นใครเหรอ เฟรนด์อยากจะขอบคุณเขาจัง” คนป่วยเอ่ยถามออกมา

“เขาช่วยเราผ่านมูลนิธิน่ะ เขาไม่ประสงค์ออกนาม” ดาว ดาราภัสโกหกเพื่อนออกไปเพื่อให้เพื่อนสบายใจ

“แล้วดาวเป็นยังไงบ้าง ช่วงนี้ได้ทำงานหรือเปล่า”

“ทำจ้า.. แต่เป็นงานแม่บ้านนะ คอยทำความสะอาดคอนโดให้ลูกค้า” เธอจำเป็นต้องโกหกออกมา

“เราไม่อยู่คงเหงาแย่ล่ะสิ” คนป่วยเอ่ยถามพร้อมกับส่งยิ้มให้

“อื้อ... รีบหายป่วยไวๆ นะ”

ดาว ดาราภัสก้มลงไปกอดเพื่อน เฟรนด์ จุฑารัตน์ยกแขนขึ้นมากอดตอบเพื่อนเช่นกัน

หญิงสาวจัดการนำงานที่อาจารย์สั่งมาให้เพื่อนทำ ก่อนที่จะนั่งคุยกันสักพักแล้วเธอจึงเอ่ยปากลา เธอต้องกลับคอนโดของแผ่นฟ้าก่อนที่เขาจะออกไปไนต์คลับ หน้าที่ของเธอตอนนี้ยังไม่ใช่เรื่องบนเตียงแต่เป็นการทำอาหารให้เขารับประทานมากกว่า ริมฝีปากอิ่มฉีกยิ้มออกมาอย่างเป็นธรรมชาติ

เสียงเปิดประตูห้องทำให้สายตาคมที่กำลังก้มหน้าอ่านข้อความรายงานของบอดี้การ์ดคนสนิทมองมา เห็นร่างบางในชุดนักศึกษาที่เดินเข้ามา

“พี่ฟ้า... ดาวกลับมาแล้วค่ะ” เสียงหวานรายงานเมื่อเห็นว่าชายหนุ่มนั่งอยู่ที่โซฟาหน้าทีวีขนาดใหญ่

“เพื่อนอาการเป็นยังไงบ้าง” เขาเอ่ยถามคนที่เดินมานั่งลงที่โซฟาตัวที่ว่าง

“จะบอกว่าดีขึ้นคงไม่ใช่ค่ะ อาการก็ยังทรงตัวอยู่ หวังว่าจะได้เปลี่ยนหัวใจดวงใหม่เร็วๆนี้แค่นั้นแหละค่ะ”

ถ้าไม่ได้รับข้อเสนอจากเขาเธอเองก็ยังไม่รู้ว่าจะหาทางออกเรื่องนี้อย่างไร จะทำงานกลางคืนก็คงจะหาเงินหลายแสนไม่ได้รวดเร็วขนาดนี้ ผ่านมาสองสัปดาห์กับการได้พบเจอกับเขาต่างมีเรื่องราวเข้ามามากมาย จากเป็นเพียงคนที่เขาเดินผ่าน วันนี้กลับกลายต้องมาเป็นผู้หญิงที่เขาเก็บเอาไว้

“ดาว... คืนนี้เธอคงต้องทำหน้าที่แล้วนะ พี่ไปทำงานก่อนล่ะ”

เขาบอกเพียงเท่านั้นก่อนที่จะลุกขึ้นยืนแล้วคว้าสูทเดินออกจากห้องพักไป ดาว ดาราภัสถึงกับตกใจจนตาโต อีกทั้งหัวใจก็เต้นแรง มันทั้งตื่นเต้นและหวั่นกลัว

‘คืนนี้จะต้องเป็นของเขาแล้วจริงๆ เหรอเนี่ยยัยดาว หื้อ....’ เธอคิดในใจก่อนที่จะลุกขึ้นจากโซฟาแล้วเดินเข้าห้องนอนไป